เลือกตั้ง – เพียงไม่กี่วันภายหลังวันที่ 24 มีนาคม การล่ารายชื่อเพื่อแสดง “ปฏิกิริยา” ต่อการจัดการเลือกตั้งอันมากด้วยปัญหาของกกต. ก็ทะยานไปสู่หลักแสน

พอครบ 1 สัปดาห์เหยียบเข้ากว่า 800,000

ปรากฏการณ์นี้หากสรุปตามภาษาโลกออนไลน์ก็ กำลังกลายเป็น “ไวรัล” เพราะแพร่ลามไปทั่วทุกภาค ของประเทศ

ไม่ว่าเหนือ ใต้ ตก ออก

มีความเป็นไปได้ที่เป้าหมายการล่ารายชื่อจำนวน 1,000,000 ในขอบเขตทั่วประเทศจะปรากฏเป็นจริงได้ในเดือนเมษายน

หากมองจากสภาพที่ประชาชนถูกทำให้ “สงบราบคาบ” ด้วยอำนาจประกาศและคำสั่งของคสช.มาต่อเนื่องเกือบ 5 ปีหลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557

ถือได้ว่าเป็นเรื่องประเภทเหลือเชื่อ

เรื่องแปลกเป็นอย่างยิ่งก็คือ จุดเริ่มของการตั้งโต๊ะล่ารายชื่อเกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะเป็นที่ธรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ ขอนแก่น เชียงใหม่

ยิ่งตำรวจ ทหารบุกไปยับยั้งยิ่งกลายเป็นเรื่องฮือฮา

แทนที่จะยอมจำนน คนหนุ่มคนสาวเหล่านี้กลับต่อสู้แข็งขืน และยืนหยัด ยืนยันที่จะดำเนินการต่อไปอย่างเต็มเรี่ยวแรง

หลายคนเกิดนัยประหวัดไปยังการเคลื่อนไหวของนิสิตนักศึกษาภายหลังการเลือกตั้งสกปรกเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2500

เริ่มจากจุฬาลงกรณ์ ขยายไปยังธรรมศาสตร์

จากนั้นพวกเขาก็เคลื่อนขบวนจากท้องสนามหลวงไปบนถนนราชดำเนินกระทั่งผ่านสะพานมัฆวาน เข้าไปหน้าทำเนียบรัฐบาล

เมื่อปี 2500 ก็มาจากนิสิตนักศึกษา ในปี 2562 ก็มาจากนิสิตนักศึกษา

ต้องยอมรับว่าความหงุดหงิดนี้สัมพันธ์กับ “นิวโหวตเตอร์” ซึ่งมีมากกว่า 7.3 ล้านคน พวกเขาคือคนที่ประสบกับภาพซึ่งไม่งดงามนักในการเลือกตั้ง

ปฏิกิริยาอันมาจากคสช. ท่าทีแข็งกร้าวอันมาจาก ผู้บริหารแต่ละมหาวิทยาลัยสะท้อนให้เห็นว่ายังอยู่ในพรมแดนเก่าหลังรัฐประหาร

ยังไม่ยอมรับรู้ถึงปรากฏการณ์เมื่อวันที่ 24 มีนาคม

ยังไม่ยอมรับรู้ว่าเมื่อ “นิวโหวตเตอร์” เข้าสู่สนามที่เป็นจริงของการเลือกตั้ง พวกเขาประสบกับอะไรที่คาดคิดไม่ถึงในทางการเมือง

“ไวรัล” แห่งความไม่พอใจมีจุดเริ่มมาจาก “การเลือกตั้ง” เป็นสำคัญ