วันที่ 20 เม.ย. ที่ ลานกิจกรรมหน้าลิฟต์ ชั้น 1 ศูนย์การค้าเซ็นทรัลพระราม 2 จัดงาน “มหกรรมสุขภาพครั้งยิ่งใหญ่ กับ โรงพยาบาลนครธน” ซึ่งมี “โบว์-แวนดา สหวงษ์” คุณแม่ยังสาว และ ‘น้องมะลิ’ ลูกสาว ร่วมงาน พร้อมแจงหลังโพสต์รูปจดหมาย จากสามี ‘ขอบคุณมากที่อยู่กับปอ…’ แล้วลบจากไอจี
โดย โบว์ เผยว่า “เรื่องจดหมาย คือจริงๆ มีจดหมาย 2 ฉบับ ที่โบว์เก็บไว้ ฉบับแรกจะฮาๆ คือเป็นพินัยกรรม ซึ่งพี่ปอเขียนไว้ 2 หน้า ประมาณว่า ผมนายทฤษฎี สหวงษ์ ถ้าผมถึงแก่กรรม ผมจะให้อะไรกับนางสาวแวนดา สหวงษ์ บ้าง มีเงิน มีรถมินิคันเก่าของเขา มีหมา ทรัพย์สินทั้งหมดจะให้แวนดา แต่ข้อแม้คือถ้าเราขายรถมินิสีเขียวของเขา และไม่ดูแลน้าโป๊ะ(สุนัข)จนวันตาย ก็ขอยึดทรัพย์สินทั้งหมดให้กับมูลนิธิ”
“ส่วนฉบับที่สองคือฉบับที่โบว์ลงไอจี อันนั้นเป็นตอนกลางคืนที่โบว์นอนแล้ว และเขาลงไปเขียน ประมาณ 1 กระดาษหน้าเต็ม เขียนความรู้สึกตั้งแต่วันแรกที่เจอโบว์ และใช้ชีวิตมาด้วยกัน เหมือนขอบคุณที่อยู่ในทุกช่วงชีวิตของเขามา เข้าใจและอินกับงานที่เขาทำ คือถ้าใครได้อ่านก็ตามนั้นค่ะ”
ทำไมถึงตัดสินใจลงในไอจี
“จริงๆ โบว์ว่าความรู้สึกของคนเรา มันหาทางระบายไม่เหมือนกัน อย่างวันนั้นโบว์อยู่ในห้อง แล้วความรู้สึกคือเราคิดถึงมาก ไม่ว่าพี่ปอจะไปกี่ปี ความรู้สึกของคนที่สูญเสียคนรัก ถ้าใครไม่เคยสูญเสียก็จะไม่รู้ มันมีวิธีที่จะระบายสิ่งที่เรารู้สึกตอนนั้น ว่าเราอยากทำอะไร ฉบับนี้คือโบว์อ่านบ่อยมาก รู้สึกว่ามันเป็นข้อความที่เราอ่านแล้วรู้สึกดี และเราก็อยากให้คนที่เป็นแฟนคลับพี่ปอ รักพี่ปอจริงๆ ได้เห็นข้อความนี้”
แล้วทำไมถึงเลือกลบโพสต์ข้อความออกจากไอจี
“ก็ไม่อยากมีปัญหาอีก เพราะมันจะมีคนบอกว่า เอาอีกแล้ว, ไม่จบไม่สิ้น, 2ปีแล้วนะ, ยังจะขุดขึ้นมาอีก, คิดว่าที่ทำมันไม่ใช่อารมณ์แล้วมั้ง แต่เป็นเชิงพาณิชย์แล้วมั้ง เพื่อที่จะเรียกกระแส คือเราทำอะไรก็ผิดหมดเลย ก็เลยไม่อยากให้มีปัญหาในคอมเม้นต์ เลยลบดีกว่าได้ไม่มีปัญหา คนที่ไม่ชอบโบว์ก็ไม่เป็นไร แต่ก็อยากบอกว่า ทุกคนบอกโลกนี้มันต้องเจอการสูญเสียหมด อยู่ที่ว่าจะเจอช้าหรือเร็ว ถ้าวันนึงคุณเจอ คุณจะรู้ว่าการระบายของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขอแค่ได้ระบายและตัวเองเบาลงก็พอแล้ว”
เราซีเรียสกับคนที่มาว่าเรา ว่าเอาชื่อปอมาขายมั้ย
“ไม่ได้ซีเรียสค่ะ แต่โบว์ไม่อยากให้คนมาทะเลาะกันในไอจี ในไอจีโบว์เองโบว์ก็ห้ามไม่ได้ พอมีคนเข้ามาด่า คนที่เขาชื่นชอบโบว์ พี่ปอ มะลิเขาก็อยากจะปกป้องก็กลายเป็นเถียงกัน โบว์ก็ไม่อยากให้มาปะทะกันก็เลยลบออกดีกว่า คือถ้ารูปไหนมีปัญหาโบว์ลบทิ้งเลย”
แสดงว่ารูปลายมือปอมีคนมาโพสต์อะไรแย่
“มันก็มีค่ะ แต่มันไม่ได้กระทบอะไรกับโบว์อยู่แล้วเพราะทุกวันนี้ทำอะไรไปเดี๋ยวก็จะมีคนมาอย่างนั้นอย่างนี้ สามีเสียก็ยังไม่จบไม่สิ้น คือมันไม่จบไม่สิ้นหรอกกับความรู้สึก”
เราชินแล้ว
“โบว์ชินแล้วค่ะ โบว์ไม่ได้รู้สึกอะไรแต่โบว์จะพยายามยับยั้งการปะทะกันมากกว่า คือบางทีเราเปิดไอจีมา เราเห็นความสดใสของมะลิ พอเปิดหน้าไอจีแล้วมาเจอข้อความแบบนี้กลายเป็นว่าเราก็รู้สึกเอง พอเห็นลายมือพี่ปอ เราก็สะเทือนเองก็เลยลบดีกว่า”
จดหมายที่ปอเขียนเก็บไว้เป็นอย่างดี
“อยู่ในเซฟค่ะ กะว่าจะเก็บไว้ให้มะลิอ่านตอนโต เพราะในเนื้อความจดหมายเขาก็เขียนถึงมะลิ ทุกวันนี้ที่โบว์อ่านจดหมายเขาก็ยังมีน้ำตาบ้าง มีคลอๆ แต่ไม่ได้ร้อง พยายามจะอ่านให้ชิน พยายามจะเปลี่ยนจากความรู้สึกเศร้าให้เป็นกำลังใจให้เราเดินหน้าต่อไปมากกว่า”
ตอนนี้ข้าวของเครื่องใช้ของปอยังอยู่ครบ วางอยู่ที่เดิมในบ้านไหม
“ข้าวของของพี่ปอที่ยังเหมือนเดิมคือในห้องนอนแค่นั้นค่ะ กางเกง-เสื้อตัวสุดท้ายที่เขาใส่ก่อนที่จะไปโรงพยาบาลก็ยังแขวนไว้เหมือนเดิม”
เราอยากเก็บไว้ให้เป็นความทรงจำว่าทุกอย่างมันยังเหมือนเดิมตอนที่มีเขาอยู่
“เหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ เหมือนเดิมจนคนในบ้างไม่มีใครกล้าเข้ามานอนในห้องด้วย(หัวเราะ) มีโบว์นอนอยู่คนเดียว”
ข้อความที่ปอเขียนถึงมะลิเราเคยอ่านให้มะลิฟังไหม
“เคยพยายามอ่านแต่น้องไม่อยู่ฟัง แม่ก็อินไป น้องก็เล่นตามประสาเด็ก เลยตัดสินใจว่าไว้เขารู้เรื่องอ่านหนังสือเป็นก็ค่อยอ่านให้เขาฟังแล้วกัน ทุกวันนี้เขาก็ถามแล้วว่าพ่อไปไหน เราก็บอกว่าอยู่บนฟ้า เราก็จะพยายามบอกเขาว่าพ่ออยู่ในหัวใจหนู ไม่ได้ไปไหน พ่อดูแลหนูอยู่”
มะลิมีคิดถึง อยากเจอพ่อไหม
“มี เวลาที่น้องถามว่าพ่อไปไหนเราก็ยังรู้สึกเจ็บ เวลาที่จะต้องอธิบายลูก โบว์ก็จะต้องเข้มแข็งทุกครั้ง โบว์จะพยายามยิ้มทุกครั้งเวลาที่น้องถาม อยากจะให้น้องเขาสัมผัสได้ว่าเวลาที่เขาถามถึงพ่อมันจะต้องมีแต่รอยยิ้ม มันต้องไม่มีน้ำตา โบว์จะพยายามบอกว่าพ่ออยู่ในหัวใจน้องนะ มีอยู่วันนึงเขานั่งอยู่แล้วเขาคุยอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว ก็เลยถามว่าเขาคุยกับใคร เขาก็บอกว่าคุยกับพ่อไง โบว์ก็ถามแล้วพ่ออยู่ไหน เขาก็บอกแม่ไม่เห็นเหรอว่าคุยอยู่กับพ่อ โบว์ก็ถามอีกว่าพ่ออยู่ไหน อยากคุยกับพ่อด้วย แล้วเขาก็ชี้ไปที่หัวใจเขาแล้วบอกว่าก็พ่ออยู่ที่หัวใจตรงนี้ไง เราก็จุกนะ มันก็คิดถึงเขา แต่ก็พยายามยิ้มกับลูกตลอดเวลา ไม่ร้องไห้”
โบว์ต้องสตรองขนาดไหนเพื่อที่จะก้าวไปในแต่ละวันได้ในวันที่ปอไม่อยู่
“โบว์ว่าคนที่เขาสูญเสียแบบโบว์เขาเข้มแข็งกว่าโบว์มีอีกเยอะ โบว์ก็พยายามมองชีวิตคนอื่น เรียนรู้ชีวิตคนอื่นเพื่อเพิ่มความเข้มแข็งให้กับตัวเอง”
เวลาที่มะลิเห็นรูปพ่อเขาเราต้องตอบคำถามยังไงบ้าง
“อย่างรูปโบว์กับพี่ปอไปเล่นสงกรานต์ เขาจะถามว่ารูปนี้หนูอยู่ไหน ทำไมไม่มีหนู หนูไปไหน ก็จะอธิบายให้เขาฟัง”
แล้วเราบอกมั้ยว่าพ่อเขาเสียแล้ว
“เขายังไม่รู้เรื่องหรอกค่ะว่าตายคืออะไร เขายังเด็กมาก”
