คนงิ้วครวญ คอนโดหนวกหูงานประเพณีประจำปี สั่งเลิกกลางคันทั้งที่เล่นไม่จบ!

แค่ปีละครั้งเท่านั้น คนงิ้วครวญ โดนสั่งเลิกเล่น เพราะชาวคอนโดหนวกหู

สังคมเมืองขยายตัว ทำให้ชุมชนแบบดั้งเดิม กับชุมชนแบบใหม่อย่างสังคมคอนโดมาอยู่ใกล้ชิดกัน ซึ่งหลายครั้งเกิดปัญหาขึ้นเมื่อชาวคอนโดมักร้องเรียนเรื่องเสียงจากชุมชนแบบดั้งเดิม โดยที่ผ่านมา เกิดเรื่องระหว่างคอนโดกับ วัด มาแล้ว และล่าสุด เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับคอนโด และ ศาลเจ้า ซึ่งเกิดเสียงครวญจากคณะงิ้วว่า ในงานประจำปีของศาลเจ้า โดนร้องเรียนเรื่องเสียง โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจสั่งให้คณะเลิกตั้งแต่ 4 ทุ่ม ทั้งที่ยังแสดงไม่จบ ทั้งที่คณะงิ้วพยายามร่นเวลาเลิกจาก 5 ทุ่มลงมาแล้ว

โดยโพสต์ดังกล่าวระบุว่า “วันนี้รู้สึกจิตตกทั้งวันกับเหตุการณ์เมื่อคืนที่มีตำรวจมาสั่งให้งิ้วหยุดทำการแสดงตอน 4 ทุ่ม เพราะเสียงรบกวนคอนโดข้าง ๆ ที่อยู่ติดกัน คอนโดนี้เพิ่งขึ้นเมื่อซัก 1-2 ปีที่แล้วนี่เอง ก่อนหน้านี้งิ้วก็ทำการแสดงเป็นประจำหลายสิบปีแล้ว

จนปีที่แล้วที่มีเรื่องร้องเรียนว่าศาลเจ้าเล่นงิ้วเสียงดัง ปีที่แล้วต้องเลิก 5 ทุ่ม มาปีนี้ทางเขตขอให้เลิก 4 ทุ่ม ซึ่งนับว่าเร็วมาก ทางศาลเจ้าและคณะงิ้วก็พยายามให้ความร่วมมือโดยการลดเสียงลำโพงลง และเริ่มเร็วขึ้น และตัดฉากออกไปหลายฉากเพื่อให้จบในเวลา แต่เมื่อคืนก็เป็นฉากสุดท้ายแล้ว อีกประมาณ 5-10 นาทีก็จะจบแล้ว ทางคณะงิ้วก็อยากแสดงให้จบเพื่อไม่ให้ผู้ชมรู้สึกคาใจ แต่ตำรวจก็มาสั่งให้เลิกเดี๋ยวนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ประเพณีที่ปฏิบัติสืบทอดมาหลายสิบปี แต่ถูกชุมชนใหม่เรียกร้องให้เลิกเพราะเป็นการรบกวน ทั้งที่ประเพณีนี้ก็มีเพียงปีละไม่กี่วัน ถ้าจะพูดถึงประเพณีอื่น ๆ เช่นขบวนแห่ที่มีการปิดถนน คนในท้องที่ก็ให้ความร่วมมือ ยินดีเสียสละเพื่อสืบทอดประเพณีที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาอย่างยาวนาน

ตำรวจเองก็อำนวยความสะดวกเรื่องการจราจร แต่ทำไมงานงิ้วแห่งนี้ตำรวจถึงเข้ามาสั่งระงับการแสดง แล้วงานงิ้วหรืองานวัดที่อื่นจะมีมาตรฐานอย่างไรต่อจากนี้ไป หรือเป็นการเลือกปฏิบัติเฉพาะงาน งานไหนคนร้องเรียนมีอิทธิพลก็สามารถสั่งได้ คนในชุมชนที่อยู่อาศัยมานานก็ต้องยอมพ่ายแพ้ไป เพราะกำลังเงิน กำลังอำนาจไม่เพียงพอ

การเลือกแหล่งที่พัก คุณก็ควรเข้าใจว่าจะต้องเจออะไรบ้าง เช่นถ้าอยู่ใกล้มัสยิด ก็ต้องเตรียมใจเลยว่าจะมีการทำละหมาด 5 เวลาตั้งแต่ย่ำรุ่ง อยู่ใกล้วัดก็ต้องเตรียมใจว่าพระตีระฆังทำวัตรเช้า คนอยู่ใกล้ตลาดก็ต้องทำใจว่าชีวิตที่นี่เริ่มต้นกันตั้งแต่เช้ามืด การเลือกที่อยู่อาศัยก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับชุมชนเดิมที่อยู่มาก่อน ไม่ใช่ขับไล่ชุมชนเดิมหรือวิถีชีวิตแบบเดิมออกไป

น่าตกใจว่าเมื่อความเจริญทางวัตถุรุกคืบเข้ามา ประเพณีวัฒนธรรมดั้งเดิมที่มีคุณค่าทางจิตใจต้องเป็นฝ่ายล่าถอย หากเกิดครั้งหนึ่งได้ เราคงจะได้ยินเรื่องทำนองนี้อีกในครั้งต่อ ๆ ไป น่าเศร้าใจ !!!”