เป็นแม่ไม่ง่าย – “เจตนาเราคืออยากให้ลูกรู้คุณค่าของเงิน”

เรากับสามีมีลูกกันเมื่ออายุมากแล้ว คือเรา 38 ส่วนสามี 42 ต้องประคบประหงมลูกตั้งแต่อยู่ในท้อง ดีที่เกิดมาแข็งแรง ลูกชายเราเลี้ยงง่าย เราให้ลูกกินนมแม่จนถึงสี่ขวบ ก็ค่อยๆ ลดลงไปเรื่อยๆ เรื่องนมที่เราให้ลูกกินนาน แต่กับเรื่องอื่นตรงกันข้ามเลย

การที่เรามีลูกคนเดียวและมีเมื่ออายุมากแล้ว เราก็ห่วงลูกเป็นธรรมดา บวกกับเรากับสามีเป็นลูกคนเดียวเหมือนกัน ไม่มีพี่น้องท้องเดียวกัน เราจึงห่วงลูกมาก ลูกเราไม่ป้า ไม่มีน้า ไม่มีลุงแท้ๆ มีแต่ปู่ย่า ตายายก็เสียไปตั้งแต่ลูกยังไม่เกิด ถึงแม้เรากับสามีจะเป็นคนมีเพ่อนมาก เพื่อนดีๆ แทบทุกคน แต่เราก็ไม่สนอให้ลูกพี่งใคร


นอกจากการสอนลูกให้รู้จักดูแลตัวเองได้ พึ่งตัวเองเป็น เรื่อยมาตั้งแต่ยังเล็ก ลูกเราอาบน้ำเองได้ตั้งแต่สองขวบ ล้างก้น เปลี่ยนผ้าอ้อมเอง เปลี่ยนเสื้อผ้าเองเป็นหลังจากนั้น เราสอนให้ลูกทำอาหารกินเองได้ ลูกทอดไข่เจียว ไข่ดาว หุงข้าวด้วยหม้อหุงข้าวเป็นตั้งแต่สามขวบกว่าๆ ถามว่าทำไมเราถึงให้ลูกทำตั้งยังเล็ก บางครบอครัวลูกเล็กขนาดนี้ พ่อแม่ยังไม่ให้ทำอะไรเองเลย

เพราะเรากังวลไง หากเรากับสามีคนใดคนหนึ่งเกิดเป็นอะไรไป ลูกต้องดูแลตัวเองได้ เราจึงสอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเอง ทำกิจวัตรประจำวันเป็นตั้งแต่เล็ก เราเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้มันจะเป็นการปลูกฝังการรู้จักดูแลตัวเอง พึ่งตัวเองได้ไปตลอดชีวิต ให้ต้องเอาชีวิตตัวเองไปฝากไว้ที่ใคร

เราส่งลูกไปเนอสเซอรี่ตั้งแต่เล็ก ให้เขาได้อยู่ท่ามกลางผู้คน เรียนอนุบาลตั้งแต่สี่ขวบ ให้รู้จักการเข้าสังคม การมีเพื่อน การเอาใจเขามาใส่ใจเรา ดูๆ ลูกก็เข้าใจและปรับตัวได้ดี

เหตุนี้หรือเปล่าที่ลูกชอบไปโรงเรียน เขาเข้ากับเพื่อนได้ดี เพื่อนๆ รักลูก ไม่เคยถูกใครแกล้ง เวลาลูกเดินเข้าโรงเรียน จะมีแต่เพื่อนร้องเรียก เพื่อนเดินเข้าหา


เราสอนให้ลูกรู้จักทอนเงิน ใช้เงินตั้งแต่สามสี่ขวบ วิธีการแรกๆ ก็สอนบวกลบก่อน พอเขาเข้าใจ ก็ให้เงินไปซื้อขนมที่ร้านชำใกล้บ้าน กำเหรียญไป ถือแบงค์ไป ให้เขาได้รู้จักเลือกขนม เลือกของเอง แล้วคำนวณเองว่าต้องจ่ายเงินยังไง ต้องได้รับเงินทอนยังไง หากเหลือในแต่ละวันก็สอนให้เขาเก็บไว้ วิธีการก็เหมือนแม่เราสอนเรา เงินเหลือใส่กระปุกออมสิน

