ชีวิตไม่ติดหรู ‘แวว ธีรวัลคุ์’ ทายาทหมื่นล้าน

ชีวิตไม่ติดหรู ‘แวว ธีรวัลคุ์’ ทายาทหมื่นล้าน

‘แวว ธีรวัลคุ์’ ทายาทหมื่นล้าน – ถ้าพูดถึง แวว ธีรวัลคุ์ (ปังศรีวงศ์) เตชะอุบล ทายาทหมื่นล้านเครือเกษมกิจ โฮเทลส์ เธอไม่ใช่ไฮโซขาประจำงานสังคม ยิ่งเมื่อเข้ามาสานต่อธุรกิจจากพ่อเต็มตัวและมีครอบครัวก็ทุ่มเวลาให้กับสองสิ่งนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ช่วงหลังไม่ค่อยปรากฏตัวในงานสังคม

การเปิดตัวของ “เคปฟาน” เกาะสมุย ที่การบริการล้ำกว่าระดับ 5 ดาว บนเกาะส่วนตัว จึงเป็นวาระให้ได้พบปะสื่อมวลชนอีกครั้ง

เคปฟาน

เปิดประเด็นเรื่องที่มาเคปฟาน เมื่อ 12 ปีที่แล้ว แวว ธีรวัลคุ์ มาเที่ยวสมุยแล้ว ประทับใจ จึงซื้อที่ดินและขออนุญาตก่อสร้างทันที แต่มาเร่งมือในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา

“โจทย์แรกคือทำอย่างไรไม่ทำลายทัศนียภาพ ไม่ทำให้เพื่อนบ้านหรือคนที่อยู่บนเกาะสมุยมองลงมาแล้วร้องอี๋ อะไรอ่ะ” แวว ธีรวัลคุ์ พูดถึงการออกแบบก่อนขยายความว่า ไม่ว่าจะไปที่ไหนหลักการอย่างหนึ่งของพ่อและของแววคือเคารพเพื่อนบ้าน ดีต่อกันให้มากที่สุด ไม่ใช่ตักตวงธรรมชาติโดยที่คนพื้นที่ไม่ได้อะไรเลย

“ตัวอย่างเช่น ที่เคปกูดู เกาะยาวน้อย จ.พังงา เราเน้นรับคนท้องถิ่นเข้าทำงานก่อนคนที่อื่น ไม่ไปหาประโยชน์โดยที่ชาวบ้านเสียประโยชน์ เช่น เรือยาวที่พาแขกเที่ยวเกาะก็จ้างชาวบ้าน เราไม่ทับเส้นทางทำกินของชาวบ้านเด็ดขาด และยินดีจ่ายเพิ่มเพื่อช่วยเหลือชุมชน เช่น ค่าเรือ 2,000 บาท ชาวบ้านขอ 2,500 บาท ส่วนต่าง 500 บาทเขานำไปเป็นทุนหมู่บ้าน ที่ผ่านมาได้เกือบ 1 ล้าน นำไปซื้อรถดับเพลิง อีกครึ่งหนึ่งสมทบซื้อเครื่องฟอกไตซึ่งโรงพยาบาลบนเกาะยังไม่มี”

การทำธุรกิจโรงแรมท่ามกลางสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงได้ตลอดทั้งเรื่องการเมือง-เศรษฐกิจ ทายาทเครือเกษมกิจมองว่าเรื่องการเมืองยังถือว่าไทยเป็นประเทศที่โชคดีมาก เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องก็จะกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ไม่ตายแล้วตายเลย ประกอบกับไทยมีครบทั้งธรรมชาติ อาหาร ช็อปปิ้ง

ส่วนเรื่องเศรษฐกิจเป็นเรื่องสำคัญ เกษมกิจใช้หลัก “แบ่งไข่ในตะกร้า” เพื่อไม่ให้เจ็บตัว แบ่งการลงทุนเป็น 2 ทาง นอกจากโรงแรมเพื่อท่องเที่ยว ก็สร้างโรงแรมตามที่ตั้งนิคมอุตสาหกรรม โรงแรมลงทุนหลายร้อยล้าน แต่โรงงานลงทุนหลักหมื่นล้าน อย่างไรก็ต้องมีวิศวกรมาตรวจงาน ซึ่งหมายถึงต้องมีที่พักรองรับ

จับธุรกิจท่องเที่ยว ส่วนตัว แวว ธีรวัลคุ์ ก็ชอบเที่ยว แต่ประเภท 10 วันเที่ยวได้ 7 แห่งเธอบอกไม่เอา เพราะชอบเที่ยวเชิงลึกแบบเข้าถึงท้องถิ่น ชาวบ้าน ของดีของเมืองนั้นๆ ทั้งเที่ยวไทยและต่างประเทศ

