คอลัมน์ ชกไม่มีมุม
อำนาจที่ขาดการยอมรับ บทเรียนนักรัฐประหาร – เริ่มเกิดคำถามอื้ออึงไปทั่วทั้งสังคมไทยว่า ที่เคยพูดกันว่าถ้าต้องการความสงบของประเทศชาติ ต้องพล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เท่านั้น จะเป็นนายกรัฐมนตรีที่ควบคุมสถานการณ์บ้านเมืองได้ ไม่มีม็อบระหว่างสีออกมาตีกัน ไม่มีนักการเมืองโกงกินขึ้นมาแสวงหาอำนาจได้นั้น
ถึงวันนี้ ไม่น่าจะจริงเสียแล้ว!!
โดยเฉพาะที่นำออกมาโหมประโคมกันในช่วงเลือกตั้ง 24 มีนาคม 2562 เพื่อสร้างความชอบธรรมให้พล.อ.ประยุทธ์เป็นนายกฯต่อไป ท่ามกลางข้อครหาสืบทอดอำนาจคสช.
แล้วผลเป็นไง วันนี้มีม็อบออกมาเต็มบ้านเต็มเมือง ไม่มีความสงบเรียบร้อยแต่อย่างใด
แถมหนึ่งในข้อเรียกร้องของม็อบ พุ่งเป้าใส่รัฐบาล เรียกร้องให้พล.อ.ประยุทธ์ลาออกไป
ขณะเดียวกันก็มีม็อบจัดตั้งฝ่ายหนุนรัฐบาลออกมาต่อต้านม็อบนักเรียนนักศึกษา ทำให้เกิดภาพการใช้ความรุนแรง ไล่ต่อยตีกัน ไปจนถึงเริ่มมีเสียงปืนเกิดขึ้นแล้ว
ไหนล่ะ ที่คุยกันว่า ถ้าเอาความสงบต้องจบที่พล.อ.ประยุทธ์!?!
สถานการณ์การประท้วงของนักเรียนนักศึกษาต่อเนื่องมา 4 เดือนแล้ว ยังดูไม่คลี่คลายได้เลย
แม้พล.อ.ประยุทธ์ยังเสียงแข็ง ยืนยันไม่ลาออก เพราะผมไม่ได้ทำผิดอะไร
อีกทั้งฐานสนับสนุนยังเหนียวแน่น ไม่ว่าจะเป็น กองทัพ เสียงพรรครัฐบาลในสภา และอำนาจอื่นๆ ก็ยังเป็นแบ๊กให้เต็มที่
แต่ก็อยู่กันไป โดยมีการเคลื่อนไหวชุมนุมประท้วงขับไล่ ทุกวี่ทุกวัน
สถานการณ์แบบนี้ จึงเป็นไปดังคำกล่าวที่พูดกันไปทั่วว่า มีอำนาจแต่ปกครองไม่ได้!!
ต้องนับเป็นคำฮิตที่อธิบายถึงสภาพของรัฐบาลพล.อ. ประยุทธ์ในวันนี้ได้ดีที่สุด
คงไม่มีใครมาโค่นล้มได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่สามารถทำให้ บ้านเมืองสงบได้
ไม่สามารถคลี่คลายปัญหาการต่อต้านการประท้วงได้!
อีกทั้งเป็นคำตอบด้วยว่า อำนาจในมือผู้นำรัฐบาลนั้น ถ้าไม่มาจากการยอมรับของประชาชนวงกว้างอย่างแท้จริง ก็จะเป็นอำนาจที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก
อำนาจเช่นนี้เกิดขึ้นมาจากการรัฐประหาร 22 พฤษภาคม 2557 นั่นเอง และเชื่อมโยงไปถึงการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ซึ่งเป็นภาคแรก
อำนาจจากการรัฐประหาร มีทหารยึดสถานที่สำคัญ ทั่วเมือง มีรถถังจอดจังก้าไปทั่วกรุง ดูน่าเกรงขาม
แต่ถึงเวลาหนึ่ง ผู้คนก็ออกมาต่อต้านไปทั่ว เพราะแรงกดดันที่สะสมมาจากวันก่อรัฐประหารนั่นเอง
เป็นบทเรียนที่ต้องตระหนักกันว่า การรัฐประหารไม่ใช่การแก้ปัญหาประเทศชาติ
มีแต่จะก่อปัญหา ดังที่เกิดเสียงร้องตะโกนจากเด็กนักเรียนนักศึกษาในวันนี้!
