เป็นแม่ไม่ง่าย –“เขา เถียงกันจนแม่เขาบอกว่ากูเลี้ยงไม่ดีงั้นมึงก็เลี้ยงกันเอง”
เรามีลูกสามคน คนแรกกับคนที่สองห่างกันปีเดียว เลี้ยงเองแบบเหนื่อยมากๆ แม่เราเลยมาอยู่ที่บ้านด้วยเพื่อช่วยดูลูก จนคนโตได้สี่ขวบก็คลอดคนที่สาม คราวนี้ไม่ไหวแล้ว เพราะต้องกลับไปทำงานด้วย แฟนเลยช่วยตามแม่แฟนมาให้อยู่เป็นเพื่อนช่วยเลี้ยงหลานอีกคน
ช่วงเช้าก่อนไปขึ้นรถโรงเรียนยายก็จะทำกับข้าวให้หลานๆ กินก่อน แล้วคนพี่สองคนไปโรงเรียนอนุบาล ส่วนคนเล็กที่ตอนนี้ได้สิบเดือน กินอาหารบด ส่วนใหญ่ก็จะเป็นผักนึ่ง เนื้อหมู ปลา ไก่ นึ่ง ตับบด หรือผัดแล้วบด แช่แข็งใส่บล็อกน้ำแข็งไว้ให้
ยายจะรู้เพราะช่วยเลี้ยงมาตั้งแต่สองคนแรก เราจะพยายามไม่ให้กินอาหารที่มีการปรุงรสเลย เพราะลูกยังเล็ก และไม่อยากให้ติดกินรสจัด กินเค็มกินหวาน มันไม่ดีกับสุขภาพเด็ก เลี้ยงสองคนแรกมาก็ไม่มีปัญหาอะไร ลูกกินเก่ง กินข้าวได้ กินนมดี เติบโตทั้งส่วนสูง น้ำหนักเป็นตามเกณฑ์ พัฒนาการต่างๆก็ตรงตามที่หมอเด็กแนะนำ
แต่พอมาลูกคนที่สาม อาจจะเพราะเราท้องตอนอายุมากขึ้นแล้วเขาคลอดมาตัวเล็ก และค่อนข้างเลี้ยงยากกว่า คือตื่นงอแงตลอด ไม่ค่อยกิน ตัวเล็ก ร้องให้อุ้มตลอด เรื่องอุ้มนี่ยายเขาไม่ติดอะไรเหนื่อยหน่อยแต่ก็อุ้ม ส่วนย่าเขาก็คอยบอกว่าอย่าไปอุ้มมากจะติดมือ เราไม่เถียงไม่ทะเลาะกับย่าเด็ก เรากลับบ้านมาก็อุ้มเลี้ยงลูกเราตามปกติ เรารู้สึกว่าจะได้ชดเชยช่วงเวลาตอนที่เราไปทำงาน ที่ไม่ได้อยู่กับเขา
เรื่องที่ทะเลาะกันและกลายเป็นเครียดคือเรื่องกิน คือตอนนี้ลูกได้ 11 เดือนแล้วแต่ตัวเล็กมาก คลานเก่ง เริ่มเกาะยืน แต่ไม่ค่อยยอมกินข้าว ไม่ค่อยยอมกินอาหารที่ต้องเคี้ยวต้องกลืน กินแต่น้ำซุป นม เราเองก็พยายามทำตามที่ใครๆแนะนำ พยายามหาผักสีสวยๆตุ๋นนิ่ม ผลไม้เคี้ยวง่ายๆ ข้ามสุกนุ่มปั้นกับปลา ไข่ตุ๋น ลองปล่อยให้จับกินเอง ก็จับมาเล่น ไม่กิน ชวนกินก็ไม่กิน
Advertisement
ย่าเขาก็เริ่มสังเกตอาหารที่เราทำ ก็เริ่มว่าเราว่าทำไมไม่ปรุงให้ลูก มันไม่อร่อย เด็กเล็กก็จริง ก็ต้องอยากกินอร่อยๆเหมือนผู้ใหญ่ เราก็แย้งว่า เด็กเล็กขนาดนี้ยังไม่เคยเรียนรู้ว่าอันไหนอร่อยไม่อร่อย เราควรจะทำให้เด็กชินกับอาหารที่ไม่ได้ปรุง เพราะมันดีต่อสุขภาพมากกว่า เขาก็ถอนหายใจ และแอบบ่นต่อบ่อยๆว่าเราอนามัยจัด ดื้อ ไม่ใส่น้ำปลาไม่ใส่ซอส กินผักจืดเหมือนวัวเหมือนควาย ไม่รู้จักเอาใจลูก
ยายเองเห็นลูกเราไม่ค่อยกินข้าวก็พยายามพาลูกไปเปลี่ยนสถานที่ดูบ้าง เดินเล่นที่สวนบ้าง นั่งกินข้าวกันที่สวน ตอนหลังๆกลายเป็นวิ่งไล่ตามป้อน เดินตามป้อนจนเหนื่อย
ย่าเด็กก็ยืนยันคำเดิมว่าต้องปรุงๆ เพราะชิมแล้วมันไม่อร่อย เราไม่อยากต่อความแล้วเลยบอกว่า โอเค งั้นใส่ซีอิ๊วนิดนึง หยดสองหยดน่าจะพอไหว แต่อย่าเยอะ เพราะเด็กขับโซเดียมไม่ดีเท่าผู้ใหญ่
เย็นวันนั้นเรากลับมาจากที่ทำงาน ตกใจเลย เพราะย่าเด็กต้มบะหมี่ซองใส่หมูสับให้ลูกเราสามคน สองคนโตไม่เท่าไหร่ แต่คนเล็กก็ป้อนด้วย เราลองเข้าไปชิม คือใส่เครื่องปรุงซองๆหมดซองแบบจัดเต็มมากๆ ไม่พอ บีบมะนาว ใส่น้ำปลา น้ำตาลเพิ่มลงไปอีก เยอะขนาดที่เรากินเองเรายังว่าเค็ม
ตอนนั้นเราโกรธ แต่เราไม่พูดแล้ว เราอุ้มลูกคนเล็กออกมาจากโต๊ะ เขาก็พูดไล่หลังว่าทำไมใจดำขนาดนี้ ลูกกำลังกินอร่อยๆ จะบังคับเด็กกินอะไรเละๆจืดๆไม่สงสารลูกเหรอ
ตอนนั้นแฟนเราก็เข้ามาช่วยพูดแล้ว เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยเข้ามาช่วยเลยเวลามีปัญหาทีไรก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ได้ยินตลอด วันนั้นเราจำได้ว่าเหนื่อยมากจากงานนอกบ้าน มีเรื่องเครียดมาอยู่แล้ว มาเจอเรื่องนี้อีกคืออุ้มลูกเข้าห้องร้องไห้เลย
แม่เราก็เข้ามาคุย บอกว่าเขาก็พยายามบอกแล้ว แต่ย่าเด็กอ้างว่าเราอนุญาตแล้วให้ลูกกินอาหารปรุงรสได้
เราไม่พูดอะไรเรื่องนี้อีกแต่คราวนี้เราระวังเรื่องอาหารลูกมากขึ้น ตอนหลังมารู้ว่าลูกเราแพ้ไข่ขาว มีอาการผื่นขึ้น ผิวไม่เรียบ ท้องไส้แปรปรวน และบางทีคลื่นไส้ อาหารที่กินไปบางทีเราไม่รู้ว่ามีไข่ขาวปนหรือเปล่า หรือปนไปมากแค่ไหน
หลังจากกลับจากตรวจและฟังผลแล้ว เรามาบอกที่บ้าน ก็โดนแซะอีกว่าอนามัยจัด เอาหมอมาอ้าง เด็กบ้านนอกกินอะไรก็ได้ เล่นอะไรสารพัด ไม่เคยเห็นเป็นอะไร แฟนเราก็ทะเลาะกับแม่เขา เถียงกันจนแม่เขาบอกว่ากูเลี้ยงไม่ดีงั้นมึงก็เลี้ยงกันเอง แล้วก็เก็บของกลับบ้านไปเลย เราไม่เคยต้องการให้เรื่องบานปลายขนาดนี้เลย โชคดีที่แฟนเราเข้าใจเรา และเขาก็ยืนยันจะไปปรับความเข้าใจกับแม่เขาเอง ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่ทะเลาะกันอีกค่ะ
โดย…ขึ้นหนึ่งค่ำ
ภาพ Pixabay
