เปิดข้อความ ‘เพนกวิน’ อดข้าววันที่ 3 ยันยืนหยัดต่อความทุกข์ทรมานเพื่ออุดมการณ์ ขอให้คนข้างนอกตระหนักว่ามีคนถูกคุมขังเพราะพูดความจริง
เกาะติดข่าว กดติดตามไลน์ ข่าวสด
เมื่อวันที่ 18 มี.ค. 2564 เพจเฟซบุ๊ก แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม โพสต์ถึงกรณีนายพริษฐ์ ชิวารักษ์ หรือเพนกวิน อดอาหารประท้วงเป็นวันที่ 3 หลังถูกคุมขังตั้งแต่วันที่ 8 ม.ค. โดยไม่ได้รับอนุญาตให้ประกันตัว จำนวน 5 ครั้ง ระบุว่า “เพนกวิน พริษฐ์ ได้อดอาหารประท้วงต่อความอยุติธรรมล่วงเลยมากว่า 3 วันแล้ว แต่เพนกวินก็ยังคงมีจิตใจที่ตั้งมั่นต่อการต่อสู้ภายในคุก วันนี้ทนายได้เข้าไปเยี่ยมเพนกวินเช่นทุกวัน สภาพร่างกายวันนี้ไม่ได้ดูแตกต่างจากเมื่อวานที่ดูอ่อนเพลีย อิดโรย แต่แววตาของเพนกวินกลับดูมีความมุ่งมั่นมากขึ้น ทนายก็ทักทายและพูดคุยกับเพนกวินตามปกติ แต่วันนี้เพนกวินได้ฝากจดหมายผ่านทนายมาด้วย”
โดยจดหมายดังกล่าวมีข้อความว่า “แถลงการณ์อดข้าวประท้วงวันที่ 3 วันนี้เป็นวันที่ 3 ที่ผมอดอาหาร ประทังชีพด้วยเพียงน้ำ น้ำหวาน และนม เพื่อประท้วงความอยุติธรรมที่เกิดขึ้น การไม่มีอาหารตกถึงท้องไม่เพียงแต่ยังความทุกข์ทรมานแก่ร่างกายเท่านั้น แต่ยังสร้างความปั่นป่วนขึ้นในจิตใจ แต่เมื่อคำนึงว่าความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้นจะเป็นประจักษ์พยานแห่งความชั่วร้ายที่เกิดขึ้นในสังคม จิตใจที่ว้าวุ่นก็พลันนิ่งสงบและเมื่อตระหนักว่า ความทรมานนี้ไม่ได้มุ่งหมายเพียงเพื่ออิสรภาพของตัวผม แต่เพื่ออิสรภาพทางความคิดของคนไทยที่กำลังถูกระบอบเผด็จการศักดินากดขี่ครอบงำนับล้าน ๆ คน จิตใจที่นิ่งสงบแล้วนั้นก็ยังแน่วแน่ในอุดมการณ์ที่ยึดมั่น”
“การอดข้าวประท้วงเป็นการต่อสู้กับใจของตัวเองว่าจะยืนหยัดต่อความทุกข์ทรมานเพื่ออุดมการณ์ได้มากน้อยเพียงใด ดังคำพูดของมหาตะมะ คานธี ที่กล่าวว่า การอดอาหารประท้วงนั้นนอกจากจะเป็นการฝึกฝนจิตใจให้แกร่งกล้าเพราะได้รู้จักความยากลำบากแล้ว ยังเป็นการเผื่อแผ่ความรักให้กับทุกคนรวมถึงฝ่ายตรงข้ามของเราอีกด้วย”
“ผมยินดีที่จะอดข้าวเพื่อให้ข้าวทุกคำของคนที่อยู่ข้างนอกมีความหมาย เมื่อทุกคนกินข้าวแต่ละคำ ขอให้ตระหนักว่ามีคนถูกคุมขังด้วยมาตรา 112 เพียงเพราะพูดความจริง ขอให้จดจำว่า ข้าวทุกคำที่พวกคุณกิน คือความขมขื่นของผู้ที่ถูกกดขี่ในกระบวนยุติธรรมที่ไม่มีความยุติธรรม ศักดินาจงพินาศประชาราษฎร์จงเจริญ”
เพจ แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม ระบุอีกว่า “แม้เพื่อนนักสู้ของเราจะถูกปิดปากด้วยการใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือ แต่จิตใจที่ยังคงคุกรุ่นด้วยเปลวเพลิงที่พร้อมจะโหมไหม้พวกเผด็จการศักดินานั้น ยังคงฮึดสู้ แม้กำลังกายจะน้อยนิดลงทุกคราแต่กำลังใจกลับกล้าแข็ง ขอให้พี่น้องประชาชนทุกท่านโปรดอย่าได้ยอมแพ้แก่ความยากลำบากที่เราเผชิญ จงเปลี่ยนความท้อใจเป็นกำลังให้เราคงยืนเด่นโดยท้าทายต่อพวกเผด็จการและศักดินา ถ้าเรายังสู้แสดงว่าพวกมันยังไม่ชนะ และเราก็ยังไม่แพ้ ศักดินาจงพินาศ ประชาราษฎร์จงเจริญ”
