“รุก กลางกระดาน”
เป็นมุมเล็กๆ ในข่าวที่น่าสนใจอย่างยิ่งสำหรับกรณีที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกฯ และหัวหน้าคสช. สั่งการให้ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา รมว.มหาดไทย เร่งเข้าไปดูแลกรณีสุนัขถูกทิ้ง นั่งรอเจ้าของอยู่เกาะกลางถนนที่จ.ระยอง หลังจากที่พบเห็นปัญหาจากในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ก
สร้างเสียงชื่นชมในความเป็นคนรักสุนัข ไม่ทอดทิ้งให้สุนัขต้องเดียวดาย ถึงขนาดสั่งการให้คนระดับรัฐมนตรีลงไปจัดการด้วยตัวเอง
ดูแล้วนุ่มละมุนยิ่งนัก!??
แต่เมื่อตัดภาพกลับมาถึงปัญหาที่วุ่นวายคาราคาซังกันอยู่ อย่างกรณีที่กทม. นำโดย นายสกลธี ภัททิยกุล รองผู้ว่าฯกทม. ที่ออกมาฮึ่มฮั่มจัดระเบียบผู้ค้าฟุตปาธย่านถนนข้าวสาร
ไยไม่มีเสียงความเป็นห่วงเป็นใยจาก นายกฯประยุทธ์ บ้างสักนิด
แน่นอนว่าหากเรื่องการบังคับใช้กฎหมาย ความเป็นระเบียบเรียบร้อย การดำเนินการของกทม.ย่อมถูกต้องแล้ว
แต่ในโลกของความเป็นจริง ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพิจารณาถึงเหตุผลรอบข้างประกอบ
ไม่ว่าจะเป็นภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ คนไม่มีที่ทางทำมาหากิน
ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นนักปกครองย่อมต้องมองในมิติทางรัฐศาสตร์ควบคู่ไปด้วย
ไม่ว่าจะเป็นการลดความทุกข์ยาก จัดหาที่ขายให้ใหม่ หรือหาข้อตกลงร่วมกันเพื่อให้ทุกฝ่ายมีชีวิตอยู่ด้วยกันได้
เพราะหากยึดหลักนิติศาสตร์อย่างแน่วแน่ การรัฐประหารยึดอำนาจรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง
หรือกระทั่งก่อม็อบชุมนุมชัตดาวน์กรุงเทพฯ ปิดสถานที่ราชการ ตั้งชุดเป่านกหวีดไล่ล่าคนนั้นคนนี้
ก็ผิดกฎหมายด้วยกันทั้งนั้น
หรือที่ดึงดันจะทำให้ได้ เพราะไม่ได้สนใจหรือใส่ใจความเดือดร้อน ถือว่ามีอำนาจมาจากการแต่งตั้ง ไม่ใช่การเลือกสรรจากประชาชน!?
2 กรณีนี้แม้จะเป็นคนละเรื่อง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องนำมาเปรียบเทียบ เพื่อถามถึงท่าที พล.อ.ประยุทธ์
ชีวิตสุนัขกับประชาชนชาวไทยที่เดือดร้อน
อะไรมีค่ามากกว่ากัน
