คอลัมน์ บทบรรณาธิการ
ข้อเรียกร้องให้ทหารหรือฝ่ายมีอำนาจใช้อำนาจพิเศษ แม้จะเลี่ยงคำว่ารัฐประหารก็ถือเป็นเรื่องหยามหมิ่นประชาชนอย่างรับไม่ได้
สะท้อนถึงความคลั่งไคล้ในอำนาจนิยมอย่างไม่มีเหตุผล ไม่มีสติปัญญา และด้อยพัฒนา
นอกจากมองไม่เห็นบทเรียนในอดีต ยังมองปัจจุบันและอนาคตด้วยความมืดบอด เห็นแก่ตัว และไม่มีความรับผิดชอบ
แม้ระบอบประชาธิปไตยจะเปิดโอกาสให้คนทุกคนและทุกกลุ่มแสดงความเห็นได้อย่างเสรี แต่ผู้แสดงออกควรต้องมีวุฒิภาวะและสติปัญญาพอ ต้องศึกษาหาข้อมูลความเป็นไปของโลกภายนอก ของเพื่อนบ้าน ของเพื่อนมนุษย์
มิใช่ใช้ตนเองเป็นศูนย์กลางยึดความได้เปรียบ ชิงผลประโยชน์จากผู้อื่นด้วยวิธียึดอำนาจ
การใช้อำนาจพิเศษโดยคนกลุ่มเดียวเพื่อกดคนส่วนใหญ่ของประเทศ ไม่เป็นที่ยอมรับในโลกสากล
การที่กองทัพเมียนมายอมถอยไปจังหวะหนึ่งเพื่อให้ประชาชนมีโอกาสเลือกตั้งได้ เป็นคำตอบหนึ่งในเรื่องนี้
แม้ทุกวันนี้เมียนมายังมีปัญหาด้านชาติพันธุ์ ปัญหาเศรษฐกิจ-ความเป็นอยู่ของประชาชน ปัญหาความเหลื่อมล้ำ และยังแก้ไขรัฐธรรมนูญไม่ได้ แต่โอกาสที่จะกลับไปสู่ระบอบเผด็จการทหารแบบเดิมเป็นไปได้ยาก เพราะรู้ว่าโลกไม่ยอมรับ
เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทุกคนต้องคิดได้
