คนไทย เล่าหนีตายจากเล้าก์ก่าย ถูกส่งไปหนานเติ้ง-เมืองว้า ก่อนเข้าสู่ไทย เผยหลายคนเครียด-ซึมเศร้า อีก100ชีวิต ยังไม่รู้ชะตากรรม
วันที่ 18 พ.ย.2566 ที่ค่ายเม็งรายมหาราช อ.เมือง จ.เชียงราย ผู้สื่อข่าวรายงานความคืบหน้า คนไทย 41 คนได้รับการช่วยเหลือในเล่าก์ก่าย รับการตรวจสอบคัดกรองโรคและซักถามจากเจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจคนเข้าเมืองและกระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ พบว่า หลายคนมีอาการเครียดและเป็นโรคซึมเศร้า
โดย 1 ใน 41 คนไทยที่เดินทางกลับมาจากเล้าก์ก่าย เล่าถึงที่มาของการเดินทางเข้าไปทำงานเล่าก์ก่ายว่า ได้หางานในเว็บไซต์ เจอรับสมัครงานในตำแหน่งการตลาด แต่ต้องเดินทางไปทำที่ประเทศเมียนมา จึงได้สมัคร และไปทำวีซ่าอย่างถูกต้อง ก่อนเดินทางไปที่เมืองมัณฑะเลย์
แต่เมื่อไปถึงมีรถมารับในเวลา 04.00 น. รู้สึกแปลกใจว่างานไม่ตรงกับที่คุยกันไว้ ก่อนที่จะถูกพาตัวไปที่เล้าก์ก่ายแต่ให้ไปทำคอลเซ็นเตอร์ ในอาคารหมายเลข 9 และมีการยึดพาสปอร์ต ก่อนแยกตนเองกับแฟนออกจากกัน
สำหรับเหตุการณ์ในการหนีออกมาจากพื้นที่ดังกล่าวหลังจากมีกระแสข่าวว่าทางการจีนจะเข้ามาปราบปรามกลุ่มทุนจีนสีเทาในเมืองเล่าก์ก่าย จึงมีการส่งข่าวต่อกันในกลุ่มคนไทย จึงได้เก็บสัมภาระเพื่อเตรียมหนีออกจากอาคารหมายเลข 9 จากนั้นมีการเปิดประตูในช่วงเช้า
จากปกติเข้มงวดการเข้าออก ตนและพวกอีก 41 คน จึงได้หลบหนีขึ้นจักรยานยนต์ ซึ่งมีคนจีน ที่เรียกกันว่าบอสได้มาตาม จึงตัดสินใจเรียกมอเตอร์ไซค์วิน วิ่งกันเป็นขบวนไปจนถึงจุดที่มีการปะทะกัน
และพบกับทหารโกก้างพร้อมแจ้งให้ 41 คนไทยทราบว่า ไม่ให้เดินทางไปบริเวณเส้นทางใดและห้ามกลับเข้าไปในเมือง พร้อมแจ้งจุดนัดพบของคนที่ออกมาจากเล่าก์ก่าย ให้มารวมตัวกัน แล้วทหารโกกั้งก็รวมคนไทยไปอยู่เมืองหนานเติ้ง ซึ่งได้รับการดูแลอย่างดี และมีการนำตัวคนไทยทั้ง 41 คนไปอยู่ที่เมืองว้า ที่ได้รับการดูแลอย่างดีมาก เพื่อรอทางการไทยมาช่วยเหลือ ก่อนจะกลับมาส่งตัวที่เชียงตุงเพื่อให้ทหารเมียนมานำมาส่งให้กับทหารไทยที่ชายแดน
1ใน 41 คนไทยดังกล่าว ยังได้เปิดเผยต่อว่าบอสที่เป็นชาวจีนบางคนก็ถูกหลอกมา ดูแลคนไทยที่ถูกหลอกมาทำงาน ซึ่งมีทั้งคนดีและไม่ดี ทั้งนี้หากมีการโทรศัพย์แจ้งให้ญาติที่ประเทศไทยทราบ และให้ไปแจ้งความ ชื่อคนที่โทรไปแจ้งญาติ จะไปปรากฎต่อกลุ่มคนจีนสีเทาที่อยู่ในประเทศจีน คนที่โทรไปก็จะถูกลงโทษทันที
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ยังมีผู้ตกค้างในเล่าก์ก่าย ที่ยังติดต่อไม่ได้ และหนีกระเจิดกระเจิงไปคนละทิศละทาง ไม่สามารถติดต่อได้อีกนับ 100 ชีวิต
