รู้ไปโม้ด
ทําไมผู้ชายในศาสนาซิกข์จึงต้องโพกศีรษะ และพกมีด
Apple
ตอบ Apple
การโพกศีรษะ และพกกริช หรือมีดสั้น เป็นหนึ่งในบทบัญญัติของศาสนาซิกข์ ตามที่ “คุรุโควินทสิงห์” (หรือ “คุรุ โฆบินด์ ซิงห์ ยิ”) ศาสดาองค์ที่ 10 ตั้งบท บัญญัติไว้ ท่านปลุกใจสานุศิษย์ให้เป็นนักรบ โดยประกาศว่า ทุกคนควรเป็นนักรบต่อสู้กับศัตรู เพื่อจรรโลงชาติ ศาสนาของตน ซิกข์ทุกคนต้องเป็นคนกล้าหาญ คำว่า “สิงห์” อันเป็นความหมายของความกล้าหาญ เป็นชื่อของบรรดาสานุศิษย์แห่งศาสนาซิกข์มาตั้งแต่ครั้งนั้น และ “สิงห์” ทุกคนต้องรวมเป็นครอบครัวบริสุทธิ์
เมื่อพระศาสดา คุรุ โฆบินด์ ซิงห์ ยิ ทรงสถาปนาประชาคมซิกข์ คือ คาลซา (Khalsa) พระองค์มีบัญชาให้ชาวซิกข์ดำรงรักษาศาสนสัญลักษณ์โดยการน้อมรับปัญจ์ กะการ์ (Panj Kakar) หรือวัตถุแห่งศรัทธาห้าชิ้น สัญลักษณ์เหล่านี้ไม่เพียงจำเป็นสำหรับการแสดงถึงความเข้มแข็งและความเป็นหนึ่งเดียวของประชาคมเท่านั้น แต่ยังมีคุณค่าในตัวของแต่ละสัญลักษณ์เองอีกด้วย โดยปัญจ์กะการ์ หรือสัญลักษณ์ 5 ประการ ในภาษาไทยรู้จักแพร่หลายในนาม “ห้า ก” จากที่อักษรแรกของสัญลักษณ์ทั้งห้าเริ่มด้วยอักษร “ก” ประกอบด้วย เกศา (ผมยาวที่บำรุงรักษาอย่างสะอาดสมบูรณ์ และไม่ตัดหรือโกนอย่างเด็ดขาด), กังฆะ (หวีไม้ เสียบไว้ในผม), กะแชร่า (กางเกงในขาสั้น), การ่า (กำไลข้อมือเหล็กกล้า) และกีรปาน (มีดสั้น หรือกริช)
1.ผม (เกศา) ในสมัยโบราณ เกศาหรือผมแสดงถึงความเป็นนักบวชและผู้ทรงคุณธรรม พระศาสดาองค์แรก คุรุนานักเทพ (คุรุ นานัก เดว ยิ) เป็นผู้ที่ได้ริเริ่มการไว้ผมโดยห้ามไม่ให้ตัด การรักษาเกศาเป็นการแสดงถึงการดำรงชีพที่สอดคล้องกับความประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าที่ได้ประทานเกศาแก่มนุษย์ การตัดหรือทำลายเกศาอาจเป็นการแสดงออกถึงเจตนามุ่งทำลายสิ่งอันประเสริฐที่ธรรมชาติได้มอบมาให้แก่มนุษย์ และสำคัญตนเองว่าเป็นผู้ฉลาดกว่าพระผู้เป็นเจ้า การรักษาเกศาเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญและเด่นที่สุดของซิกข์ ผู้ที่ตัดหรือเล็มเกศาของตน จะถือว่าเป็นผู้ที่ผละออกจากศาสนาซิกข์
2.หวี (กังฆะ) จำเป็นสำหรับการรักษาเกศาให้สะอาดและเรียบร้อย
3.กางเกงในขาสั้น (กะแชร่า) เป็นสัญลักษณ์แห่งความดีงามและกะทัดรัดเรียบร้อย สร้างความสะดวกสบายและคล่องตัวในการเดินทางทำงาน ในการสู้รบ และยังสะดวกแม้ในยามพักผ่อน เป็นสัญลักษณ์แห่งความว่องไว ปราดเปรียว
4.กำไลเหล็ก (การ่า) เป็นสัญลักษณ์แห่งความอดกลั้น ถ่อมตนและสุภาพ เป็นเครื่องเตือนใจชาวซิกข์ตลอดเวลาว่า เขามีพันธะผูกพันกับองค์พระศาสดา เมื่อใดที่เขามองดูกำไลในมือของตน เขาจะคิดชั่งใจหลายครั้งก่อนที่จะกระทำสิ่งใดที่ผิดคุณธรรม เป็นเครื่องหมายแสดงถึงความผูกพันต่อหมู่คณะและการเป็นมิตร การแสดงออกของความรู้สึกของความเป็นพี่น้อง ทำให้ชาวซิกข์ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดมาจากไหน มีความรู้สึกเป็นตัวแทนขององค์พระศาสดา เพราะเขามีลักษณะเหมือนพระศาสดา และจะปฏิบัติตามพระบัญญัติของพระศาสดาอย่างเคร่ง ครัด
5.มีดสั้น หรือกริช (กีรปาน) เป็นเครื่องหมายของความกล้าหาญและการผจญภัย แสดงออกถึงความเชื่อมั่นในตัวเอง และพร้อมที่จะปกป้องเกียรติของตนและผู้อื่น ดาบจะใช้เป็นเครื่องปกป้องตนเองและผู้อื่นเท่านั้น ไม่ใช่เป็นอาวุธในการรุกรานหรือทำร้ายผู้อื่น
สรุปคือ เกศา แสดงถึงความสมบูรณ์ของการสร้างสรรค์ของพระเจ้า และต้องสวมผ้าโพกหัวไว้ตลอด เป็นสิ่งเตือนใจให้ผู้สวมระลึกถึงหน้าที่ในฐานะชาวซิกข์, กังฆะ แสดงถึงชีวิตที่มีวินัย, กะแชร่า แสดงถึงการระงับมายา, การ่า แสดงถึงความเป็นอนันต์ของพระเจ้า และกีรปาน แสดงถึงภาระในการปกป้องศาสนาซิกข์
