หลวงพ่อสง่า อนุปุพโพวัดหนองม่วง จ.ราชบุรี : อริยะโลกที่ 6

หลวงพ่อสง่า อนุปุพโพ – วันอาทิตย์ที่ 29 มี.ค.2563 น้อมรำลึกครบรอบ 16 ปี มรณกาล “พระครูอนุรักษ์วรคุณ” หรือ “หลวงพ่อสง่า อนุปุพโพ” พระเกจิดังเมืองโอ่งแห่งวัดหนองม่วง อ.บางแพ จ.ราชบุรี

มีนามเดิมว่า สง่า เวสสุวรรณ เกิดเมื่อวันที่ 11 มี.ค.2469 ที่บ้านหม้อ ต.คลองตาคต อ.โพธาราม จ.ราชบุรี

ชีวิตในวัยเยาว์ ได้รับการศึกษาจากโรงเรียนวัดบ้านหม้อ มีพระภิกษุเป็นผู้อบรมสั่งสอนวิทยาวิชาการ อีกทั้งบางวันยังต้องนอนค้างวัด เพื่อช่วยปรนนิบัติรับใช้ ดังนั้น ชีวิตจึงอยู่ใกล้ชิดกับพระและวัดมาโดยตลอด จนกระทั่งจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 จึงออกจากโรงเรียนมาช่วยครอบ ครัวทำไร่ทำนา

อุปนิสัยในวัยหนุ่มก็เหมือนกับวัยรุ่นส่วนใหญ่ทั่วไป ที่มักไปเที่ยวเล่นสนุกสนานกับเพื่อนๆ บางครั้งท่านก็ไปเสาะแสวงหาความรู้ด้านวิทยาคมจากครูอาจารย์ที่เก่งๆ

จนกระทั่งทราบมาว่าที่วัดไทรอารักษ์ มีอาจารย์ที่เชี่ยวชาญคาถาอาคมอยู่รูปหนึ่ง จึงดั้นด้นไปพบเพื่อขอเรียนวิชา แต่หลวงพ่อวัดไทรอารักษ์กลับตั้งคำถามว่ามาจากที่ใดและพอทราบว่ามาจากบ้านหม้อ จึงปรารภขึ้นว่า “หาหญ้ากินไกลคอกเหลือเกินนะเรา อย่าลืมหญ้าปากคอกดูบ้างว่าหญ้าปากคอกนั้นงามขนาดไหน”

ขณะนั้นได้แต่คิดถึงถ้อยคำปริศนาที่หลวงพ่อวัดไทรพูดถึง แต่ก็คิดไม่ออก จนกระทั่งไม่นานจึงไขปริศนาได้ว่าหญ้าปากคอกที่พูดถึงนั้น คือ ท่านพระครูเจ้าอาวาสวัดบ้านหม้อ นั่นเอง

จึงได้ปวารณาตัวเป็นศิษย์เพื่อเล่าเรียนวิทยาคมนานนับปี จนมีความรู้ คาถาอักขระเลขยันต์แคล่วคล่อง

ต่อมาในปี 2481 อุปสมบทที่วัดบ้านหม้อ จ.ราชบุรี มี พระอธิการกลิ่น วัดคงคา เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์เกลี้ยง วัดเฉลิมอาสน์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์เช้ง และพระอาจารย์แป๊ะ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า อนุปุพโพ

อยู่จำพรรษาที่วัดบ้านหม้อ เพื่อศึกษาพระปริยัติธรรมจนสามารถสอบได้นักธรรมชั้นตรี-โท ตามลำดับ รวมถึงได้รับการถ่ายทอด วิชามาจากพระอาจารย์แป๊ะ พระอาจารย์เปีย วัดบ้านหม้อ และวิชาการแพทย์แผนโบราณ

ในปี 2484 วัดหนองม่วง อ.บางแพ จ.ราชบุรี ขาดพระสงฆ์ผู้นำที่จะดูแลวัด ชาวบ้านจึงได้พร้อมใจนิมนต์มาจำพรรรษา

เริ่มศึกษาคาถาอาคมและอักขระเลขยันต์มาตั้งแต่ตอนสมัยเป็นหนุ่ม ทั้งวิชาสักยันต์ น้ำมนต์

แต่เดิมสักยันต์ให้คนทั่วไปอยู่นานหลายปี แต่แล้วได้ข่าวว่าผู้ที่สักยันต์ส่วนมากไปกระทำชั่ว เป็นนักเลงเพราะฮึกเหิมลำพองในความคงกระพันของรอยสัก จึงได้เลิกพิธีกรรมการสักทั้งหมด

เมื่อมีเวลาว่าง จึงไปขอเรียนวิชากับหลวงปู่ดี วัดบ้านยาง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี ซึ่งเชี่ยวชาญในด้านการสร้างพระปิดตามหาอุดคงกระพันชาตรี, หลวงพ่อเปลี่ยน วัดใต้ จ.กาญจนบุรี โดยได้รับการถ่ายทอดวิชาลบผงอิทธิเจ ปถมัง และการเขียนยันต์ 108, หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ได้สอนวิชามหาอุด, หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม ได้ครอบครูนะเมตตาและได้รับการสอนวิชาเจริญวิปัสสนาและเรียนจากครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม แม้ท่านจะเป็นพระเกจิอาจารย์ชื่อดัง แต่ปฏิปทากิตติคุณและคุณธรรมของท่านสูงส่งยิ่งนัก ท่านได้พัฒนาวัดและพัฒนาคนให้รู้จักหลักการดำเนินชีวิตอย่างปกติสุข สอนให้รู้จักอดทน เพียรพยายามพึ่งตนเอง เอาชนะใจตนเอง เน้นวิถีชีวิตอย่างชาวบ้าน

กระทั่งปี พ.ศ.2538 จึงได้ย้ายกลับมาอยู่ที่วัดบ้านหม้อ อ.โพธาราม อีกครั้ง

เน้นเสมอว่า “คนเราถ้าไม่รวยก็อย่าจน ให้มีหิริโอตตัปปะ ให้มีความอดทนและเพียรพยายามจะไม่อดตาย ความจนความรวยเราไม่ได้เอามาตั้งแต่เกิดแต่เราทำตัวเราให้รวย ให้จนได้ทั้งนั้น เป็นหนี้ก็เอามาให้พระแก้เราต้องแก้ที่ต้นเหตุคือตัวเราเอง หาได้ใช้เป็น ใช้ให้น้อย หาพอเพียงก็จะไม่จน”

มรณภาพอย่างสงบ เมื่อวันที่ 29 มี.ค.2547

สิริอายุ 88 ปี พรรษา 66