เด็กๆ ตั้งใจมองดูรายละเอียด “หุ่นกระบอกเงียบ” ของคณะละครหุ่นเปเปอร์มูน ในเมืองยอกยาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย หลังชมการแสดงสุดสนุกและตื่นตาตื่นใจ
แม้จะไม่เหมือนกับหุ่นกระบอกท้องถิ่นในประเทศ แต่ก็มีเอกลักษณ์และความน่าสนใจ
ทั้งองค์ประกอบของหุ่นกระบอก แสง-เงา และการสื่อสารที่ผู้เชิดถ่ายทอดผ่านหุ่นกระบอกเพื่อส่งต่อไปยังผู้ชม
ดูการแสดงแล้วก็ชวนให้พวกหนูได้นึกคิด เพราะหุ่นกระบอกเหล่านี้ไม่มีชีวิตเลยต้องอาศัยคนเชิด ไม่ว่าจะทำอะไรก็เป็นไปตามที่ผู้เชิดชักจูง
แต่มนุษย์เราที่มีชีวิต จิตใจ และความคิดเป็นของตัวเองนั้น จะทำหรือพูดอะไรก็อยู่ที่เรา ตราบใดที่ยึดมั่นในความถูกต้อง ไม่มีใครสามารถเชิดเราเหมือนเป็นหุ่นกระบอกได้
