วอร์ม อิศราภา อิ่มประเสริฐสุข อาจจะเป็นนักกีฬาโนเนม ที่อยู่นอกสปอตไลต์ อยู่นอกโผความหวังเหรียญ ยิงเป้าบิน โอลิมปิกเกมส์ โตเกียว 2020 
แต่ผลงานของสาวน้อย ดีกรี รัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เหนือความคาดหมายสุดๆ สามารถยิงทำสกอร์เกาะกลุ่มนำ ในรอบคัดเลือก และผ่านเข้าสู่รอบไฟนอลส์ ได้ใน โอลิมปิกเกมส์ ครั้งแรก
อิศราภา ต่อกรกับตัวท็อปของโลกอย่าง เหม่ง เหว่ย จากจีน, ไดอานา บาโคซี จากอิตาลี, แอมเบอร์ อิงลิช จากสหรัฐอเมริกา ก่อนจะจบอันดับ 4 อย่างเหลือเชื่อ
เป็นความพ่ายแพ้ที่มีความสุขของ “วอร์ม” อิศราภา แม้จะห่างจาก โพเดี้ยมโอลิมปิกเกมส์ แค่นิดเดียวแต่ภาษากาย ผ่านรอยยิ้ม และการยินดีกับผู้ชนะคนอื่นๆ เป็นภาษากาย เป็นสัญญาณที่น่าสนใจทีเดียว
ลุยโอลิมปิกแบบไร้โปรไฟล์
“แฮปปี้มากค่ะ หนูทำได้ตามที่ซ้อมมาหมดเลย ดีใจที่เอาสิ่งที่เราซ้อมมาแสดงในวันที่เราแข่งได้ เรายังยิ้มได้ มีความสุขกับสิ่งที่ทำ ไม่เครียดเลย เมื่อคืนนอนเต็มอิ่มอยากแข่ง ตื่นเต้น ไม่โฟกัสว่าจะอยุ่อันดับที่เท่าไร ทำได้ตามมาตรฐานที่เรายิงได้ก็พอใจมากแล้ว
“ไม่กดดันเลย เราพอจะยิงไฟนอลส์ เพราะมันต้องเริ่มต้นใหม่หมดเลย หนูมาแบบไม่มีโปรไฟล์อะไร ตอนแรกหนูเห็นชื่อนักกีฬาคนอื่นแล้ว ขนาดเรายังโอ้โห โปรไฟล์แต่ละคนคือสุดยอดมากๆ เรามีโปรไฟล์บรรทัดเดียวคือ มาแข่งโอลิมปิกหนแรก หนูไม่มีอะไรจะเสีย ก็เลยยิงได้อย่างสบายใจ ถ้ามันพลาดก็เริ่มใหม่ ลืมมันไป” อิศราภา ให้สัมภาษณ์ ท่ามกลางเสียงกระสุนในสนามแข่งขันอย่างอารมณ์ดี
สาวน้อยที่เล่นปืนแทนตุ๊กตา
เด็กวัย 11 ปี อาจจะยังมีตุ๊กตาเป็นเพื่อน บางคนอาจจะเริ่มรักสวยรักงาม แต่สำหรับ “อิศราภา” ของเล่นของเธอเป็น ปืนลูกซอง
“หนูเริ่มจับปืนครั้งแรกตอนอายุ 11 ปี ถามว่ากลัวไหม ไม่เลย เพราะเห็นคุณพ่อยิง เราก็เริ่มด้วยปืนลูกซองนี่แหล่ะ ซึ่งเรารู้สึกชอบตั้งแต่ครั้งแรก ยิงเป้าบินลูกแรก กระเด็นเลย ดีที่มีคนดันหลังเอาไว้ ไม่งั้นคงล้ม และที่ชอบเลยก็เพราะยิงลูกแรกแล้วมันโดนเป้า จากนั้นหนูก็เล่นปืนเป็นเหมือนของเล่นชิ้นหนึ่ง”
โอลิมปิกเกมส์ และ สุธิยา
แรกเริ่ม อิศราภา เล่นกีฬายิงเป้าบินแค่สนุกๆเท่านั้น แต่เมื่อดูการถ่ายทอดสดการแข่งขัน โอลิมปิกเกมส์ 2008 ของ “สุธิยา จิวเฉลิมมิตร” ปักธงให้นักกีฬายิงเป้าบินในเวทีโลก
“โอลิมปิก เริ่มเข้ามาในชีวิตหนูตั้งแต่เห็น “พี่ณี” ยิงใน โอลิมปิกเกมส์ 2008 นับตั้งแต่นั้นหนูก็เริ่มคิดถึงโอลิมปิกมากขึ้น เพราะเรารู้ว่ามันก็ใกล้ตัว ก็พอเป็นไปได้”
เส้นทางนักกีฬายิงปืนฟูลไทม์
-การเล่นกีฬายิงเป้าบินของหนู โชคดีที่ที่บ้านซัพพอร์ตเต็มที่ ซึ่งเรารู้อยู่ว่ามีค่าใช้จ่ายเยอะ แต่ทางบ้านหนุนเต็มที่ เราก็สบายใจ ตั้งใจได้เต็มที่ เขาไม่เคยบังคับ เราอยากทำอะไรทำเลย ชีวิตเรา อยากไปแข่งไปเลย อยากไปซ้อมไปเลย พอจบ รัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ โชคดีที่ตอนนั้นมีโครงการ โรด ทู โตเกียว ซึ่งสมาคมฯ และ การกีฬาแห่งประเทศไทย เข้ามารับช่วงต่อการสนับสนุน เราก็เดินหน้าได้เต็มที่ต่อไป ตอนนี้คงเรียกตัวเองว่าเป็น นักกีฬายิงเป้าบินฟูลไทม์ อาจจะเห็นเพื่อนๆไปใช้ชีวิต การทำงาน แต่สำหรับเรา หนูโอเคกับตรงนี้ มันคือเส้นทางของเรา ที่เราเลือก
มือปืนสายเซิร์ฟสเกต
-“ตอนนี้อยากเล่นเซิร์ฟสเกตมาก เพราะหนูห่างไปหลายเดือน เนื่องจากกลัวประสบอุบัติเหตุแล้วมีปัญหาเรื่องแข่งที่ญี่ปุ่น ตอนนี้เป็นงานอดิเรกใหม่ที่เข้ามาในชีวิต ก็อยากสนุกบ้าง แล้วพอใกล้ๆช่่วงแข่งขันก็คงต้องห่างกันอีก อย่างปีหน้าก็มี เอเชียนเกมส์ รออยู่ ซึ่งนั่นก็เป็นเป้าหมายของเราเหมือนกัน”
