“ดี้ นิติพงษ์” เล่านาทีสุดปลื้มใจ “ในหลวง-ราชินี” จำได้ ทรงตรัสประโยคสำคัญ “เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีฯ” ก็ทรงมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้า ขอแต่งเพลงให้ทูลกระหม่อมพ่อ

เมื่อวันที่ 2 พ.ย. นายนิติพงษ์ ห่อนาค หรือ ‘ดี้’ นักร้อง นักแต่งเพลง โพสต์ข้อความทางเฟซบุ๊ก เล่าความประทับใจ หลังเข้าร่วมรับเสด็จ เมื่อวันที่ 1 พ.ย. ที่ผ่านมา โดยระบุว่า

จำได้ว่าฉันเคยคุยให้แม่ประไพพ่อทิดเอิบให้ฟังแล้ว…

ห้าสิบปีมาแล้ว…ฉันเคยเข้าเฝ้าในหลวง ร.9 พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ ทั้งสองพระองค์..ที่ อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี

ฉันกับเพื่อน ได้อยู่แถวหน้าสุด สมัยนั้นจะมีเชือกเล็ก ๆ กั้นเขตแนวรับเสด็จกับลาดพระบาท เพื่อให้เรียบร้อย…
หลังจากเสร็จพิธียกช่อฟ้า…เสียงประชาชนที่คุยกันอยู่จ้อกแจ้ก ก็จะเริ่มเงียบ จนถึงเงียบกริบเมื่อ ทั้งสี่พระองค์เสด็จมาถึง…ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าของข้าราชบริพารตามเสด็จ เสียงชัดเตอร์กล้องของช่างภาพสื่อ..

ทุกมือประนม ทุกสายตามองไปที่ทุกพระองค์…ได้ยินพระสุรเสียงรับสั่งกับราษฎรสองข้างทางแว่วๆ..

ฉันโชคดี ที่เป็นหนึ่งในราษฎรที่พระราชินีทรงมีปฏิสันถารด้วย…

บรรยากาศจะเงียบอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง เสด็จกลับ…จากนั้นจึงจะมีเสียงอื้ออึงกล่าวขวัญพูดคุยกันถึงความรู้สึกของราษฎร…

สมัยนั้น…คำว่า “ทรงพระเจริญ” ยังเป็นเพียงตัวอักษรบนแผ่นป้าย และคำในใจของราษฎรที่ไม่ได้เปล่งเสียง

….ผ่านยุคไป ห้าสิบปี…

เมื่อวานนี้…

ฉันได้มานั่งอยู่แถวหน้าอีกครั้ง เพื่อจะรอเข้าเฝ้าในหลวง พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ เช่นเดิม หากแต่เปลี่ยนแผ่นดินไปตามวันเวลา…บรรยากาศก็ต่างไปโดยสิ้นเชิง

จุดที่ฉันนั่ง อยู่ในเขตพระราชวังชั้นนอก อยู่หัวมุมถนนเยื้องกับศาลาสหทัยสมาคม ที่มาพร้อม ๆ กัน ก็มีแม่เดือน ไปรมา รัชตะ แม่ท็อปดารณีนุช พร้อมทั้งมิตรสหายจำนวนหนึ่ง..

พี่น้องที่รอเฝ้ารับเสด็จ เห็นพวกเราเข้า ก็จำได้ ก็เริ่มขอเข้ามาถ่ายรูปด้วย เอาธงชาติผืนเล็กๆ มาให้โบกไปมา ใบหน้าแต่ละคนถึงจะมีหน้ากากอนามัยปิดอยู่ แต่ก็รู้ว่ายิ้มกันทุกคน…

สักพัก แม่นก สินจัย ก็มาถึง มานั่งข้าง ๆ ฉัน…คราวนี้แฟน ๆ ก็ยิ่งเข้ามาถ่ายรูปกันใหญ่ จนฉันเริ่มชำเลืองดูว่า เจ้าหน้าที่วังเขาจะดุเอาไหม…

อาจารย์เสรี วงษ์มณฑา ก็มาถึงไล่เลี่ยกัน ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักอาจารย์มานาน แต่ที่จริง เราไม่เคยพบกันมาก่อนเลย ฉันก็ยกมือไหว้แนะนำตัว…

เวลาผ่านไปสองชั่วโมง…ฟ้าครี้มเหมือนฝนจะตกมาแต่กลางวัน เจ้าหน้าที่วังเอาขนม น้ำดื่ม มาแจก รวมถึง เสื้อกันฝนพระราชทานด้วย…พุทโธ่ ทูลกระหม่อมแก้วเจ้าขา…ห่วงแม้ราษฎรจะเปียก

ลมพัดโชย…ฝนไม่ตก ฟ้าสวย…เป็นสีพื้นใหักับยอดเจดีย์ และราชมณเฑียรสีทอง…งามจับใจ

แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน ก็เริ่มแจกขนมกินกัน พูดคุยกัน หัวเราะกันคิกคัก…
แม่นกเอาขนมถั่วตัดมา…

“ขนมถั่วตัดค่ะพี่ ร้านเขาทำปีละครั้งตามเทศกาล”
ทุกคนตื่นเต้น เอาไปแจกกินกัน เอร็ดอร่อย…

“อ้อ…แต่อันนี้เป็นของปีที่แล้วนะคะ….”

