เหมือนนั่งดูละครสัตว์
คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม
โดย… รุก กลางกระดาน
เหมือนนั่งดูละครสัตว์ – ยังคงไม่มีความชัดเจนใดๆ สำหรับการเมืองไทย เพราะแม้จะผ่านการเลือกตั้งมาแล้วร่วม 2 เดือน ก็ยังไม่รู้เลยว่าใครจะมานั่งเก้าอี้นายกรัฐมนตรี
แถมการเมืองในสภาพปัจจุบัน มีแต่ความมึนงงให้เห็นในแต่ละวัน คล้ายๆ กับเป็นโลกเสมือนจริง
เหมือนดูละครสัตว์อะไรอย่างนั้น!??
อย่าง พรรคที่ได้ ส.ส.อันดับ 1 ที่ควรจะมีศักดิ์และสิทธิในการรวมเสียงจัดตั้งรัฐบาลก่อน กลับออกมาประกาศยอมเสียสละยอมทุกทาง ไม่เป็นนายกฯ ไม่เอาตำแหน่งประธานรัฐสภา
ขอเพียงให้ฝ่ายประชาธิปไตยได้เดินหน้าต่อ
แต่อีกฝ่ายอย่างพรรคอันดับ 2 ก็ไม่ต้องไปสนใจคำว่ามารยาท ประกาศตั้งรัฐบาลเหมือนกัน แถมเก็บตกส.ส.เอื้ออาทร ที่คะแนนต่ำกว่าคะแนนส.ส.พึงมี แต่กลับได้เข้าสภาเพราะสูตรพิสดารของกกต.
จนได้ส.ส.ที่คุณสมบัติเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ บางคนพูดจาให้รู้เรื่องก็ยังยาก แถมแสดงท่าทีเหมือนป่วยโรคจิตเภท ที่ควรได้รับการรักษา
แต่จะเสื่อมเสียอย่างไร หากยังโหวตได้ก็ถือว่าพอจะมีประโยชน์ให้ได้ใช้อยู่บ้าง
อย่างไรก็ตามแม้เสียงยังไม่พอ ก็ไม่ต้องกังวล เมื่อมีสภาส.ว.รีไซเคิล ที่ใช้เงิน 1.3 พันล้านบาท เลือกพวกเดียวกันเอง จากกองทัพ จากรัฐมนตรี จากสนช. และจากสารพัดชื่อย่อที่ทำงานร่วมกับคสช.
ยิ่งไปกว่านั้นยังแสดงมาตรฐานใหม่ ที่ผู้มีหน้าที่เลือกส.ว. กลับเลือกตัวเองไปทำหน้าที่ โดยไม่ต้องเขินอายอะไร
ไม่เพียงแค่นั้นยังพาญาติโกโหติกา เพื่อนฝูง คนสนิท เข้ามากันให้พรึบ เล่นเอาคำว่าสภาผัวเมียในสมัยทักษิณ เป็นเรื่องกระจอกไปเลยทีเดียว
ความสนุกยังไม่หยุดอยู่แค่นั้น พรรคการเมืองที่เป็นตัวแปร แทนที่จะแสดงท่าทีให้ชัด ก็เงื้อง่าราคาแพง อ้างฟังเสียงประชาชน ซึ่งน่าแปลกว่าเมื่อประชาชนส่งเสียงผ่านการเลือกตั้งมาแล้ว จะให้ทำยังไง
หรือจะให้เหมารถชักชวนไปตะโกนดังๆ ให้ได้ยินที่หน้าบ้านของเจ้าของพรรคพวกนี้หรืออย่างไร
หรือจริงๆ แล้วเป็นแค่หมากเกมหนึ่ง ก็เอาล่อเอาเถิด ต่อรองให้ได้ประโยชน์สูงที่สุด
จริงๆ แล้วถ้าเอากันอย่างนี้ บางทีประเทศนี้ไม่จำเป็นต้องมีประชาชนเลย ก็ได้มั้ง
คลิกอ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
