น้ำตาเด็กชายไหลพราก ดีใจได้พบพ่อ ถูกศก.บีบให้ต้องห่างกัน
น้ำตาเด็กชายไหลพราก – เซาท์ไชนา มอร์นิง โพสต์ รายงานคลิปที่เล่าเรื่องราวเศร้าซึ้งของเด็กจีนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังคนหนึ่ง มีชื่อว่า เหยา กว๋อฉี เด็กชายมีความฝันว่าจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับพ่อแม่ หลังจากผู้ปกครองทั้งสองต้องทิ้งบ้านไปทำงานในเมืองมา 6 ปีแล้ว กระทั่งเมื่อได้พบพ่อที่ต้องอยู่ห่างไกลกันเป็นพันกิโลฯ น้ำตาแห่งความคิดถึงก็ไหลพรากออกมา
เหยาเล่าทั้งน้ำตาว่าถ้าแข่งขันบาสเกตบอลได้ พ่อกับแม่จะกลับมาเมืองลาซา เขตปกครองตนเองทิเบต ที่อยู่ห่างจากเขาหลายพันกิโลเมตรเพื่อมาชมเขาลงแข่ง ดังนั้น เขาจึงต้องฝีกหนักเพื่อลงแข่งขันให้ได้และที่สำคัญ คือ จะได้อยู่กับพ่อแม่นานขึ้น
สิ่งที่หนุ่มน้อยอายุ 12 ปี ต้องการมากที่สุด คือ ได้อยู่กับพ่อแม่ หลังจากพ่อและแม่จากไปขณะที่เขามีอายุได้ 6 ปี เพราะต้องไปทำงานที่ลาซาโดยพ่อทำอาชีพคนงานก่อสร้าง ส่วนแม่เป็นแม่ครัว ซึ่งจะได้เจอหน้าพ่อแม่เพียงปีละ 1-2 ครั้งเท่านั้น
ตลอด 6 ปีที่ผ่านมา เขาต้องเลี้ยงดูตัวเอง หาซื้อกับข้าวมาทำอาหารกินเอง
ครูบอกว่าเหยาเคยเป็นนักเรียนหัวรั้นและพูดจาไม่ดีกับครูในห้องเรียน แต่ครูวิชาพลศึกษาสังเกตว่าเหยามีบุคลิกที่ต่างออกไปเวลาอยู่ในสนามบาส เขายิ้มและพูดคุยเพื่อนๆ ไม่เหมือนเวลาอยู่ในห้องเรียนที่ดูซึมเซา ครูจึงพยามยามส่งเสริมให้เขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีและคัดเลือกเหยาเข้าทีมบาสของโรงเรียน
เมื่อถึงเวลาซ้อมบาส เหยาเป็นนักเรียนคนแรกที่มาถึงสนามและกลับเป็นคนสุดท้าย หลังจากครูปรับลีลาการเล่นบาสให้ เหยาก็ฉายแววเป็นนักบาสที่ทรงพลังและมีความอดทนสูง
หลังจากนั้น 1 เดือน เหยาลงแข่งบาสครั้งแรก และที่น่าดีใจที่สุด คือ พ่อมาชมการแข่งขันเพื่อให้กำลังใจ
เมื่อจบการแข่งขัน สองพ่อลูกกอดกันและร้องไห้ พ่อบอกว่าอาจต้องทำงานไกล แต่ด้วยความเป็นพ่อจึงเป็นห่วงลูกมาก โดยเฉพาะเมื่อลูกต้องอยู่บ้านคนเดียวและเกรงว่าลูกจะกลัวหรือนอนไม่หลับตอนกลางคืน แต่ไม่มีทางเลือกจึงต้องทิ้งลูกตามลำพัง พร้อมกับบอกข่าวดีว่าแม่จะกลับมาปีหน้าเพื่อมาดูแลลูก ขณะเช็ดน้ำตาให้ลูกชาย
รายงานก่อนหน้านี้ ของเซาท์ ไชน่า มอร์นิง โพสต์ ซึ่งเป็นเรื่องราวของเด็กที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง -left-behind children หรือเด็กที่อยู่นอกวงจรการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของจีน พ่อแม่ต้องละทิ้งบ้านเรือนไปทำงานในเมือง ปล่อยเด็กไว้ที่ชนบท ว่ามีจำนวนถึง 61 ล้านคน
………….
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง :
