แฉรุ่นพี่สถาบันดัง จุดไฟลนอัณฑะ เผาขน น้ำตาเทียนหยด ซ่อมหนักทั้งเตะ ต่อย!
จากกรณีพ่อนักศึกษาปี 1 สถาบันดังย่านเทเวศร์พาลูกชายโร่แจ้งความ หลังเห็นรอยแผลฟกช้ำตามลำตัวลูกชายที่ไม่ยอมไปเรียนหนังสือ 4-5 วัน ซักหนักถึงรู้โดนรุ่นพี่ปี 3 ทำร้ายสารพัดทั้งเตะทั้งต่อยเอาไฟลน หลังหลวมตัวร่วมกิจกรรมเข้าระบบที่รุ่นพี่กำหนดขึ้นเอง รวมทั้งบังคับให้จดจำกฎระเบียบ ใครจำไม่ได้โดนซ่อมหนัก
ล่าสุดรายการโหนกระแส วันที่ 26 ส.ค. โดย “หนุ่ม กรรชัย กำเนิดพลอย” ในฐานะผู้ดำเนินรายการ ผลิตในนามบริษัท ดีคืนดีวัน จำกัด ออกอากาศทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 13.45 น. – 14.25 น. ทางช่อง 28 ได้เปิดใจสัมภาษณ์ เดช (นามสมมุติ) ผู้เสียหาย, พิสาร พ่อผู้เสียหาย , พลสิงห์ แสนสุข ประธานก่อตั้งศูนย์สู้ภัยพิบัติชาติ พญาอินทรี
เรื่องไม่น่าใช่รับน้อง?
พลสิงห์ : “ไม่ใช่หรอกครับ รับน้องวันสองวันก็จบ และโรงเรียนอนุญาตให้ไป แต่นี่ทำทุกวัน ตั้งแต่หกโมงถึงสามทุ่ม รับในโรงเรียนในมุมลับด้วย”
เรื่องเกิดอะไรขึ้น?
พิสาร : “(ถอนใจ) พูดไม่ออก ทราบครั้งแรกเขาบอกไปรับน้อง ก็คิดว่าไปรับน้องปกติธรรมดา เขาเพิ่งไปเรียนปีหนึ่ง”
สองสัปดาห์เป็นเรื่อง?
พิสาร : “พอได้สองอาทิตย์เขาบอกรับน้องทุกวัน ยันปิดเทอมแรก และเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมก็บอกว่าให้ออกมา เขาบอกว่าถ้าออกมาจะลำบาก”
เขาโดนอะไร?
พิสาร : “เขาก็บอกว่าหนัก เราก็คิดว่าไม่หนักอะไร คิดว่าเหมือนที่เคยได้ยินตามข่าว แต่พอหลังๆ เริ่มมีแผลมาให้เห็น เคยบอกให้ออกมา เขาบอกว่าออกไม่ได้เข้ามาแล้วจะอยู่ไม่ได้”
เดชอายุเทาไหร่?
เดช : “18 ย่าง 19 ครับ เข้าสถาบันนี้เพราะอยากเรียนครับ”
อยู่ดีๆ ไปอยู่ในลัทธิกลุ่มรุ่นพี่ได้ยังไง?
เดชา : “ถ้าเข้าไปเขาจะบอกก่อนว่าใครจะเอาหรือเปล่า จะเอาระบบนี้มั้ย มันก็ขึ้นอยู่กับความสมัครใจ ใครไม่เอาเขาก็ไม่ว่าอะไร”
ทำไมสมัครใจ?
เดช : “อยากลองดูด้วยครับ”
เขามีกี่คน?
เดช : “รวมๆ กันครับ ไม่ได้เยอะมาก แต่ก็เยอะอยู่ มีรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ครับ แต่ที่รู้จักไม่มี คนที่เข้าไปเป็นรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ 20-30 คน ที่จบไปแล้วก็บางทีเข้ามาบ้าง มาคุยเฉยๆ”
เรื่องพอเข้าไปไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เขาให้ทำอะไร?
เดช : “ลุกนั่ง วิดพื้นประมาณนี้ ให้ทำเพื่ออะไรผมก็ไม่ทราบ เหมือนฝึกร่างกายไปด้วย”
เรื่องที่เกิดเหมือนเขาให้เราจดจำ หรือท่องกลอนอะไรสักอย่าง?
เดช : “ครับ เขาจะปล่อยออกมาให้เราท่องจำพวกกลอน พวกเพลงให้ได้ เป็นเพลงที่เขาแต่งขึ้นมาเองครับ เป็นกลอนของแผนกอุตสาหการครับ แล้วก็มีที่ตั้งของวิทยาลัย เราต้องจำให้ได้ครับ แล้วก็กลอนบูชาครู เขาตั้งขึ้นมาเองครับ”
ถ้าท่องไม่ได้?
เดช : “มีโดนต่อยบ้างครับ เหตุเกิดหลังวิทยาลัยครับ”
ประมาณกี่คน?
พิสาร : “ลูกบอก 4-5 คน เวียนกันมา เขาบอกว่าเตะจนร้องไม่ออก มันจุก หายใจไม่ออก ตะโกนเสียงไม่ออกเลย”
มีหลายแผนกที่โดนเหรอ?
เดช : “น่าจะครับ”
พิสาร : “น่าจะมีหลายคณะ ที่ถามน้อง ต้องถามน้องว่ามีกี่ซุ้ม”
เดช : “สามสี่ซุ้มครับ”
แผนกเรากี่คน?
เดช : “ประมาณ 28 คนครับ ตอนนี้ที่เรียนอยู่ผมก็ไม่แน่ใจ ออกไปเยอะเหมือนกัน บางส่วนก็ออกไปเพราะโดนแบบนี้”
พลสิงห์ : “เหลือ 5 คน จากทั้งหมด 28 ขณะนี้น้องที่เป็นเพื่อนๆ ติดต่อเข้ามาแล้ว 3-4 คน อยากเป็นแนวร่วม ประเด็นสำคัญคือเยียวยาน้อง กว่าน้องจะพูด เรื่องนี้ได้เป็นอาทิตย์ กว่าจะโน้มน้าวให้เขาพูดได้ เราอยากได้ยินจากปากเขาเอง”
พี่เข้ามาช่วยยังไง?
พลสิงห์ : “ผมก่อตั้งศูนย์สู้ภัยพิบัติชาติ พญาอินทรี มาสัก 21 ปีแล้ว ช่วยเหลือสังคม ช่วยเหลือบนท้องถนน เหตุต่างๆ เหมือนกับร่วมกตัญญู ปอเต๊กตึ๊ง แต่เราไม่ย้ายคนเจ็บ ไม่เก็บคนตาย เราใช้วิทยุสื่อสารประสาร คุณพิศาลเขาขับรถ 18 ล้อ เขาเจออุบัติเหตุบ่อย เขาก็อยากเป็นสมาชิก
เขามาร่วมกิจกรรมกับเราบ่อย พอดีเขามาร้องทุกข์เรื่องนี้กับทางผม บอกจะทำยังไงดี เราก็เป็นครูเก่า เรื่องนี้เป็นเรื่องระดับชาติ เราจะนิ่งไม่ได้ ที่สำคัญน้องเขาไม่ได้เรียนแล้ว คุณพ่อเขาจ่ายตังค์ไปแล้วหมื่นสามจะทำยังไง เราก็บอกว่าจะช่วยดู จะหาทาง เราเลยปรึกษาผู้ใหญ่หลายท่าน เลยบอกว่ต้องไปแจ้งความ”
ย้อนมาทางเดช บ้านเช่าหลังนั้นคืออะไรที่บอกว่าถูกทำร้ายหลังมหาวิทยาลัย แล้วอยู่ดีๆ ไปบ้านเช่าคืออะไร?
เดช : “เป็นบ้านเช่าที่เขาเช่าไว้เป็นทาวน์เฮาส์ เขาไม่ได้อยู่ ให้พวกเราไปอยู่ ประมาณหกโมงถึงสามทุ่ม”
ไปอยู่กันหลายคนมั้ย?
เดช : “คนที่ยังเอาระบบอยู่ก็ต้องไป”
เข้าไปในบ้านหลังนั้นแล้วทำอะไรบ้าง?
เดช : “ก็เหมือนหลังวิทยาลัย ซ่อมเหมือนกัน ลุกนั่ง วิดพื้น”
ทำไม่ได้เขาเตะต่อย?
เดช : “ครับ”
หนักสุดเขาทำอะไร?
เดช : “มีไฟลนอัณฑะครับ จุดไฟแช็ก จับแก้ผ้า”
พิสาร : “ไม่ใช่แค่ลน เผาขนด้วย”
เราหมดทางสู้?
เดช : “ไม่มีสทิธิ์ ขัดขืนไม่ได้ คนอื่นก็โดนเหมือนกันเกือบ เซ็ตที่เราโดนประมาณเกือบ 10 คนที่ยังอยู่ตอนแรก”
ร่องรอยอะไรในภาพ?
เดช : “น้ำตาเทียนหยดใส่ครับ”
ถ้าท่องกลอนไมได้ก็เอาน้ำตาเทียนหยด?
เดช : “มีส่วนครับ”
มีแบบไม่ได้เป็นการลงโทษ แต่ทำเอง คิดจะทำ ทำเลย มีมั้ย เหมือนฝึกร่างกายเรา?
เดช : “ครับ”
ลักษณะเหมือนฝึกร่างกายให้แข็งแรง แข็งแกร่ง ให้ทนให้ได้ เหมือนฝึกทหาร?
เดช : “ผมไม่แน่ใจว่าเอาสเปรย์อะไรมาพ่น แล้วก็จุดไฟ”
แล้วเผาร่างเราเนี่ยนะ?
เดช : “โดนข้างหลังครับ ไม่ไหม้ แต่เป็นรอยแดงเฉยๆ”
คุณพ่อจะเอายังไงต่อไป?
พิสาร : “อยากให้สถานศึกษาที่เขาอยู่ จะดูแลยังไง น้องเขาเสียโอกาส จะเยียวยายังไงเบื้องต้น ส่งน้องไปเรียน เจ็บตัว ถูกทำร้ายแล้วไม่ได้เรียนอีก ผมไม่ได้มีเงินอะไรมากมาย หาเช้ากินค่ำกว่าลูกจะได้เรียน ที่พูดไม่ออกคือน้องเจ็บตัวเพื่อไปเรียน บอกให้ออกมาก็ได้ พ่อไม่ว่าอะไร ไม่ต้องเรียน เขาบอกว่าจะทนให้ได้ พอหลังๆ รู้ว่าเจ็บหนัก ผมบอกออกมาเถอะลูกไปเรียนที่ใหม่ก็ได้ แต่เขาไม่เอา เขาบอกว่าเขาทนได้ อีกไม่กี่เดือนก็จบ”
ตอนนี้ให้กลับไปเรียนมั้ย?
เดช : “ไม่ครับ”
พลสิงห์ : “น้องกล้าหาญมากที่เป็นคนแรกเผชิญความจริง ถ้าไม่ออกมาก็จะมีอีกหลายคนเยอะแยะมาก แล้วเราแปลกใจมาก สถานศึกษาปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง”
อยู่ในสายกับ ดร.คุณหญิงกัลยา โสภณพานิช รมต.ช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เรื่องความรุนแรงที่พี่ทำกับน้อง เหมือนตั้งลัทธิอะไรสักอย่างแล้วซ้อมรุ่นน้อง จะแก้หรือทำยังไงได้บ้าง?
ดร.คุณหญิงกัลยา : “ก่อนอื่นต้องเรียนว่าเรื่องรุนแรงแบบนี้ต้องเข้าไปแก้ทันที จะส่งคนไปพบน้อง แล้วมีปัญหาด้านร่างกายจิตใจต้องได้รับการเยียวยา จะรับผิดชอบด้วยการส่งคุณไปคุยนี่คือเฉพาะหน้าว่าน้องถูกผลกระทบยังไงบ้าง อยากให้กระทรวงทำอะไรให้บ้าง ก็จะพิจารณาทำให้เท่าที่จะทำได้ ก็ขอรับปาก”
ทางรุ่นพี่ที่ทำแบบนี้ น้องบอกอาจารย์บางท่านรู้แต่ก็เพิกเฉยจะแก้ยังไงบ้าง?
