คอลัมน์ ทิ้งหมัดเข้ามุม
จ่าบ้าน
เรื่องของการเจรจาต่อรองจะจบลงด้วยผลประโยชน์ที่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้เปรียบเสียเปรียบซึ่งกันและกัน
เพราะการเจรจาต่อรองที่นำไปสู่การยุติปัญหาได้ ต้องเป็นการเจรจาต่อรองที่ได้ทั้งคู่ คือ win-win
แต่การต่อรองเพื่อเดินหน้าไปสู่การสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้น กลับเป็นการต่อรองที่ฝ่ายหนึ่งได้ อีกฝ่ายหนึ่งเสีย หรือเสียทั้งสองฝ่าย
ตราบเท่าที่ทั้งสองฝ่ายยังถืออาวุธเข้าห้ำหั่นกันอยู่อย่างนี้ ตราบเท่าที่ยังมีการโต้ตอบด้วยอาวุธ
ตราบเท่าที่ฝ่ายหนึ่งทำร้ายผู้ที่ไม่ได้รู้เรื่องด้วยเป็นผู้บริสุทธิ์ เช่นเดียวกับหยิบปืนขึ้นมาเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีสาเหตุ
ตราบนั้น การเจรจาจะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด
เพราะการเจรจาต่อรองทั้งคู่ต้องยุติการประหัตประหารโดย สิ้นเชิงก่อนการเจรจาเริ่มต้น
อาจจะมีการคุมเชิงของแต่ละฝ่ายได้
อย่างนั้นแหละการเจรจาต่อรองจึงจะเกิดขึ้นและเป็นประโยชน์กับทั้งสองฝ่าย
ปัญหาอยู่ที่ว่าอีกฝ่ายรู้ว่าฝ่ายนี้เป็นใคร แต่ฝ่ายนี้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
การเจรจาจึงไม่เกิดขึ้นเสียที จริงไหม ผู้การ
