ต้องเลิกงบซื้ออาวุธ
คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม
โดย…รุก กลางกระดาน
เลิกซื้ออาวุธ – กลายเป็นหนังชีวิตเรื่องยาวแน่นอน สำหรับการต่อสู้กับวิกฤตโควิด-19 ในครั้งนี้
ยิ่งท่านโฆษกศบค. ออกมาย้ำกันแล้วว่าเหตุการณ์จะคลี่คลาย กลับมาใช้ชีวิตปกติได้จริงๆ ไม่ใช่แค่ตัวเลขผู้ติดเชื้อในประเทศเราลด
แต่จะต้องลดพร้อมกันทั้งโลก
หรือไม่เช่นนั้นก็ต้องมีวัคซีน หรือ ยารักษาออกมาเสียก่อน ซึ่งคาดว่าอย่างช้าที่สุดก็คือช่วงต้นปี 2564
หรือคิดคร่าวๆ ก็คือไม่ต่ำกว่า 10-12 เดือน
แสดงว่าที่เราผ่านมาเกือบ 2 เดือน เป็นแค่การเดินทางก้าวสั้นๆ ยังเหลือหนทางอีกยาวไกลที่จะต้องยืนระยะให้ได้
แถมเป็นเส้นทางที่แสนสาหัสอย่างยิ่ง!??
เพราะเท่าที่ผ่านมาไม่กี่เดือน ตัวเลขคนที่ฆ่าตัวตายเพราะพิษเศรษฐกิจ ก็ใกล้ๆ จะเท่ากับผู้เสียชีวิตเพราะโควิดอยู่แล้ว
ดังนั้นสิ่งสำคัญของรัฐบาล จะต้องมองให้ขาด ว่าเราจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร และหามาตรการรองรับให้ทันท่วงที
แน่นอนว่ารัฐบาลเองก็ไม่ใช่ไม่รู้เรื่องเสียทั้งหมด ยังเดินหน้ารับมือกับปัญหาด้วยการเกลี่ยงบประมาณปี 2563 ใหม่ทั้งหมด
แต่กระนั้นก็ยังทำเหมือนกล้าๆ กลัวๆ เกาไม่ถูกที่คัน
ไอ้ที่ควรจะต้องตัดเหี้ยนไม่ให้เหลือ อย่างเช่น งบซื้ออาวุธ ที่ไหนได้กลับไม่สามารถเข้าไปควบคุมดูแล
อย่างกองทัพบกเองก็เดินหน้าจัดซื้อรถเกราะล้อยางในปีนี้อีก 450 ล้านบาท โดยใช้ข้ออ้างว่าเป็นงบผูกพัน
กลายเป็นเกรงใจสหรัฐซึ่งเป็นคู่สัญญา มากกว่าปากท้องของประชาชนชาวไทย
หรืองบที่ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว อย่างงบบัตรทอง และงบสาธารณสุข 3.6 พันล้าน ก็ไปตัดของเขา
เมื่อสังคมตรวจสอบไม่ยอมให้ทำ ก็ต้องชักเข้าชักออก เสียราศีผู้นำ เป็นเพราะทำอะไรไม่ละเอียดรอบคอบ
ดังนั้นถ้าไม่อยากให้เสียรังวัดไปมากกว่านี้ และยอมรับกันจริงๆ ว่าปัญหาโควิดนี้รุนแรงหนักหนากว่าปัญหาไหนที่เคยพบมา
ก็ต้องแสดงภาวะผู้นำออกมาให้ชัดเจน เลิกงบซื้ออาวุธให้หมดทุกประเภท
แล้วจะได้ลองดูกันว่าถ้าไม่มีอาวุธใหม่
ใครมันจะชักดิ้นชักงอ หรือจะเป็นจะตาย จะได้รู้กันไป!??