FootNote : วิกฤต ความขัดแย้ง บางคลาน เผือกร้อน ตกเข้าสู่มือ “รัฐบาล”
ความขัดแย้งอันเกิดขึ้นที่วัดบางคลาน พิจิตร ได้กลายเป็น “กรณีศึกษา” อันมากด้วยความแหลมคม ไม่ว่าจะมองในด้านของการศาสนา ไม่ว่าจะมองในด้านของอิทธิพลอำนาจมืด
แม้ว่าฉากหน้าคือความขัดแย้งระหว่าง “ประชาชน” ที่มีความเชื่อมั่นและความศรัทธาแตกต่างกัน
กลุ่มหนึ่ง ยึดมั่นอยู่กับเจ้าอาวาสคนเก่า ซึ่งมรณภาพไปแล้ว อีกกลุ่มหนึ่ง เห็นชอบกับการเข้ามาของเจ้าอาวาสใหม่ และต้องการให้สามารถเข้ารับตำแหน่งโดยราบรื่น
ปัญหาที่ยืดเยื้อและเรื้อรังมายาวนานเป็นเวลากว่า 9 เดือน เนื่องจากกลุ่มที่ยึดมั่นถือมั่นอยู่กับเจ้าอาวาสเดิม ได้บุกเข้าไปยึดพื้นที่ในวัดและไม่ยอมให้เจ้าอาวาสใหม่เข้าไป
ความขัดแย้งนี้มี “มวลชน” เข้ามามีส่วนร่วม และทำท่าว่าจะพัฒนาขยายตัวไปเป็นลำดับ เนื่องจากแต่ละฝ่ายก็มีเหตุผลอันเป็นของตนเองรองรับอย่างเต็มเปี่ยม
เหมือนกับกรณีนี้จะอยู่บนพื้นฐานแห่งความเชื่อมั่น ศรัทธา ต่อการพระศาสนา แต่น้ำหนักวางอยู่ที่ความเชื่อมั่น ศรัทธาโดยยึดตัวบุคคลเป็นหลัก
และภายในความขัดแย้งนั้นก็มี “ผลประโยชน์” เด่นชัด
ผลประโยชน์ในที่นี้มิได้สัมพันธ์อยู่กับตำแหน่งหน้าที่อย่างที่เรียกว่า “ยศช้าง ขุนนางพระ” ประการเดียว หากแต่อยู่ที่ผลประโยชน์ในทางเศรษฐกิจรวมอยู่ด้วย
ความแหลมคมเป็นอย่างมากก็คือ แม้จะนำความขัดแย้งไปสู่ศาลแต่คำพิพากษาของศาลก็ไม่ได้รับการยอมรับ
มีรายละเอียดปรากฏออกมาอย่างชัดเจนว่า บรรดาองคาพยพที่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่ว่ากระบวนการบริหารของสงฆ์ ไม่ว่าสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ล้วนรับรู้ทั้งสิ้น
เมื่อองค์การของสงฆ์ องค์การบริหารสงฆ์ ไม่สามารถจัดการได้โดยราบรื่น เรื่องจึงสัมพันธ์กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและที่สุดก็เข้าสู่พื้นที่ของศาล
แต่แล้วคำพิพากษาของศาลก็ถูกปัดปฏิเสธจากอีกกลุ่มเรื่องจึงถึงตำรวจ และแม้กระทั่งตำรวจก็ทำอะไรไม่ได้
เวลาแห่งความยืดเยื้ออย่างเรื้อรังมาตลอดกว่า 9 เดือน จึงเป็นภาพฟ้องให้เห็นว่า ความขัดแย้งที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่และดำเนินมาเป็นลำดับได้ขยายกลายเป็นเรื่องใหญ่
หากตำรวจก็จัดการไม่ได้ ก็อาจต้องเป็นทหารเข้าจัดการ
จึงกลายเป็นคำถามไม่เพียงแต่ต่อวัด ต่อเจ้าคณะของจังหวัด ต่อสำนักพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ต่อองค์กรปกครองส่วน ท้องถิ่น ต่อสำนักงานตำรวจแห่งชาติ
หากแต่ยังเป็น “ปม” อยู่ในมือของรัฐบาลว่าจะสามารถบริหาร จัดการได้โดยราบรื่นหรือไม่ อย่างไร
“วิกฤต” จึงตกเข้าสู่มือของ นายเศรษฐา ทวีสิน ในที่สุด
