ชวนรู้ข้อมูลเกี่ยวกับ ค่าชดเชย กรณีเลิกจ้างโดยลูกจ้างไม่ได้มีความผิด ต้องได้เท่าไร ลูกจ้างควรทราบถึงหลักเกณฑ์และเงื่อนไขการจ่ายเงินชดเชย ที่แตกต่างกัน
สถานการณ์เศรษฐกิจที่เกิดขึ้นในประเทศ ทำให้บริษัทมากมายต้องต้องปิดกิจการเพราะแบกรับภาระไม่ไหว บางแห่งต้องแก้ปัญหาโดยการลดจำนวนพนักงาน เลิกจ้างบางส่วนพร้อมจ่ายค่าชดเชยให้ตามที่กฎหมายกำหนด
วันนี้ข่าวสดจึงนำข้อมูลเงินชดเชยกรณีเลิกจ้างว่าหมายถึงอะไร ใครมีสิทธิได้รับบ้าง ได้เท่าไหร่ มีกรณีใดเป็นข้อยกเว้นที่นายจ้างไม่ต้องจ่ายเงินก้อนนี้
ค่าชดเชย หมายถึง เงินที่นายจ้างจ่ายให้แก่ลูกจ้างเมื่อเลิกจ้าง นอกเหนือจากเงินประเภทอื่นซึ่งนายจ้างตกลงจ่ายให้แก่ลูกจ้าง นายจ้างเลิกจ้างแบ่งเป็น 2 กรณี ดังต่อไปนี้
1. เลิกจ้างโดยลูกจ้างไม่ได้มีความผิด
เช่น นายจ้างเลิกกิจการ หรือนายจ้างต้องการลดภาระรายจ่ายเพราะประสบกับภาวะขาดทุน แบบนี้กฎหมายกำหนดให้นายจ้างต้องจ่ายเงินชดเชยให้กับลูกจ้าง (ที่ทำงานครบ 120 วันขึ้นไป)
2. เลิกจ้างเพราะความผิดของลูกจ้าง
เช่น ลูกจ้างทุจริต ทำผิดกฎหมาย จงใจทำให้นายจ้างได้รับความเสียหาย ฯลฯ กรณีแบบนี้นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยให้ลูกจ้าง
ค่าชดเชยเลิกจ้างมี 2 ประเภท
1. ค่าบอกกล่าวล่วงหน้า
ค่าบอกกล่าวล่วงหน้า หรือมักใช้คำว่า ค่าตกใจ นายจ้างต้องจ่ายค่าชดเชยในส่วนนี้ล่วงหน้า 1 งวดของการจ่ายค่าจ้าง เช่น หากจ้างกันเป็นเดือนหรือ 30 วัน นายจ้างต้องจ่ายค่าบอกกล่าวล่วงหน้าเป็นจำนวน 30 วัน
2. ค่าชดเชยถูกเลิกจ้าง
กฎหมายคุ้มครองแรงงานได้กำหนดไว้ว่า ลูกจ้างมีสิทธิได้รับค่าชดเชยตามจำนวนเงินเดือนและอายุการทำงาน ดังนี้
อายุงาน 120 วัน – 1 ปี = ได้รับเงินชดเชยอัตราค่าจ้างสุดท้าย 30 วัน
อายุงาน 1 – 3 ปี = ได้รับเงินชดเชยอัตราค่าจ้างสุดท้าย 90 วัน
อายุงาน 3 – 6 ปี = ได้รับเงินชดเชยอัตราค่าจ้างสุดท้าย 180 วัน
อายุงาน 6 – 10 ปี = ได้รับเงินชดเชยอัตราค่าจ้างสุดท้าย 240 วัน
อายุงาน 10 – 20 ปี = ได้รับเงินชดเชยอัตราค่าจ้างสุดท้าย 300 วัน
อายุงาน 20 ปีขึ้นไป = ได้รับเงินชดเชยอัตราค่าจ้างสุดท้าย 400 วัน
ที่มา: promotions