“คนไปเมืองนอกชอบไปล่องเรือแต่แววไม่ชอบไป รู้สึกนั่นไม่ใช่เสน่ห์ เราชอบทานอาหารพื้นเมือง ตื่นขึ้นมาได้กินอาหาร กาแฟ ตอนเย็นได้เดินดูเมือง เมืองเดิมๆ นี่แหละ แต่คนละช่วงเวลาและชอบคุยกับผู้คน

ประเทศที่ไปแล้วประทับใจ เช่น โปรตุเกส ไม่ใช่แค่ตึกและอาคารที่สวย แต่เมื่อไปถึงเราไม่ได้เจอแต่ร้านแบรนด์ซาร่า กุชชี่ ปราด้า เหมือน หลายๆ แห่ง ที่นี่ยังมีร้านถุงมือ ร้านช็อกโกแลต มีกลิ่นอายวัฒนธรรม อาหารอร่อย อิตาลีใครไปก็ชอบ เราก็ชอบ ญี่ปุ่นก็ชอบไปแต่ไม่ชอบโตเกียว

ส่วนอินเดียชอบมาก (ลากเสียงยาว) ชอบอาหาร ดูวัด ช็อปปิ้ง ไปครั้งแรกตกใจเลย รู้สึกเหมือนมีคนโยนสีหรือโยนทุกอย่างเข้ามา ตื่นเต้น ตกใจ สนุกและชอบมาก มีเอกลักษณ์มากทั้งตัวคน อาหาร ทุกอย่าง ถ้ามีสตางค์มีเวลาไปช็อปปิ้งอินเดียสนุกกว่าฮ่องกง เพราะของไม่ซ้ำ ไม่แพง ได้เห็นวัฒนธรรม”

ถามถึงชีวิตส่วนตัวที่คนนอกมองว่าลงตัวที่สุด แวว ธีรวัลคุ์ บอกว่ากับพี่เบน (เตชะอุบล) ซึ่งทำงานด้านดีเวล็อปเมนต์เหมือนกันมีปรึกษาหารือกันบ้าง ขโมยไอเดียกันและกันในเรื่องเล็กน้อย เช่น ที่นอนใช้อะไรดี หมอนสเป๊กไหนถึงนั่งสบาย

แวว ธีรวัลคุ์ กับคู่ชีวิต

ส่วนที่ช่วงหลังไม่ค่อยออกงานสังคมเพราะทำงานเยอะมาก เวลาที่เหลือจึงกันไว้ให้ น้องเตช วรัตถ์ ลูกชาย เลี้ยงลูกง่ายๆ ให้รู้จักใช้ชีวิตกับทุกสังคม อนาคตก็ไม่ได้แพลน แค่อยากให้เป็นคนดี ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ พอเป็นพ่อแม่เองรู้เลยว่าถ้าลูกเป็นคนไม่ดีเป็นเรื่องเศร้าที่สุดในชีวิต

ครอบครัว

ยุ่งทั้งงาน ครอบครัว แต่ไม่ลืมเจียดเวลาดูแลตัวเองด้วยการออกกำลังกายสัปดาห์ละ 2 หน ส่วนใหญ่เป็นบอดี้เวต และพยายามออกกำลังกายแบบคาร์ดิโอด้วยการวิ่ง ส่วนเรื่องกินไม่ได้โฟกัสแต่ก็ตามใจปากมาก เรื่องใหญ่คือการนอน ถ้านอนไม่พอจะป่วย คิดอะไรไม่ออก

สำหรับสไตล์แต่งตัว ทายาทหมื่นล้านใครก็ต้องคิดว่าของทุกอย่างต้องแบรนด์ ไฮเอนด์เท่านั้น แต่แวว ธีรวัลคุ์ แย้ง

“แววไม่ติดเลย ไปอยู่เกาะยาวก็นุ่งโสร่งเหมือนชาวบ้าน รู้สึกว่าเท่ดีด้วย การแต่งตัวที่ทำให้เราแตกต่างจากคนอื่นต้องหาความเป็นตัวเองให้เจอ ไม่ตามคนอื่นจนเกินไป ต้องมั่นใจและดึงสิ่งที่เราเห็นว่าสวยมาใช้กับตัวเอง เดี๋ยวนี้แววชอบเสื้อผ้าแบบท้องถิ่นมาก หรือบางทีไม่ใช่ท้องถิ่นแท้ๆ แต่ดีไซเนอร์หยิบมาทำรูปทรงก็จะดีขึ้น

อย่างของใช้หรือของตกแต่งโรงแรม เมื่อก่อนจะมองว่าต้องของดีเท่านั้น ไม่เอาของตลาด แต่บางทีของตลาดๆ ก็มีเสน่ห์ในมุมของนักท่องเที่ยวโดยที่เราไม่รู้”