ถ้าลูกอยากได้อะไรเป็นพิเศษนอกเหนือจากกิจวัตรประจำวันที่เราต้องดูแลให้ลูก เช่น ขนมที่เราว่าแพงเกินไป หรือไม่มีประโยชน์ ของเล่นบางอย่างทำนองนี้ ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นอะไร แค่อยากได้ แค่อยากเอามาครอบครอง ถ้าเขาอยากได้จริงๆ เขาก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง อย่างตุ๊กตาเลโก้ หรือขนมขบเคี้ยวบางอย่างที่ไม่มีประโยชน์ แต่ลูกเห็นเพื่อนกินก็อยากกินบ้าง เราสอนเขานะ ว่ามันไม่มีประโยชน์ทางคุณค่าอาหาร กินแล้วจะอ้วน จะฟันผุ ถ้าลูกอยากได้จริงๆ ก็ขอให้ลองกินเพื่อรู้ และลูกต้องเก็บเงินซื้อเอาเอง

ลูกก็ทำตามนะ ที่ผ่านมา ลูกเก็บเงินซื้อเองมากิน มาเล่น ทุกอย่างก็แค่ครั้งเดียว อย่างขนมขบเคี้ยวถุงๆ มีแต่โซเดียมหรือลูกอมที่หวาน กินแล้วฟันผุ เขาก็ลองเก็บเงินซื้อมากินเองตามเพื่อน แต่ก็แค่ครั้งเดียว ของเล่นบางอย่าง อย่างตุ๊กตาหุ่นยนต์ตัวเป็นละเป็นร้อย พอเขาเก็บเงินครบ เขาก็กลับไม่อยากได้ล่ะ บอกเราว่า กว่าจะเก็บเงินได้ นานมาก เอาเงินไปซื้อของกินที่มีประโยชน์ดีกว่า

นิสัยอย่างนี้ติดไปจนลูกโต เขาอยากได้กีต้าร์ เขาก็เก็บเงินเอง เก็บจนครบเกือบหมื่นบาท สุดท้ายเขาก็ไม่ซื้อตัวนั้น เอาตัวที่ราคาลดลงมามาก ลูกบอก แค่เล่นได้ พอเพลินๆ สนุกๆ ก็พอ เขาไมได้อยากได้กีต้าร์ แค่อยากเพลินๆ มีความสุขกับการเล่นกีต้าร์ก็พอแล้ว

ทั้งหมดนี้ลูกเราเดินเอาเงินไปฝากธนาคารเองตั้งแต่ห้าขวบ แรกๆ ก็ธนาคารออมสิน ลูกจะไปฝากเองทุกวันเสาร์ อาทิตย์หนึ่งเก็บได้กี่บาท พอเช้าวันเสาร์ตื่นมา กินข้าว ทำกิจวัตรประจำวันเสร็จ (เราให้ลูกเทขยะในบ้าน ล้างจานชามของตัวเองของพ่อแม่ตั้งแต่ห้าขวบ) ก็เดินไปธนาคารที่ห่างไปราวห้าร้อยเมตร ลูกต้องเดินไปหน้าปากซอยที่ไกลออกไปราวสามร้อยเมตร แล้วก็เดินตามถนนไปอีกราวสองร้อยเมตร แรกๆ เราจูงมือลูกเองตอนสี่ขวบ พอเขาห้าขวบอยากทำเอง อยากเดินไปธนาคารเอง เขียนใบฝากเอง เอาเงินไปเข้าเอง เราก็อนุญาตให้เขาทำเอง แต่เดินไปด้วย หลังจากนั้นเขาก็บอกว่าอยากให้แม่รอที่บ้าน เขาอยากไปทำเองหมด แม่รอที่บ้านอย่างเดียว


ครั้งแรกๆ พ่อเขาแอบเดินตามห่าง ไม่ให้ลูกรู้ จากนั้นพอเขาเจ็ดขวบ เขาก็ทำเองทุกอย่าง พอเขาอายุสิบห้า เปิดบัญชีเองได้ เราไม่เคยยุ่งเงินลูกเลย ไม่เคยรู้ว่าเขามีเท่าไหร่ มีแต่เขามาปรึกษาเรา ปรึกษาพ่อเขาว่าอยากทำนั่นอยากทำนี่เอง

ทั้งหมดนี้เราว่าเพราะเราสอนลูกให้ดูแลตัวเองตั้งแต่เล็ก มันเป็นสำนึกรับผิดชอบที่ติดตัวเองเขาเองไปตลอดชีวิต ทุกวันนี้เขาแต่งงาน มีลูก มีครอบครัวเองแล้ว หลานเราสองคนก็ทำเป็นอย่างที่ลูกเราเป็น เราภูมิใจ ดีใจมาตลอด #

โดย…ขึ้นหนึ่งค่ำ

 

คุณแม่ท่านหนึ่ง กรุงเทพมหานคร
ที่มาภาพ Pixabay


ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน