คอลัมน์ หลอน
นทธี ศศิวิมล
ป๊อกท้องร้องตอนสี่ทุ่ม ตอนแรกตั้งใจลงไปต้มบะหมี่สำเร็จรูปสักซอง พอดีนึกได้ว่าไม่ไกลจากร้านมีร้านบะหมี่มาเปิดใหม่ เริ่มขายตอนหัวค่ำด้วย เขาเห็นเมื่อหลายวันก่อน จึงหยิบกุญแจรถเครื่อง เปิดห้องพ่อถามว่าหิวไหม พ่อบอกตามสบายแล้วนอนดูคลิปในยูทูบต่อ ป๊อกจึงลงไป สตาร์ตรถแล้วขับตากลมไปช้าๆ
ปกติแล้วป๊อกก็ออกมาหาอาหารลงท้องเวลานี้เสมอ เพราะการเป็นฟรีแลนซ์ทำให้ต้องนอนดึก เวลาทำงานของเขาคือหลังสองทุ่มทุกวัน อากาศเย็นและเงียบ บ้านชาน เมืองหลวงหลังนี้ที่พ่อ ได้ตกทอดมาจากปู่จึงเหมาะกับอาชีพของเขามาก ทว่าเมื่อเดือนก่อนมีข่าวทำร้ายร่างกายชนิดไม่มีเหตุผลของแก๊งวัยรุ่น ทำให้ตอนเขาออกจากบ้านตอนเย็นๆ และซื้ออาหารสำหรับมื้อต่อไปตุนไว้ (แม่จากไปหลาย ปีแล้ว พ่อก็เป็นข้าราชการบำนาญ ไม่เดือดร้อน เรื่องเงิน)
เมื่อขับพ้นหน้าบ้านไปได้สักระยะ ป๊อกจึงนึกได้ว่าควรระวังตัว จึงเหลียวขวามองซ้ายไปตลอดสองข้างทางที่มีต้นไม้ร่มครึ้มปลูกเป็นแนวยาวสองข้าง ช่วงตรงนี้เองไปถึงถนนใหญ่ ระยะทางราวหนึ่งกิโลเมตร พวกแก๊งวัยรุ่นเคยออกมาทำร้ายร่างกายและฉุดคร่าหญิงสาวไปข่มขืน ทันใดนั้นป๊อกก็ได้ยินเสียงกา กา เสียงอีการ้องดังจากป่าข้างทาง ตอนเด็กจำได้ว่าผู้ใหญ่ชอบบอกว่าถ้าเห็นนกแสกเกาะที่บ้านไหน บ้านนั้นจะมีคนตาย ถ้าได้ยินเสียงอีการ้อง แสดงว่าจะนำโชคร้ายมาให้ ป๊อกไม่ได้ยินเสียงการ้องมานานมากหลายปีแล้ว จำได้ว่าครั้งสุดท้าย นกฮูกเกาะหน้าบ้านและอีกาก็ร้องคืนนั้น ปู่ก็ตายในเช้ามืดวันถัดมา แต่พ่อไม่เชื่อ พ่อบอกว่าปู่ป่วยกระเสาะกระแสะมาหลายปีแล้ว บังเอิญพอดีที่นกฮูกมาเกาะหลังคาบ้านเรา นกฮูกมาสิดี มันมาช่วยเราจับหนูกินต่างหาก พ่อบอกอย่างนั้นแต่ป๊อกก็เชื่อว่าพ่อพูดให้ตัวเองสบายใจต่างหาก
เสียงอีกายังร้องดังไม่เลิก ดูเหมือนไม่ได้มี ตัวเดียวแน่นอน แล้วป๊อกก็เห็นตัวอีกาโผออกจากยอดไม้ตัวแรก ตัวต่อมาๆ ก็ตามๆ กัน โห มีเป็นสิบๆ ตัวเลยเห็นจะได้ ป๊อกเห็นบินย้อนกลับไปทางด้านหลัง และแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง มันโผลงจิกคนคนหนึ่ง เสียงร้องให้ช่วยดังชัด เมื่อวิ่งตามไป จะช่วย คนก็หายไปและฝูงอีกาก็ไม่มีแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ป๊อกกลัว รีบกลับไปที่รถ
รึว่าคงตาฝาดแน่ๆ ป๊อกนึก ขับไปต่อได้สักสามร้อยเมตรก็เห็นคนโบกมือดักอยู่ข้างหน้า ท่าทางไม่สู้ดี ป๊อกรีบขี่ให้เร็วขึ้น ถ้าหากคิดจะไปต่อ แล้วตัดสินใจไปต่อพลางบิดคันเร่งหนีการโบก ทว่าชายคนนั้นก็กระโดดพยายามจะคว้ารถผมจากด้านหลัง เอากะมันสิ ต้องเป็นพวกแก๊งวัยรุ่นแน่ๆ ป๊อกมองกระจกข้างเห็นผู้ชายอีกสองสามคนออกมาจากต้นไม้ข้างทางอีก ใช่แน่ๆ ไอ้พวกระยำนี่ ทำไงดี แจ้งตำรวจดีกว่า รอให้พ้นเขตป่าสองข้างทางนี้ไปก่อนดีกว่า
ถึงหน้าปากทาง ป๊อกไม่มีกะจิตกะใจจะซื้อบะหมี่แล้ว ต้องกลับทางเก่าเสียด้วย ทำไงดี แถวนั้นมีรถเข็นน้ำเต้าหู้ยืนจอดรอคนซื้ออยู่ ป๊อกตรงเข้าไป ปรากฏว่ารออยู่นานก็ไม่มีคนขายออกมาเลย แล้วก็ไม่มีคนเข้ามาซื้อด้วย เขาคิดว่าขี่ไปต่อดีกว่า ไปร้านบะหมี่คนเยอะ คงช่วยนึกอะไรออก
ทันใดนั้นเองก็มีใครสักคนกระโดดมาจากด้านหลังกระชากป๊อกลงจากเบาะรถตกลงบนพื้นถนน เสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่ยังติดเครื่องอยู่ได้ยินชัด มีใครอีกคนวิ่งไปที่รถของเขาแล้วขับย้อนมาทางเขา ป๊อกจะลุกขึ้นก็ถูกตีทางด้านหลังล้มหน้าคว่ำ หน้ามืดหมดสติไป
เมื่อสติฟื้นคืน ป๊อกเจ็บที่หลังไม่น้อย จับที่ศีรษะก็เจอเลือดเต็มหัว มันคงฟาดเขาจนหัวแตก โชคดีไม่เจ็บมากไปกว่านี้ ก่อนจะลุกขึ้นมองซ้ายขวา ไม่มีใครเลย ให้ขอความช่วยเหลือได้ รถผ่านมาก็ไม่มีสักคัน นึกถึงโทรศัพท์ได้รีบกดหาพ่อ เผื่อพ่อจะขับรถมารับ
กาบินมาจากไหนไม่รู้หลายสิบตัว ร้องกา กา บินวนรอบตัวเขา กดไปหาพ่อก็รออยู่นานกว่าพ่อจะรับ
“พ่อ ผม” กำลังจะเล่า ก็ได้ยิน พ่อร้องโอ๊ย! แล้วก็ได้ยินเสียงผู้ชายดังจากสายพ่อก่อนจะเงียบไป ป๊อกตกใจ เกิดอะไรกับพ่อ ตัดสินใจวิ่งไปทางด้านหน้าที่มีแสงสว่างและตึก โบกเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่แล่นมา คันแรกไม่ยอมไป อ้างว่าในซอยนั้นมีแก๊งดักปล้นทรัพย์อยู่ คันสองคันสาม จนมาคันสี่ที่เป็นแท็กซี่ป๊อกต้องขอร้องอยู่นานกว่าจะยอมไปส่งบ้าน
รถแท็กซี่รับขับออกไปหลังจากเขาจ่ายค่าโดยสาร ป๊อกเข้าบ้านไปทันเจอพ่อที่ยังพอได้สติ คลานมาตรงประตูรั้ว ก่อนเขาจะได้ยินเสียงการ้องอยู่บนเหนือศีรษะ แล้วสติก็ดับวูบไปในที่สุด
มาได้สติที่หน้าบ้านนั่นเองแต่เป็นในตอนเช้า เพื่อนบ้านมาร้องเรียก ก่อนพาป๊อกพาพ่อไปโรงพยาบาล พ่อเสียชีวิต ถูกของแข็งตีเข้าที่ศีรษะจนกะโหลกร้าว เลือดคั่ง พแต่ผมกลับไม่เป็นอะไรมาก นอกจากบาดแผลร่างกายภายนอก และบ้านโดนขนเครื่องใช้ไฟฟ้าไปหลายอย่าง ข้าวของถูกค้นกระจัดกระจาย ตำรวจคาดว่าเป็นกลุ่มโจรที่ออก อาละวาด น่าจะคนละกลุ่มกับแก๊งวัยรุ่นที่ตบรถมอเตอร์ไซค์ป๊อกไป
ทว่าเรื่องอีกาในคืนนั้น โดยเฉพาะรุมทำร้ายคน ป๊อกเล่าให้ผมฟังในเวลาต่อมาเพื่อหาข้อสรุป แต่เราก็ไม่เข้าใจกัน เป็นปริศนามาจนบัดนี้
