ANNABELLE COMES HOME แอนนาเบลล์ ตุ๊กตาผีกลับบ้าน
คอลัมน์ หนังเด่น
Annabelle Comes Home – ชื่อนี้ทำให้นึกถึงงานเลี้ยงฉลองต้อนรับที่มีบรรยากาศอบอุ่น เห็นภาพจานอาหารบนโต๊ะ เด็กๆ วิ่งเล่นเต็มบ้าน มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
แต่เมื่อมีภาพตุ๊กตาแอนนาเบลล์เข้ามาประกอบกับชื่อ การสื่อความหมายได้เปลี่ยนไปอย่างตรงข้าม
ภาพใบปิดที่มีตุ๊กตาแอนนาเบลล์ปรากฏกายเด่นกลางสีแดงที่ดูเหมือนอาบด้วยโลหิต ทำให้การกลับบ้านของตุ๊กตาตัวนี้ มีแต่ความสยอง
ในแง่ของเรื่องราว หนังก็มีบรรยากาศแบบงานเลี้ยงเล็กๆ อยู่เหมือนกัน มีการรวมตัวและทำอาหารกินกัน จากนั้นจึงเข้าสู่บรรยากาศหวาดกลัว
เมื่อกล่าวถึงความน่ากลัว นึกถึงความเห็นของเพื่อนผมคนหนึ่งที่ตั้งประเด็นว่า “ตกใจ” กับ “น่ากลัว” อาจไม่เหมือนกัน ที่ว่าน่ากลัวนั้น อาจจะแค่ “ตกใจ” ก็ได้
ขยายความได้ว่า ตามมุมมองของเขา หนังสยองขวัญที่ดีควรทำให้ “กลัว” ไม่ใช่ทำให้แค่ “ตกใจ”
ประเด็นนี้ ผมมองว่า ความน่ากลัวเป็นสิ่งสำคัญของหนังสยองขวัญ แต่การทำให้คนดูตกใจก็เป็นส่วนเสริมที่มีน้ำหนัก
เพราะการที่คนดูตกใจ ก็เพราะถูกทำให้ตกเข้าไปอยู่ในบรรยากาศของความน่ากลัว เมื่อกลัว เพียงได้ยินเสียงเคาะประตูก็ตกใจได้แล้ว
ผมยกประเด็นนี้มา เพราะหนังเรื่องนี้มีทั้งความน่ากลัว และการทำให้ตกใจ
หนังเริ่มต้นด้วยการแนะนำภูมิหลังของตุ๊กตา แอนนาเบลล์ ตามด้วยการพาตุ๊กตากลับบ้าน บนเส้นทางที่ปกคลุมด้วยหมอกควันดูลึกลับ
เมื่อตุ๊กตามาถึงบ้าน หนังได้นำคนดูเข้าสู่บรรยากาศของความสยอง โดยเหยื่อไม่ได้มีแค่เด็กผู้หญิง แต่ก็ยังมี 2 สาววัยรุ่น คนหนึ่งเป็นพี่เลี้ยง อีกคนเป็นเพื่อน ของเธอ ผู้เป็นต้นเหตุ
นอกจากการเล่าเรื่องในที่แคบๆ มีซอกมุมที่เป็นสถานการณ์ติดกับแล้ว หนังยังเน้นการสร้างความน่ากลัวโดยใช้ความเงียบ
ในฉากที่ตัวละครเข้าไปในห้องเก็บสิ่งของที่เป็นเขตหวงห้าม ความเงียบมีบทบาทสำคัญ บางขณะแทบได้ยินเสียงหายใจของตัวละคร และของคนดู
Annabelle Comes Home เป็นภาคต่อของ Annabelle และ Annabelle : Creation ซึ่งเมื่อมองโดยภาพรวม จัดว่าเป็นหนังที่ดีเกินฐานะของหนัง ภาคต่อ และดีพอสำหรับคอหนังสยองขวัญ
คอลัมน์ หนังเด่น โดย กฤษดา
…อ่าน…