วิเคราะห์การเมือง - จังหวะ โซลบาร์ สาขาใหม่ พหลโยธิน การตลาด “ใหม่”

การขยายสาขา “โซลบาร์” ของพรรคก้าวไกลกำลัง กลายเป็น “คำถาม” ทางการเมือง

ไม่ว่าจะที่เชียงใหม่ ไม่ว่าจะซอยอารีย์ พหลโยธิน ถามว่านี่เป็นทิศทางของพรรคก้าวไกล นี่เป็นความต้องการของพรรคก้าวไกล

เป็นเรื่องในทาง “การเมือง” หรือเป็นเรื่องในทาง “เศรษฐกิจ”

เด่นชัดยิ่งว่า ไม่ว่าจะเป็นสาขาที่สำนักงานใหญ่ ย่านรามคำแหง ไม่ว่าจะเป็นสาขาที่เชียงใหม่ กิจกรรม ที่รองรับคือการสังสรรค์และเสวนา

หรือว่าการสังสรรค์ เสวนาจะเป็นแผนด้าน “การตลาด”

ต้องยอมรับว่า พรรคก้าวไกลแสดงตนว่าดำรงอยู่ ได้ด้วย “เงินบริจาค” และ “สมาชิก”

การเร่งขยายจำนวนสมาชิกอย่างอึกทึกครึกโครมอย่างที่มี การตั้งเป้าหมายว่าจะทะยานไปสู่จำนวน 100,000 คน คือรูปธรรมรองรับ

มาพร้อมกับ “คำประกาศ” ว่า นี่คือ “รายได้” ของพรรค

แล้วรายได้จากจำนวนสมาชิกพรรค แล้วรายได้จากที่ได้ผ่านกระบวนการเสียภาษีจะกลายเป็น “งบประมาณ” ส่วนหนึ่ง ในการตั้ง “ร้านกาแฟ”

เชื่อได้เลยว่าจะกลายเป็นคำถามทั้งจากภายในและภายนอก

ยิ่งศึกษาเป้าหมายของพรรคก้าวไกลที่จำนวนสมาชิก 100,000 คนยิ่งท้าทาย

ไม่เพียงเป็นการท้าทายในเรื่องเงินรายได้จาก “ค่าสมาชิกพรรค” หากที่สำคัญเป็นอย่างมากยังมีการแยกแตกองค์ประกอบไปหลากหลาย

1 ตัวแทนประจำจังหวัด 1 ตัวแทนประจำอำเภอ

เท่ากับยืนยันว่าองค์ประกอบการบริหารพรรคในแต่ละสาขามิได้มาจาก “ส่วนกลาง” อย่างด้านเดียว หากแต่ขึ้นอยู่กับแต่ละจังหวัด แต่ละอำเภอ

ตรงนี้เองทำให้ “โซลบาร์” กลายเป็นการเมืองการตลาด

การตั้งพรรคก้าวไกลท้าทายอยู่แล้ว การขยาย “โซลบาร์” ยิ่งเป็นการท้าทาย

เท่ากับเป็นการสร้าง “ค่านิยม” ใหม่อันแตกต่างไปจากพรรคการเมืองเดิม ขณะเดียวกัน ยังเป็นการเปิดช่องทาง ในการลงทุนและหารายได้

เป็นการเติบใหญ่ไปพร้อมกับ “สุราก้าวหน้า”