ความรู้สึกจากห้องฉุกเฉิน! อุปสรรคของหมอ เมื่อจนคนเจ็บใส่ขาเดฟ ถอดไม่ได้ติดตั้งแต่ตาตุ่ม

คุณ Thana Khumyoung และเพจ หมอจ้ำปล้ำง่าย V2 ได้โพสต์เรื่องราวหนักใจของแพทย์ในห้องฉุกเฉิน ว่า สิ่งที่บุคลากรในห้องฉุกเฉินกลัวเกรง นอกจากเรื่องการโดนทำร้ายแล้ว ก็มีกางเกงขาเดฟนี่ล่ะ ผมไม่รู้ว่ากางเกงขาเดฟเริ่มผลิตมาตั้งแต่ปี ค.ศ. ไหน ถ้าอยู่นอกห้องฉุกเฉิน ผมนี่เป็นคนที่ไม่มีปัญหากับกางเกงขาเดฟเลยนะ แต่ปัญหาจะเกิดก็ตอนที่มีวัยรุ่นขาเดฟมอเตอร์ไซค์ล้มแล้วปวดต้นขา งอเข่าไม่ได้ มีแผลที่หน้าแข้ง หามพากันมาที่ห้องฉุกเฉิน ลองนึกสภาพการที่จะต้องถอดเดฟในท่านอน เพื่อที่จะได้ดูแผล ตรวจเข่า เย็บเอ็น คือจะถกจากข้างล่างขึ้นก็ไม่ไหว ติดตั้งแต่ตาตุ่ม คือจะถอดออกจากข้างบนลงก็ไม่ได้ ติดตั้งแต่ต้นขา

ต้องติดอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ยักแย่ยักยัน กลับตัวก็ไม่ได้จะถอดต่อไปก็คงไม่ถึง นี่แค่เดฟในวันอากาศดีๆ ถ้าเดฟในวันฝนตกเปียกหมาดๆ วันนี้ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว เคยเสนอขอตัดเดฟเพื่อดูแผล ก็ได้รับคำตอบที่น่าสะเทือนใจกลับมาหลายครั้ง “ถ้าจะตัดขาเดฟ หมอตัดขาผมดีกว่า” “นี่เดฟตัวละ 1900 ไม่แพงหรอก แต่เก็บเงินมาทั้งชีวิต” “หลังแฟนทิ้ง นี่คือเดฟตัวสุดท้ายที่เธอมอบให้ไว้ต่างหน้า” ผมว่านะ ถึงเวลาที่จะต้องมีโครงการอะไรบางอย่างแล้วล่ะ “เก็บเดฟ ไว้เดินห้าง” “เดฟไม่ขับ” “ฝากเดฟไว้กับพยาบาล” “1 เดฟ 1 บ้าน” ช่วยกันนะครับ เพื่อความปรองดองที่ดีของคนไข้และโรงพยาบาล ปล. แล้วกรรไกรที่ห้องฉุกเฉินนี่ไม่รู้ทำไม ดีทุกอย่าง ยกเว้นความคม จะตัดทีนี่ต้องเกร็งมือสั่นเลยนะ