คอลัมน์ ออกจากกรอบ : มีความสุขได้ แม้ไม่เป็นดั่งฝัน

มีความสุขได้ แม้ไม่เป็นดั่งฝัน

คุณเคยวางแผนอะไรแล้วไม่เป็นไปอย่างที่ใจคิดไหมครับ?

ถ้าย้อนกลับไปตอนที่ยังเป็นนักเรียนอยู่ เชื่อว่าหลายคนคงจะเคยมีช่วงเวลาที่กำหนดตารางชีวิตให้ตัวเอง เช่น ช่วงที่ปิดเทอม อยากจะทำอะไรบ้าง หรือช่วงที่ใกล้สอบต้องอ่านหนังสือกี่โมง หรือบางคนอาจจะลงรายละเอียดไปถึงขั้นตั้งใจว่าจะตื่นกี่โมง กินข้าวกี่โมง ออกไปเที่ยวกี่โมง กลับมาแล้วต้องทำอะไรบ้าง เป็นต้น

แต่ก็คงไม่ใช่ทุกคนที่สามารถทำได้อย่างที่ตั้งใจใช่ไหมครับ ซึ่งตอนนั้น หลายๆ คนอาจจะมองว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร และคงไม่ได้ส่งผลกระทบกับการใช้ชีวิตมากนัก

แต่ถ้าเป็นตอนที่เรามีความรับผิดชอบมากขึ้นล่ะครับ? หากคุณเป็นคนที่อยู่ในวัยทำงาน คุณอาจจะไม่ใช่แค่วางแผนว่าวันนี้ฉันจะทำอะไร เพราะแผนการของคุณต้องใหญ่ขึ้น เมื่อไหร่ฉันจะมีบ้าน เมื่อไหร่ฉันจะมีรถ เมื่อไหร่จะได้รับเงินเดือนเพิ่ม สารพัดสิ่งที่เราต้องการ เพื่อสิ่งเหล่านี้ คุณต้องวางแผนการใช้ชีวิตมากขึ้นใช่ไหมล่ะครับ แต่คุณสามารถทำตามแผนการทุกอย่างของคุณหรือเปล่าครับ ถ้าคำตอบคือ ไม่ คุณมีความรู้สึกอย่างไรกับชีวิตที่ไม่เป็นไปดั่งใจครับ?

วันนี้ผมอยากจะยกตัวอย่างเรื่องของนักศึกษาคนหนึ่งที่เคยเข้าร่วมโครงการอาสาสมัครต่างประเทศที่ผมดูแลอยู่

ผมขอเรียกแทนเธอว่า เดียร์ นะครับ เดียร์เข้าร่วมโครงการของเราเมื่อ 7 ปีก่อน เป็นคนชอบร้องเพลง

เธอสามารถสอบเข้าเรียนในคณะดนตรีและการแสดงได้ ถือว่าเธอประสบความสำเร็จไปแล้ว 1 อย่าง แต่หลังจากเข้าเรียน เดียร์ก็เริ่มติดเพื่อน และอยากให้ตัวเองเป็นที่ยอมรับ แต่ด้วยความที่ชอบร้องเพลง เลยเลือกที่จะไล่ตามความฝันนั้นครับ

เดียร์มีเพื่อนที่เล่นดนตรีด้วยกัน โดยเธอเป็นนักร้องนำ ทุกๆ วันเธอทุ่มเทกับการร้องเพลงมาก ด้วยหวังว่าสักวันหนึ่ง จะมีชื่อเสียงในฐานะนักร้องระดับประเทศ การทุ่มเทเพื่อความฝันเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่เดียร์ไม่ได้คิดเผื่อกรณีที่เธอไม่สามารถไปถึงฝันได้

ทั้งๆ ที่ทุ่มเทกับการร้องเพลงอย่างหนัก ถึงขั้นรวมเงินกับเพื่อนๆ ในวงเช่าห้องเพื่อซ้อมร้องเพลง และออกไปประกวดตามเวทีต่างๆ แพ้บ้าง ชนะบ้าง แต่ก็ยังพยามทำต่อไปเรื่อยๆ แต่ปัญหาเริ่มเกิดขึ้น เมื่อเดียร์ไม่สามารถทำตามแผนการของตัวเองได้

แรกๆ เธอคิดว่าเธอจะสามารถซ้อมละคร และร้องเพลงควบคู่กันไปได้ แต่เธอทำไม่สำเร็จครับ เพราะแยกแยะไม่ได้ว่าต้องให้ความสำคัญกับสิ่งไหนก่อน หลายครั้งต้องหนีซ้อมละคร ไปซ้อมร้องเพลง จนเพื่อนๆ ในทีมละครเริ่มเอือมระอา และตีตัวออกห่าง

