เพจ A CALL for Animal Rights Thailand ได้โพสต์ข้อมูลที่น่าสนใจเกี่ยวกับประเทศที่ไม่มีสุนัขจรจัด ได้แก่ เยอรมนี เนเธอร์แลนด์ ญี่ปุ่น และสิงคโปร์ ว่ามีระบบจัดการอย่างไร ว่า .มีการลงทะเบียนสัตว์เลี้ยง และกฏหมายเอาโทษเจ้าของ รุนแรงมาก 2.หน่วยงานรัฐ ปฏิบัติหน้าที่จริงจังอย่างบูรณาการ ไม่กินเงินหมา ไม่มักง่าย ไม่วัวหายแล้วล้อมคอก ทำหมันและวัคซีน 3.บางประเทศมีการเก็บภาษีผู้เลี้ยงและผู้ขาย และนำภาษีนั้น ไปจัดการระบบสัตว์เลี้ยงเพื่อสัตว์เลี้ยงอย่างดี (เมืองไทยออกมาบอกอยากเก็บภาษีบ้าง จะถึงสัตว์ไหม? นโยบายยังไม่มา การลงมือยังไม่ทำ จะเก็บเงินซะละ ที่ผ่านมาเคยทำอะไรบ้างเรื่องสัตว์เลี้ยง ประเวศหรือ? ปชช.จะเอาอะไรไปมั่นใจว่า เพื่อสัตว์ ถึงสัตว์ )
เรื่องใหญ่ระดับชาติ รัฐบาลควรให้ความสำคัญ แก้ไขปัญหาให้ถูกทางหรือยัง? หลายประเทศมีหน่วยงานที่เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงโดยตรง เพื่อความรวดเร็วรัดกุม ลดการทำงานของจนท.ตำรวจ ใช้เจ้าหน้าที่ที่มีจิตใจรักสัตว์ ใช้ผู้เชี่ยวชาญ เน้นสวัสดิภาพสัตว์เป็นสำคัญ
4.มีการผ่อนผันภาษีเลี้ยงดู ชักจูง และกระตุ้นให้ประชาชน อุปการะสัตว์ มากกว่าการซื้อ 5.เมื่อทำ”ครบแล้วทุกข้ออย่างเต็มที่” ถึงค่อยมีการกำจัดสัตว์จรที่ติดค้าง เพื่อลดภาระในการเลี้ยงดูสัตว์ ด้วยการฉีดยาให้หลับ ไม่ใช่วางยา แต่ญี่ปุ่นยังคงใช้การรมควัน ซึ่งทรมานสัตว์เช่นกัน หากทำ1-4 อย่างจริงจังต่อเนื่องก่อน สัตว์จรจะเหลือน้อยมาก ปลอดโรค แล้วค่อยพิจารณาทำข้อ 5 ไม่ใช่ทำข้อ 5ก่อน โดย 1-4 ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นซักอย่าง ต้องทำข้อ5 อีกกี่รอบ? แล้วแก้ปัญหาอะไรได้บ้าง
ที่เลวร้ายคือ ประเทศไทยใช้”ยาเบื่อ” ที่ทั่วโลก ประนามว่าคือ การทารุณสัตว์ ปัญหาสัตว์เกิดที่”คน” บ้านเรา มีทำอะไรบ้างรึยังนอกจาก “ความเห็นแก่ตัว และมักง่าย” ทำงานชุ่ยๆ เลี้ยงชุ่ยๆ และแก้ปัญหาด้วย “การฆ่าอย่างชุ่ยๆ”
