“เสถียร จันทิมาธร”
การพบระหว่างซุนกวนกับโลซกมีความสำคัญเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแต่ต่อง่อก๊ก ไม่เพียงแต่ต่อโลซก หากยังทรงความหมายเป็นอย่างสูงต่อสถานการณ์ทางการเมืองและทางการทหารในขณะนั้น
สำนวน เจ้าพระยาพระคลัง (หน) บรรยายว่า
ซุนกวนเห็นโลซกก็มีความยินดี ออกมารับเข้าไปพูดจาปราศรัย ไต่ถามการสงครามแต่เช้าจนเที่ยง โลซกก็ว่ากล่าวบรรยายออกไปให้แจ้ง ซุนกวนมีความยินดีเป็นอันมากแล้วให้แต่งโต๊ะเลี้ยงดูโลซก
ครั้นเวลาค่ำซุนกวนก็นอนพูดจากับโลซกเตียงเดียวกัน
สำนวนใหม่ วรรณไว พัธโนทัย บรรยายว่า ซุนกวนก็ต้อนรับด้วยความชื่นชมยินดี กระทำคารวะแล้วคุยถามไถ่กิจการต่างๆ อยู่แทบทั้งวัน วันหนึ่ง เมื่อสิ้นงานเมืองแล้วขุนนางทั้งปวงพากันกลับ ซุนกวนขอให้โลซกอยู่ ดื่มสุรากันต่อพอค่ำก็ชวนโลซกนอนเตียงเดียวกัน
สำนวนใหม่กว่า พญ.กัลยา สุพันธุ์วณิช บรรยายว่า หลู่ซู่เดินทางไปพบซุนเฉวียนพร้อมกับโจวอวี๋ ซุนเฉวียนเคารพหลู่ซู่มาก สนทนากันทั้งวันมิรู้จักเหน็ดเหนื่อย
วันหนึ่ง ขุนนางกลับไปหมด ซุนเฉวียนให้หลู่ซู่อยู่กินข้าวด้วยกันจนดึก นอนเตียงเดียวกัน
คำถามก็คือ การสนทนาระหว่างซุนกวนกับโลซกเกิดขึ้นในวันแรกที่มาพบ หรือว่าเป็นวันต่อมา
เรื่องนี้มีความสำคัญ
หากอ่านสำนวน เจ้าพระยาพระคลัง (หน) ก็จะเป็น ซุนกวนมีความยินดีเป็นอันมากแล้วให้แต่งโต๊ะเลี้ยงดูโลซก ครั้นเวลาค่ำซุนกวนก็นอนพูดจากับโลซกเตียงเดียวกัน
กระนั้น สำนวนแปลใหม่ก็ต่างออกไปเล็กน้อย
ไม่ว่าจะเป็นของ วรรณไว พัธโนทัย ไม่ว่าจะเป็นของ พญ.กัลยา สุพันธุ์วณิช มีเงื่อนปมของประโยคเข้ามา “คั่น”
วรรณไว พัธโนทัย ว่า ซุนกวนก็ต้อนรับด้วยความชื่นชมยินดี กระทำคารวะแล้วคุยถามไถ่กิจการต่างๆ อยู่แทบทั้งวัน วันหนึ่ง เมื่อสิ้นงานเมืองแล้วขุนนางทั้งปวงพากันกลับซุนกวนขอให้โลซกอยู่ดื่มสุรา กันต่อ พอค่ำก็ชวนให้โลซกนอนเตียงเดียวกัน
พญ.กัลยา สุพันธุ์วณิช ว่า ซุนเฉวียนเคารพหลู่ซู่มาก สนทนา กันทั้งวันมิรู้เหน็ดเหนื่อย วันหนึ่งขุนนางกลับไปหมดซุนเฉวียน ให้หลู่ซู่กินข้าวจนดึก นอนเตียงเดียวกัน
หากดูรูปประโยคจาก วรรณไว พัธโนทัย และ พญ.กัลยา สุพันธุ์วณิช เงื่อนของเวลาไม่น่าจะเป็นวันแรก
ไม่น่าจะเป็นวันเดียวกันกับที่จิวยี่พาโลซกเข้ามาพบซุนกวนเพราะมีจิวยี่อยู่ด้วย
กระนั้น การพบกันใน “วันหนึ่ง” ก็เป็นเวลาที่ “ขุนนางกลับไปแล้ว” จึงเป็นการสนทนา 2 คนระหว่างโลซกกับซุนกวนโดยเฉพาะ
ขณะเดียวกัน เมื่ออ่านจากหนังสือ “ศิลปะการใช้คนในสามก๊ก” อัน บุญศักดิ์ แสงระวี แปลและเรียบเรียงจากต้นฉบับภาษาจีนของ “ฮว่อหวี่เจีย”
ก็จะประจักษ์กับความนัยของรูปประโยค
นั่นก็คือ จิวยี่เป็นคนแนะนำโลซกให้กับซุนกวน จิวยี่ว่า อันโลซกนั้น “ชอบรำกระบี่ขี่ม้า” “ใจมียุทโธบาย ท้องซ่อนกลวิธี” เก่งทั้งบุ๋นและบู๊
เมื่อโลซกมาอยู่กับซุนกวนก็ได้รับการยกย่องเป็นอย่างมาก
วันหนึ่ง เมื่อขุนนางทั้งหลายแยกย้ายกันกลับแล้วซุนกวนชวนให้โลซกอยู่เป็นเพื่อนดื่มเหล้าจนค่ำจนเข้านอนบนเตียงเดียวกัน
คุยกันถึงค่อนคืน
ไม่ว่าจะเป็นการสนทนาในวันแรกที่พบ ไม่ว่าจะเป็นการสนทนาในวันต่อมา ก่อศักดิ์ ไชยรัศมีศักดิ์ ระบุใน “อ่านสามก๊กถกบริหาร” ว่า เป็นการพบกันประมาณปีค.ศ.200 เป็นห้วงซุนเซกเสียชีวิต เป็นห้วงที่ซุนกวนขึ้นสืบทอดอำนาจ
ไม่ว่าจะเป็นการสนทนาอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นการสนทนาใน “วันหนึ่ง” ก็ไม่น่าจะเป็นระยะกาลอันห่างไกลกันมากนัก แต่ที่สำคัญอย่างยิ่งยวดคือ “เนื้อหา” อันเป็นข้อเสนอของโลซก
หากได้อ่านข้อเสนอของโลซกซึ่ง “ฮว่อยี่เจีย” ผู้เขียน “ศิลปะการใช้คนในสามก๊ก” เรียกตามสำนวนแปลและเรียบเรียงของ บุญศักดิ์ แสงระวี ว่า
“นโยบายบนยี่ภู่”
ซึ่งสะท้อนถึง “เนื้อหา” การแลกเปลี่ยนและสนทนาระหว่างซุนกวนกับโลซกบนเตียงเดียวกันและด้วยความตื่นเต้นตลอดทั้งคืน โลซกวิเคราะห์สถานการณ์ทางการเมือง การทหารอย่างไร ซุนกวนจึงได้บังเกิดความตื่นเต้น
รายละเอียดจาก “เนื้อหา” การสนทนานี้จึงมีความสำคัญ