ดร.คุณหญิงกัลยา : “เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เพิ่งเกิด เกิดมาสักระยะแล้ว และพัฒนาไปเป็นความรุนแรงเหมือนลัทธิไป ท้ั้งที่ระบบรับน้อง พี่ดูแลน้อง ที่เขาใช้ระบบโซตัสเป็นสิ่งที่ดี ทุกมหาวิทยาลัยก็ใช้ เพียงแต่ว่ามีกลุ่มคนกลุ่มนึงไปครอบงำน้องด้วยวิธีคิดที่ผิดเพี้ยนไป แล้วมีเหตุการณ์รุนแรงถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาล
ทางกระทรวงจะตั้งคณะกรรมการที่มีผู้รู้ผู้เกี่ยวข้อง ให้มาช่วยกันคิด และสัญจรพบน้องในโรงเรียนเพื่อหาข้อมูลที่ชัดเจน จริงๆ มีผู้ทำวิจัยเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยตรง เรียนจบปริญญาโท นำเสนอให้ทราบแล้ว เราจะนำมาใช้ประกอบแก้ปัญหา ตั้งคระกรรมการขึ้นมาทั้งภาครัฐ เอกชน ให้ผู้ปกครองและน้องๆ มาช่วยกันคิด จะส่งทีมนี้ไปหาข้อมูลให้รอบด้าน”
อีกกรณีหนึ่ง ทางน้องเดช ครอบครัวไม่อยากกลับไปเรียนสถาบันเก่า มีทางออกให้น้องมั้ย?
ดร.คุณหญิงกัลยา : “มีค่ะ ขอรับผิดชอบเรื่องนี้เป็นกรณีพิเศษ จะส่งผู้รู้หรือจิตวิทยาทั้งด้านร่างกายและจิตใจไปคุยักบน้องที่โดนโดยตรง ไม่เรียนที่นี่ถามว่าอยากเรียนที่ไหน ถ้าครอบครัวพร้อมใจกัน ก็จะจัดให้ตามความต้องการได้”
รวมเพื่อนๆ น้องด้วยมั้ย?
ดร.คุณหญิงกัลยา : “เท่าไหร่ก็เท่านั้นค่ะ เราจะเยียวยาทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่ต้องห่วงค่ะ พรุ่งนี้จะส่งคนไปเลยทันที”
ฟังแล้วเป็นยังไง?
พิสาร : “ถ้าตามนั้นก็รับได้ครับ”
เดช : “โอเคครับ ไปเรียนที่อื่น ไม่เรียนที่นี่แล้ว”
พลสิงห์ : “ก็ขอบคุณคุณหนุ่ม กรรชัยและคุณหญิงด้วย หาที่เรียนแกใหม่ นี่คือเป้าหมาย เยียวยาจิตใจให้เป็นสภาพเดิม มีเพื่อนเขาสามสี่คนติดต่อมาแล้ว”
สุดท้าย อยากให้พูดอะไรหน่อย ฝากเตือนเพื่อนๆ ที่ต้องเข้าไปเรียนที่ไหนแล้วโดนแบบนี้?
เดช : “จะไปเข้าที่ไหนก็ต้องดูดีๆ ศึกษาให้ดีก่อน ว่าที่ไหนเป็นยังไงครับ”
การเข้ากลุ่มกิจกรรมสำคัญมั้ย?
เดช : “สำคัญครับ”
ถ้ารุ่นพี่ดูอยู่อโหสิให้มั้ย?
เดช : “ครับ”
พ่ออยากบอกอะไร?
พิสาร : “ฝากถึงน้องๆ กลุ่มที่กระทำ ก่อนที่น้องๆ จะเข้าลัทธินี้ น้องเข้ามาด้วยใจบริสุทธิ์ อยากเรียน แต่พอโดนลัทธินี้เข้ามาครอบงำ ก็ฝากไว้แล้วกัน”
พลสิงห์ : “ขอบคุณกรรชัยและทีมงาน เรื่องนี้เป็นเรื่องระดับชาติ ต้องแก้ปัญหาที่ต้นตอให้ได้ ไม่งั้นก็เป็นประเพณีต่อเนื่องต่อไป ยินดีที่น้องกล้าหาญออกมาเผชิญความจริง”
