เป็นอีกเรื่องใกล้ตัวของบรรดาสาวๆที่ใช้บริการมอเตอร์ไซด์รับจ้าง เมื่อเพจ แหม่มโพธิ์ดำ เผยแพร่เรื่องร้องเรียนของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ใช้บริการมอเตอร์ไซด์รับจ้าง บริเวณสถานีรถไฟฟ้าบีทีเอสหมอชิต โดยถูกลวนลามและขูดรีดค่าโดยสารซ้ำ
รายละเอียดของเรื่องนี้ระบุว่า #ถูกวินมอไซค์ลวนลามทำไงได้บ้าง วันนี้ (4 พ.ค.61) ช่วงเวลาประมาณ 18.20 น. เรานั่งบีทีเอสไปลงสถานีหมอชิต เพื่อจะนั่งรถเมล์หรือแท็กซี่ต่อไปสนามบินดอนเมือง แต่พบว่ารถติดยาวมาก นี่ก็คิดว่าต้องรีบไปสนามบิน กลัวตกเครื่อง ที่ฝั่งสวนจตุจักร ก็จะมีวินมอเตอร์ไซค์คอยถามอยู่ว่าไปไหม ข้างหน้ารถติดมาก เรารีบๆก็เลยตกลงไปค่ะ 150 บาท ด้วยความว่าเราใส่กระโปรง เลยต้องนั่งหันข้าง พอมอเตอร์ไซค์ขับออกไปได้พักนึง เค้าก็บอกเราว่านั่งคร่อมได้ไหม ขับไม่ถนัด เราเลยต้องนั่งคร่อมค่ะ โชคดีมีกระเป๋าเป้ เลยเอากระเป๋ามาสะพายข้างหน้า คั่นระหว่างวินกับเรา และปิดกระโปรงที่เลิกขึ้นมาด้วย
ระหว่างทางวินขับเร็วมากน่าจะประมาณ 50-70 ก.ม.ต่อช.ม. และออกไปเลนกลาง-ขวาค่ะ เรากลัวตายมาก เราก็พยายามตะโกนว่า พี่หนูไม่รีบขนาดนั้น ขับช้าๆก็ได้ หนูกลัวตาย วินก็ขำบอกน้องเกาะไหล่พี่ไว้ ตอนนั้นคือกลัวตายมาก กลับตัวก็ไม่ได้ อยู่เลนขวาแล้ว .. สักพัก คุณวินก็เริ่มเอามือซ้ายมาจับเข่าเรา เราก็งง สงสัยไม่ตั้งใจ ก็เอามือปัดออก ทีนี้ก็มีจับขาอีก สักพัก ก็เอามือซ้ายอ้อมมาพยายามดึงกางเกงตัวเองขึ้น (แบบ ขับรถมือขวาด้วยความเร็วอยู่ มือซ้ายมาดึงเหมือนกางเกงหลุดตูด) รอบแรกเราก็พยายามไม่คิดอะไร สงสัยเค้ากางเกงหลุดตูด สักพักมีรอบ 2 ก็คิดๆ ทำไมต้องดึงกางเกงหลุดตูดตอนนี้วะ สักพักมีรอบ 3 4 5 ทั้ง 3 ครั้งหลังนี้คือ พยายามดึงกระโปรงเราด้วยค่ะ แบบเค้าไม่ได้ดึงกางเกงเค้าแล้วอะ อันนี้มันจงใจมาก แบบพยายามยื่นมือมาข้างหลัง โชคดีที่เรามีกระเป๋ากั้นอยู่อีกขั้น แต่คือเราต้องเอามือเรามาดึงปิดกระโปรงเราไว้อะ เพราะเค้าพยายามควานๆอยู่นานมาก ไม่ถึงก็เอามือกลับไปงี้
ถ้าถามว่า ทำไมไม่โวยวายแล้วขอลงก่อน คือจังหวะนั้น ตันมากค่ะ อยู่บนมอเตอร์ไซค์เลนขวา ขับเร็ว รถคันอื่นข้างหลังก็ขับเร็วกลัวตายด้วย กลัวที่โดนลวนลามด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ คิดอยู่ว่า ถ้าเค้าพาเราออกนอกเส้นทาง คงกระโดดลง แบบเจ็บตัวก็เจ็บตัววะ คือภาวนาให้ถึงสนามบิน หรือถึงที่รถจะชะลอได้แล้วก็ขอลงก่อน แต่มันไม่มีจังหวะนั้นเลย
ครั้งที่ 6 นี่คือ เราเอามือเรา จับข้อมือเค้า แล้วบอกว่า พี่ทำอะไรอะ พี่ช่วยเอามือพี่ออกไปได้ไหมคะ เลยค่ะถึงจะหยุด ไม่งั้นคือ พยายามเอามือล้วงเข้ามาที่เรา แบบไม่หยุดอะ (แต่ไม่โดนนะคะ นี่แบบยกตัวออก แทบจะตกรถแล้ว) แล้วทุกครั้งก็ขย่มรถทำท่าเหมือนดึงกางเกงด้วยอะ (แต่ไม่ใช่ดึงกางเกงตัวเองไง แง) แล้วก็จับมือเรา ดึงมือเรา จับมือเราไปจับเอวอีก และขูดรีดด้วย ‘นี่ เห็นมั้ยพี่บอกแล้วว่ารถติดมาก คิด 200 แล้วกัน (ลวนลามแล้วยังขูดรีดอีก) ‘ต้องอ้อมอีกไกล บวกอีก 100 นะ’ คือมันแย่มากค่ะ เกิดมาไม่เคยเจอ ถึงดอนเมือง เค้าเอาเราไปส่งตรงใต้สะพานเชื่อมเข้า terminal 1 ตอนแรกเราหวังว่าเค้าจะไปส่งเราข้างหน้าสนามบิน เผื่อเราจะไปแจ้งยาม หรือทำอะไรได้บ้าง แต่คือ วินก็บอก ข้างหน้าเค้าไม่ให้เข้า จังหวะนั้นไม่มีใครเลย ลงรถคือเราไม่มีเงินถึง300 เราก็ให้ไป 150 เค้าก็บอกเออๆ 150 ก็ได้กะจะให้เค้าออกไปก่อน จะได้จำป้ายทะเบียน เค้าก็ไม่ขับออกไป เราต้องทำเป็นเดินขึ้นบันไดไปก่อน เค้าถึงขับรถออกไป แต่ขับเร็วไง ตอนนั้นก็มืดๆ
คนขับเป็นผู้ชาย อ้วนๆคล้ำๆ ใส่แว่นดำ มันน่ากลัวมากๆสำหรับผู้หญิงคนนึง ไม่รู้สิ เราก็ไม่ใช่สตั๊นแมนจะกระโดดลงมอเตอไซค์วิ่งด้วยความเร็วด้วยสิ ฮือๆ
