หลังจากเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคมที่ผ่านมา ศิลปินนักร้องได้รวมตัวและยื่นจดหมายถึงนายกฯ ซึ่งในรายชื่อศิลปินเหล่านั้นกลับไม่มีชื่อของ “ตูน บอดี้สแลม” จนนำมาสู่ดราม่าที่แฟนคลับต่างผิดหวังที่พี่ตูนและวงไม่ได้ออกมาเรียกร้อง และนำเสียงของตัวเอง มาช่วยศิลปินตัวเล็ก ๆ ในวงการเดียวกัน
และเมื่อวาน (3 ก.ค.) ที่ผ่านมา ผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งได้โพสต์ความในใจตลอดระยะเวลาที่ติดตาม วงบอดี้สแลม มาว่าสร้างแรงบันดาลใจให้กับเขามากแค่ไหน และกล่าวว่าตนเข้าใจว่านี่ไม่ใช่หน้าที่ของพี่ตูน แต่ก็ยังหวังให้นักร้องดังออกมาเป็นปากเป็นเสียงให้กับคนที่เดือดร้อนบ้าง พร้อมทั้งกล่าวว่าเสียงของพี่ตูนนั้นมีพลังพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่ถ้าไม่มีวันนั้นก็คงมองพี่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
โดยผู้ใช้เฟซบุ๊กรายนี้ได้กล่าวว่าตนนั้นเป็นแฟนเพลง วงบอดี้สแลม ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ตามซื้อทุกอัลบั้ม มีอะไรลิมิเต็ดก็ซื้อมาเก็บไม่ว่าจะเป็นเสื้อหรือหมวก ตนพร้อมจ่ายทั้งสิ้น หากมีคอนเสิร์ตไม่ว่าจะใกล้รึไกลก็จะไปหมดทุกครั้ง เป็นระยะเวลากว่า 18-19 ปี และตนนั้นเติบโตมาพร้อม ๆ กับเพลงของบอดี้สแลม
‘เพลงความเชื่อ’ เคยเป็นหนึ่งในแรงบันดาลที่ทำให้เขาได้จัดค่ายอาสาตอนเรียนมหาลัย จุดเริ่มต้นมาจากเพลง เพลงเดียว และเขาก็ตัดสินใจว่าจะทำให้ได้ เริ่มตั้งชมรม มีเพื่อน ๆ น้อง ๆ มาช่วย หาเงินเปิดหมวก ทำทุกทาง จนสุดท้ายมันก็ทำได้จริง หาเงินได้หลักแสน พานักศึกษา 40-50 คนจาก กทม. ไปสุรินทร์ โดยไม่เก็บเงินสักบาท และสร้างสนามกีฬาเล็ก ๆ สำเร็จ
เมื่อเขาได้เห็นว่าสนามที่เคยทำ มันยังคงอยู่ตรงนั้น ก็คิดว่าแค่เพลงเดียวมันสร้างประโยชน์ให้กับเด็กไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่นได้มีสนามไว้เล่นกีฬา และเมื่อวันหนึ่งที่พี่ตูนได้ไปวิ่งมาราธอน ก็ได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับตนอีกครั้ง เมื่อโรงพยาบาลเดือนร้อน ขาดแคลนอุปกรณ์ก็เห็นพี่วิ่งรับบริจาคตั้งแต่ ก.ท.ม. ไปถึงบางสะพาน ตนก็ไปดักรอเอาเงินบริจาคช่วย
ทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของพี่เลยแม้แต่น้อย แต่พี่ก็ทำ ‘ผมทึ่งและชื่นชมจริงๆ’ และอีกครั้งที่พี่ตูนวิ่งจากใต้ขึ้นเหนือ ช่วยแบ่งเบาภาระหมอพยาบาล แน่นอนตนก็ไปดักรอเอาไปบริจาคอีก และรู้สึกว่าตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่สนับสนุนวงนี้
แต่มาวันนี้ วันที่ ร.พ. เข้าขั้นวิกฤตทั่วประเทศ หมอพยาบาลเหนื่อยจนสุดแรง คนไข้รอเตียงจนตาย ด้วยการบริหารงานของรัฐบาล พี่กลับนิ่งเฉย ไม่ส่งเสียงใด ๆ ออกมาเลย หมอกับพยาบาลเขาจะสู้ไม่ไหวแล้วพี่ รวมถึงเพื่อนพี่น้องนักดนตรีที่ทำอาชีพเดียวกับพี่ ต้องตกงาน ฆ่าตัวตายบ้างก็มี กี่เดือนกี่ปีแล้ว อยู่กันยากลำบาก เพราะเขาไม่ได้เป็นวงที่โด่งดังมีเงินเก็บมาก อยู่กันอย่างดิ้นรน มองไม่เห็นอนาคตว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาทำมาหากิน
จนมีการรวมกลุ่มเพื่อยื่นหนังสือถึงรัฐบาล แต่ผมก็ยังไม่เห็นชื่อของพี่อยู่ในนั้น แน่นอนว่าไม่ใช่ความผิดของพี่ที่นิ่งเฉย เอาจริง ๆ มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของพี่เลย “มันอาจจะผิดที่ผมเอง ที่คาดหวังว่าวงดนตรีที่เป็นลำดับต้นของประเทศอย่าง บอดี้แสลม และมีนักร้องนำที่ชื่อว่า ตูน อาทิวราห์ จะส่งเสียงที่มีพลังและเป็นปากเป็นเสียงให้กับคนที่เดือดร้อนบ้างไม่มากก็น้อย เฝ้ารออย่างมีความหวังว่าพี่จะส่งเสียงออกมาตลอด”
จนถึงวันนี้แม้รู้ว่าจะหมดหวัง ผมก็ยังคงรออย่าง มีความเชื่อที่เต็มไปด้วยความงมงาย ว่าจะได้ยินเสียงพี่ในสักวัน รู้ไว้เถอะครับว่าเสียงของพี่มันมีพลังและดังพอที่จะเปลี่ยนแปลงหรือกระตุ้นบางอย่างให้มันดีขึ้นได้ แต่หากไม่มีวันนั้น ผมคงมองพี่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ด้วยรักและเคารพเสมอมา จากใจแฟนเพลง 19 ปี