…….
…….

ฉับพลันฉันก็รู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ในยุคสี่แผ่นดิน…ก็จะไม่รู้สึกได้อย่างไร…
นั่งพับเพียบรอเข้าเฝ้าอยู่ในวัง…
ข้างซ้ายมือ…ก็เป็น แม่พลอยนก
ข้างขวามือ…ก็เป็นคุณสายท็อป ส่วนแม่เดือนไม่ได้เล่นสี่แผ่นดิน แต่ก็เคยเห็นเล่นละคร�โบราณบ่อย ๆ…

คุยไปคุยมาก็นึกขึ้นได้ว่า…อ้อ นี่มารวมตัวกันเกือบครบหน้าทีเดียว พวกทัวร์ลง…!!!

จึงมีฉันทามติ ก่อตั้ง

“ชมรมผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวทางโซเชียลมีเดีย”

อาจารย์เสรี เป็นประธาน ฉันเป็นรองประธาน…
แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน เป็นฝ่ายการตลาด….ฮา

แล้วก็มีเสียงอื้ออึงมาจากแถวหน้าประตูวิเศษไชยศรี…

“ทรงพระเจริญ…..ทรงพระเจริญ”

รถพระที่นั่งเคลื่อนเข้ามาอย่างช้า ๆ….
เสียงทรงพระเจริญกึกก้อง…ประกอบกับเสียงธงสะบัด

ฉันเตรียมว่าจะถ่ายคลิป ว่าจะร้องทรงพระเจริญให้ดังๆ…เหมือนทุกคน
แต่สัญชาตญาณเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว…ทำให้ทำได้แค่มองพระพักตร์ได้นิดเดียวก็ต้องก้มลงกราบแล้ว…..

……
……

พอเสด็จเข้าไปประกอบพระราชพิธีในโบสถ์ใหญ่….
พสกนิกรก็ลัลล้า ถ่ายรูปร่วมกันสนุกสนาน…

แล้วเจ้าหน้าที่วังก็มากระซิบให้กลับเข้าที่ ใส่หน้ากากอนามัย…

เสียงทรงพระเจริญ…เริ่มดังมาจากในวัดพระแก้ว….

มองเห็นพระกลดแต่ไกล… ทุกคนตื่นเต้นกันมาก
ลืมหายใจ…

……

เสียงทรงพระเจริญอื้ออึง…มหาดเล็กเดินตบเท้า สื่อมวลชนพรั่งพรู….
รู้ตัวอีกที….

ฟ้าหญิงสิริวัณณวรีฯ ก็ทรงมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้า.. จะเร็วอะไรปานสายฟ้าขนาดนั้น
ทรงจำแม่นกกับฉันได้ ขนาดใส่หน้ากากอยู่

ยังทำอะไรไม่ถูก…ในหลวงกับพระราชินีก็มาประทับอยู่ตรงหน้า…

ท่ามกลางเสียงอื้ออึงทรงพระเจริญ…

ได้ยินเสียงพระราชินีรับสั่งกับในหลวงพร้อมผายพระหัตถ์มาที่ฉัน…

“นี่…คุณดี้ นิติพงษ์”

ในหลวงรับสั่งอะไรบ้างก็ได้ยินไม่ชัด…จับได้เลา ๆ ว่า อ้อ นกสินจัย อ้อ ดี้นิติพงษ์…ขอบใจมากนะ…

พยายามมองท่าน พยายามฟังฝ่าเสียงอื้ออึง….จนลืมแม้จะกราบพระบาท

“แต่งเพลงให้ทูลหม่อมพ่อหน่อยสิ…”

เสียงเจ้าหญิงแหลมชัดดี…ถึงได้ยิน

รับด้วยเกล้า……

แล้วก็เสด็จผ่านไป….

ใจฉันนึกอยู่อย่างเดียวว่า….นี่เรานั่งเฉยๆ ยังรู้สึกเหนื่อย….นี่ได้ยินว่าท่านจะทรงพระดำเนินไปถึงหน้าศาลฎีกาเลยหรือ….

คิดอยู่เพลิน ๆ….

เจ้าหญิงสายฟ้าแลบพุ่งกลับมาหาพวกเรา…เหมือนทรงนึกขึ้นได้ว่า อยากเซลฟี่ด้วย..

ทรงขอมือถือจากพวกเราคนหนึ่ง….แล้วทรงถ่ายเซลฟี่พวกเรา….

แล้วก็ทรงหยิบมือถือของพระองค์เอง มาถ่ายรูปพวกเราอีก….

ว่องไวจนคนแก่ตาเหลือก…….ฉลองพระองค์และฉลองพระบาท ไม่น่าจะคล่องได้ขนาดนั้น….

โล่งใจที่ไม่ทรงคะมำ….

เสร็จแล้วก็ทรงโบกมือแล้วรับสั่งอะไรฟังไม่ทัน….ด้วยความอื้ออึง…

แต่จับความได้ตอนท้ายว่า….

“ถ่ายรูปไม่ใส่แมสก์ได้ไม่ผิดแล้วนะ…ไม่เหมือนกับตอนรับปริญญานะ…”


 

ติดตามข่าวสด

ข่าวเด่นประจำวัน