ทั้งๆ ที่ทุ่มเทให้วงดนตรีขนาดนั้น อย่างน้อยผลงานของทีมก็น่าจะดีใช่ไหมครับ แต่เปล่าเลย สมาชิกในวงเริ่มโต้เถียงกันเรื่องผลงานที่แย่ลง ต่างฝ่ายต่างโยนความผิดให้คนอื่น ว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ผลงานออกมาไม่ดี แต่คนที่ถูกต่อว่าเยอะที่สุดก็คือเดียร์ครับ สุดท้ายก็ถูกเพื่อนๆ ไล่ออกจากวง

ไม่ใช่แค่ความฝันในการเป็นนักร้องเท่านั้นที่พังลง แต่ผลการเรียนของเดียร์เองก็แย่ลงด้วย แม้การจะกลับไปหาเพื่อนๆ ทีมที่เล่นละครด้วยกันก็กลับไปไม่ได้แล้ว

คนเรามักพูดคำว่าสู้ๆ กันบ่อยๆ ใช่ไหมครับ ยิ่งช่วงที่เราเหนื่อย หรือล้มเหลวกับอะไรบางอย่าง คนรอบข้างก็จะบอกเราว่าสู้ๆ นะ แต่คุณเคยสู้แล้วสำเร็จทุกครั้งไหมครับ

ถ้าแผนการที่คุณอยากจะทำล้มเหลว คุณต้องยอมแพ้แล้วนะครับ คำว่ายอมแพ้ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงทิ้งความตั้งใจไปง่ายๆ ผมหมายถึง ยอมแพ้ที่จะบรรลุความสำเร็จด้วยวิธีการของตัวเอง หรือที่เราชอบพูดว่าสู้ๆ นั่นแหละครับ

ตอนนั้นเดียร์ยอมแพ้แล้วครับ เพราะเธอไม่สามารถทำตามแผนการของตัวเองได้สักอย่าง สิ่งที่ทำได้ คือ ต้องทิ้งแผนการของตัวเองและได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่นเท่านั้น

หลังจากที่คุณยอมแพ้หรือยอมรับว่าตัวเองล้มเหลวแล้ว คุณจะได้รับสติปัญญาจากคนอื่นครับ คุณรู้ไหมว่าประเทศเกาหลีใต้ ติดอันดับ 1 ใน 5 ประเทศที่ส่งออกน้ำมันมากที่สุดในโลก แต่ที่ประเทศเกาหลีใต้ ไม่มีน้ำมันนะครับ หลังจากใช้เวลาค้นหาน้ำมันในประเทศถึง 7 ปี รัฐบาลก็ยอมแพ้ ต้องยอมรับว่าประเทศนี้ไม่มีน้ำมันจริงๆ และเลือกที่จะนำเข้าน้ำมันดิบจากประเทศอื่นมากลั่น และส่งออกไปขายให้ประเทศอื่นอีกที

ถ้าหากว่าคุณไม่สามารถทำตามแผนการของตัวเองได้ อย่าเพิ่งเสียใจครับ แม้แต่ในแผนการที่ล้มเหลว ก็ยังมีความสุขซ่อนอยู่ในนั้นเหมือนกัน ลองมองดูใหม่ เรียนรู้จากความล้มเหลวนั้น แล้วคุณจะมีแต่คำขอบคุณและมีความสุขกับมัน เหมือนกับเดียร์ ที่ยอมทิ้งแผนการตัวเอง ไปเป็นอาสาสมัครต่างประเทศ 1 ปี ที่นั่นเธอได้เรียนรู้ว่าคนเราไม่จำเป็นต้องทำสำเร็จทุกเรื่องก็ได้ แต่ตอนที่ล้มเหลว มีคนเข้ามาช่วยเหลือ และเรียนรู้ไปพร้อมๆ กันดีกว่าครับ

ปัจจุบันเดียร์อาจไม่ได้เป็นนักร้องหรือนักแสดงที่มีชื่อเสียงระดับประเทศอย่างที่เธอหวังไว้ แต่เธอสามารถเดินทางไปแสดงดนตรีได้ทั่วประเทศผ่านกิจกรรมของ IYF ในฐานะอาสาสมัครคนหนึ่ง และสามารถมีความสุขกับสิ่งนี้ได้ครับ

ดร.(กิตติมศักดิ์) ฮักเชิล คิม
ผู้ก่อตั้งมูลนิธิเยาวชนสัมพันธ์นานาชาติ ประจำประเทศไทย
[email protected]