คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
ท่วงท่า อาการ รัฐบาล – ตกลง สภาพการณ์ของพรรคร่วม “ฝ่ายค้าน” ในเดือนกุมภาพันธ์เป็นอย่างไร
ที่เคยมีการประโคมโหมกระพืออย่างต่อเนื่องในขบวนแถวของ IO รัฐบาลที่ว่า พรรคร่วมฝ่ายค้านอ่อนปวกเปียก แตกกันยับ ทะเลาะกันอย่างต่อเนื่อง
หากดูจากท่วงท่า อาการของ “รัฐบาล” ก็อาจจะ ไม่จริง
หากจริงเหตุใดบรรดาคนของรัฐบาล ไม่ว่าจะภายในทำเนียบรัฐบาล ไม่ว่าจะภายในพรรคพลังประชารัฐ มีความจำเป็นอะไรต้องดาหน้ากันออกมาแบบนี้
ขู่ถึงขนาดจะโยนข้อหา “มาตรา 112” ให้ด้วยซ้ำ
ถามว่าความหวาดกลัวของ “รัฐบาล” ต่อญัตติขอเปิดอภิปรายของ “ฝ่ายค้าน” อยู่ตรงไหน
ตรงประโยค “ไม่ยึดมั่นและศรัทธาในการปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ทำลายและเป็นปฏิปักษ์ต่อการปกครองระบอบประชาธิปไตย
ทำลายความสัมพันธ์อันดีระหว่างสถาบันพระมหากษัตริย์กับประชาชน
นำสถาบันเป็นข้ออ้างเพื่อแบ่งแยกประชาชน แอบอ้างสถาบันพระมหากษัตริย์มาเป็นเกราะปิดบังความผิดพลาดล้มเหลวในการบริหารราชการแผ่นดินของตนเอง
ละเมิดหลักนิติรัฐ ทำลายระบบคุณธรรม แทรกแซงขบวนการยุติธรรม”
รูปธรรมอะไรที่สะท้อนความหวาดหวั่นอันมาจาก “รัฐบาล” จากพรรคพลังประชารัฐ
เห็นได้ในเบื้องต้นจากความพยายามเรียกร้อง ให้พรรคร่วมฝ่ายค้านแก้ไขเนื้อหาในญัตติ เมื่อไม่ประสบผลสำเร็จ ก็ส่งบรรดาบริษัทบริวารให้ ออกโรง
ทาง 1 ข่มขู่ว่าจะก่อกวนการอภิปรายทั่วไป
ขณะเดียวกัน ทาง 1 พยายามหยิบยกเอาประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 มาเป็นเครื่องมือที่จะปิดปาก มิให้ขุนพลนักพูดจากพรรคร่วมฝ่ายค้านได้แสดงบทบาท
ภายใน “อาการ”เหล่านี้ย่อมสะท้อน”ความกลัว”ออกมา
ถามว่าคำข่มขู่ อาการคุกคามอันมาจากพรรคพลังประชารัฐส่งผลอย่างไร
ดูเหมือนว่าพรรคร่วมฝ่ายค้านจะไม่กลัว ตรงกันข้าม ไม่ว่าจะจากพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าจะจากพรรค ก้าวไกล ประกาศอย่างสอดคล้องต้องกันว่า พร้อมโต้ตอบ
เด่นชัดว่า การอภิปรายทั่วไปในเดือนกุมภาพันธ์ เข้มข้น คึกคักแน่นอน
