ผู้หญิงทุกคนได้ชื่อว่า เป็นเพศแม่ มีความอ่อนโยนทางจิตใจเป็นพื้น และยิ่งเป็นผู้หญิงที่ได้มีโอกาสเป็นแม่จริงๆ ด้วยแล้ว ก็จะยิ่งมีความอ่อนโยน และประกอบด้วยคุณธรรม คือ เมตตา ชนิดพิเศษ ที่ผู้หญิงซึ่งไม่เคยเป็นแม่อาจจะไม่มี
ทั้งนี้ เพราะการเกิดขึ้นของลูกที่มาปฏิสนธิในครรภ์จนกระทั่งคลอดออกมา และแม่ได้มีบทบาทในการเลี้ยงดูประคับประคองจนเติบใหญ่ ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณ
อาหาร เสื้อผ้า เงินทอง ตลอดถึงเวลา ที่แม่ทุ่มเทให้กับลูกแต่ละคน มากมายเท่าไหร่ ไม่อาจจะคำนวณนับได้ รวมๆ แล้ว ก็เรียกว่า พระคุณ ที่มากเกินกว่าจะทดแทนได้ด้วยสิ่งของใดๆ หรือมากเกินกว่าจะพรรณนาได้
ดังบทเพลงที่เขาร้องจนคุ้นหูว่า จะเอาโลกมาทำปากกา แล้วเอานภามาแทนกระดาษ เอาน้ำหมึกมหาสมุทรแทนหมึกวาด ประกาศพระคุณไม่พอ การตอบแทนค่าน้ำนม ที่แม่กลั่นเลือดในอกยกมาเป็น น้ำนมให้ลูกดื่มกินนั้น ก็สุดจะบรรยาย
ดังเพลงค่าน้ำนม ที่ศิลปินถ่ายทอดเอาไว้ว่า บวชเรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย
นอกจากสิ่งต่างๆ ที่เป็นวัตถุแล้ว สิ่งที่แม่ให้ในทางวิญญาณหรือทางจิตใจนั้น ก็มากกว่า เหนือกว่าใครๆ ในโลกนี้ เพราะแม่เป็นยอดกัลยาณมิตร ดังพุทธภาษิต ที่ว่า มารดาเป็นมิตรในเรือนตน คอยให้ความรักความปรารถนาดีความห่วงใยต่อลูกทุกวันเวลา ดังแก้วตาดวงใจ ลูกสุข แม่สุขด้วย ลูกทุกข์ แม่ทุกข์ยิ่งกว่าลูก
แม่อาจจะไม่มีคำพูดที่สวยหรู หรือคมคายในการอบรมลูก แต่แม่มีอ้อมกอดที่จริงใจ มีน้ำเสียงที่เจือด้วยเมตตาธรรมล้นเปี่ยม ปลอบโยนปลดเปลื้องทุกข์ทางใจให้กับลูก ตั้งแต่เยาว์วัยแม่ก็มีเสียงกล่อม กระทั่งลูก เติบใหญ่ แม่ก็มีเสียงเตือน
ลูกบางคนโง่เหลือเกิน ไปเชิดชูบูชาเพื่อน หรือคนอื่นมากกว่าแม่ของตนเอง เพียงเพราะแม่ไม่เป็นอย่างที่ใจตนคิด หรือไม่เป็นเหมือนแม่คนอื่น ที่ลูกปรารถนาจะให้เป็น
ลูกลืมไปว่า แม่เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เราเคยอยู่อาศัยในท้องของท่านมาตั้ง 9 เดือน 10 เดือน โดยที่ท่านก็เต็มใจถนอมครรภ์อย่างดีที่สุด เพื่อจะได้เชยชมเมื่อคลอดออกมา และแม้เมื่อคลอดออกมาแล้ว ก็ยังตามชื่นชมไปตลอดชีวิต ไม่เคยคิดริษยาลูก
วันแม่ในแต่ละปี จึงควรคิดกันอีกทีว่า ควรจะมีวันแม่ทุกวันจะดีกว่าไหม เพราะไม่มีวันไหนเลย ที่แม่จะไม่รักลูก
