“รุก กลางกระดาน”
ยังคงเป็นประเด็นที่สังคมให้ความสนใจและรอให้เกิดความกระจ่าง
สำหรับกรณีการเสียชีวิตของนายภคพงศ์ ตัญกาญจน์ หรือน้องเมย นักเรียนเตรียมทหารชั้นปีที่ 1 ที่เสียชีวิตโดยแพทย์ระบุสาเหตุว่าเกิดจากหัวใจล้มเหลว
แต่ครอบครัวยังคงกังขา เนื่องจากพบบาดแผลในร่างกายหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นกระดูกซี่โครงและไหปลาร้าหัก รวมทั้งผลการชันสูตรที่ระบุว่ามีเลือดคั่งในตับและม้าม
รวมทั้งบันทึกข้อความต่างๆ ที่ระบุว่าก่อนหน้านี้เคยถูก”ซ่อม” จนหัวใจหยุดเต้นมาแล้ว
ทำให้เกิดคำถามถึงระเบียบวิธีปฏิบัติภายในรั้วโรงเรียนเตรียมทหาร ว่ามีการทำร้ายร่างกายกันจนบาดเจ็บ และถึงขั้นเสียชีวิตจริงหรือไม่!??
ซึ่งแน่นอนว่าหลังจากที่สังคมตั้งคำถาม ปฏิกิริยาโต้กลับจากกลุ่มนักเรียนศิษย์เก่า ก็รุนแรงไม่แพ้กัน
เพียงแต่ส่วนใหญ่มุ่งไปที่การปกป้องสถาบัน อ้างเกียรติศักดิ์ ศักดิ์ศรี พัฒนาบุคลากรให้เกิดความเข้มแข็ง แข็งแกร่ง และรับไม่ได้กับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่เกิดขึ้น
ซึ่งเป็นคนละประเด็นกับคำถามของครอบครัวน้องเมย ที่เขาอยากรู้ว่าอะไรกันแน่ ทำให้ลูกของเขาตาย
ถ้าทั้งหมดโปร่งใสก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวการตรวจสอบ
อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้สังคมรับรู้ว่าระบบ “ซ่อม” หรือที่ในโรงเรียนเตรียมทหารเรียกว่า “ธำรงวินัย” นั้นมีอยู่จริง
แถมผู้บังคับบัญชาระดับสูง ก็รับรู้ รับทราบ และออกจะเห็นด้วยกับระบบนี้ด้วยซ้ำ
อย่างพล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกฯ พี่ใหญ่แห่งคสช.เองก็โดนมาแล้วจนถึงขั้นสลบ!??
โชคดีที่ท่านไม่ตายในวันนั้น วันนี้จึง ได้มีโอกาสปกครองบ้านเมือง
อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้กลายมาเป็นคำถามอีกข้อว่าระบบที่เป็นอยู่ มันถูกต้องแล้ว จริงเหรอ?
ถ้าเป็นระบบที่ดี นอกจากจะเห็นได้จากคุณภาพของบุคลากรที่จบมา ก็ควรจะคำนึงเรื่องความปลอดภัยด้วย
ไม่ใช่ครอบครัวส่งลูกหลานไปเรียน กลับต้องคอยขวัญผวาว่าจะถูกแทงจำหน่ายไหม
หรือการ “ซ่อม” จะถูกเปลี่ยนเป็น “ซ้อม” เมื่อไหร่
สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องดีจริงๆ ใช่ไหม?
