คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม : เสียงนกหวีดที่หายไป

โดย “มันฯ มือเสือ”

ปฏิบัติการ “คารวะแผ่นดิน” นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ผู้นำม็อบกปปส.และแกนนำพรรครวมพลังประชาชาติไทย หรือรปช. ควงแขน “หม่อมเต่า” ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล หัวหน้าพรรค

ออกเดินตระเวนหาคนมาสมัครสมาชิกพรรค ชูจุดขาย

อยู่พรรคนี้ได้เป็นรัฐบาลแน่ๆ

แต่แค่เริ่มต้นพื้นที่ใจกลางเมืองหลวงบรรยากาศรวมๆ ก็ “งานกร่อย”

ไม่ได้รับการต้อนรับจากแฟนคลับคึกคักเหมือนช่วงการชุมนุม กปปส.เมื่อปี 2556-2557

นอกจากโดนกระแสเพลงแร็พ “ประเทศกูมี” กลบฝังเสียสนิท ยังถูกชาวกรุงบางคนที่ไม่เห็นด้วย ตาม “แซะ” ตะโกนสรรเสริญไปตลอดทาง 4-5 วัน

น่าสะเทือนใจพอสมควร

ร้อยทั้งร้อยคงไม่เคยมีใครคาดคิด “ลุงกำนัน” แห่งกปปส.ผู้ยิ่งใหญ่ เคยนำม็อบเรือนแสนออกมาเป่านกหวีด ยึดสถานที่ราชการ ชัตดาวน์กรุงเทพฯ ขับไล่รัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร

เป็นสารตั้งต้นการปฏิวัติ 22 พ.ค.57

จะมีคืนวันอันน่าหดหู่แบบนี้

ก่อนหน้าออกเดินปฏิบัติการ หลายคนยัง “มโน” ลุงกำนันออกมาเที่ยวนี้น่าจะมีสาวกนกหวีด พร้อมใจออกมารำลึกความหลัง จนล้นทะลักถนนหนทางทุกเส้นที่ย่างกรายผ่าน

น่าจะกวาดต้อนแฟนคลับเข้าเป็นสมาชิกพรรคได้ไม่น้อย

แต่พอถึงเวลาจริงกลายเป็นหนังคนละม้วน

สถานการณ์เช่นนี้ลำพัง “กำนันเทือก” นั้นไม่เท่าไหร่ เพราะผ่านสมรภูมิร้อนหนาวทางการเมืองมาเยอะ ขนาดโดนข้อหาร่วมเป็นกบฏ อั้งยี่ ซ่องโจร กำนันยังเฉยๆ

จะห่วงก็แต่ “หม่อมเต่า” หัวหน้าพรรคในนาม ต้องมาเดินตากหน้าให้ชาวบ้านร้านตลาดก่นด่า เย้ยหยัน ถึงจะไม่ได้ด่าตัวหม่อมเต่า แต่เดินอยู่ใกล้กัน ได้ยินได้ฟังก็ต้องรู้สึก

ผู้ลากมากดีเจอการเมืองหนักๆ อาจถอดใจก่อนการเลือกตั้งมาถึง

การเมืองไทยไม่ว่ายุคไหนๆ ต่อให้เป็นยุคที่อ้างว่าปฏิรูปแล้วก็ตาม

ไม่อึด ถึก ทนจริงๆ อยู่ไม่ได้แน่