ทั้งๆที่รัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 กำหนดอย่างเด่นชัดให้รัฐบาลปัจจุบันดำรงอยู่อย่างเต็มรูปแบบ ไม่จำเป็นต้องเป็นรัฐบาลรักษาการเหมือนกับในอดีต
4 รัฐมนตรีสามารถดำรงอยู่ในฐานะรัฐมนตรีได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ตามกฎหมาย
เช่นเดียวกับการดำรอยู่ของ “นายกรัฐมนตรี”
คำถามก็คือ แล้วเหตุใด 4 รัฐมนตรีจึงต้องยื่นใบลาออกจากตำแหน่ง
มีเหตุผลมากมายจากปากของ 4 รัฐมนตรี แต่ความเป็นจริงที่ต้องยอมรับก็คือ ภายหลังการเลือกตั้งเมื่อเดือนมกราคม 2544 มาแล้วการเมืองไทยก็ไม่เหมือนเดิม
แม้จะมีความพยายามย้อนกลับไปไกลแสนไกลก็ตาม
การเลือกตั้งเมื่อเดือนมกราคม 2544 รับรู้แต่เพียงว่าพรรคไทยรักไทยได้ชัยชนะอย่างท่วมท้น และส่งผลให้ได้ชัยชนะต่อเนื่องไปยังการเลือกตั้งเมือเดือนกุมภาพันธ์ 2548
ผู้คนมองเห็นแต่ชัยชนะของ นายทักษิณ ชินวัตร กระทั่งมองข้ามความเป็นจริงที่การเมืองได้เปลี่ยนไปในเชิงคุณภาพอย่างสูง
Advertisement
นั่นก็คือ การเมืองได้อยู่ในมือของ “ประชาชน”
หากจะเป็นผลพวงของพรรคไทยรักไทยและ นายทักษิณ ชินวัตร ก็อยู่ที่พรรคไทยรักไทยและ นายทักษิณ ชินวัตร ทำให้ระบอบประชาธิปไตยกลายเป็น
ประชาธิปไตยที่ “กินได้”
ตรงนี้เองที่ไม่ว่าจะเกิดรัฐประหาร จะเกิดการไล่ล่าทำลายล้างทางการเมืองอย่างไร หากมีการเลือกตั้งพรรคการเมืองอันมีรากมาจากพรรคไทยรักไทยก็จะได้รับชัยชนะ
แม้จะความพยายามจัดทำ “รัฐธรรมนูญ”อย่างไร ผลการเลือกตั้งก็จะยังอยู่ในเส้นทางนี้
ตรงนี้ต่างหากที่ก่อให้เกิด “กระแส”ใหม่ในทางการเมือง
กระแสจากผลพวงแห่งความก้าวหน้าจากรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2540 และการเลือกตั้งเมื่อเดือนมกราคม 2544 ต่อเนื่องมายังการเลือกตั้งเมื่อเดือนกรกฎาคม 2554 นี้ต่างหาก
ที่ส่งผลกระเทือนตกกระทบต่อสภาพทางการเมืองปัจจุบันกระทั่งมีส่วนกดดันต่อ 4 รัฐมนตรี
กลายเป็นอีกปัจจัยทางการเมืองที่จะส่งผลต่อการเลือกตั้ง
สร้างความหวาดกลัวในทางการเมืองอย่างล้ำลึก
