ณ เบื้องหน้าตำแหน่ง “ประธานสภา” สะท้อนให้เห็นสัจธรรมแห่ง “อำนาจ” การเมือง
สังคมสัมผัสได้ในความนิ่งของ “พรรคก้าวไกล” ภายหลัง นายรังสิมันต์ โรม ออกมายืนยันว่าตำแหน่ง “ประธานสภา” เป็นโควตาของพรรค
จากนั้น ทุกอย่างก็สงบในลักษณะรอคอยการสรุปจาก 8 พรรคร่วม
ขณะเดียวกัน สังคมสัมผัสได้ในความ “ไม่นิ่ง” อันสะท้อนมาจาก “ภายใน” ของพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าจะเป็นระดับ “บน” ไม่ว่าจะเป็นระดับ “ล่าง”
สะท้อนว่าพรรคเพื่อไทยก็ต้องการเป็น “ประธานสภา”
มีความจำเป็นต้องสนใจ “เหตุผล” ไม่ว่าจะมาจากพรรคก้าวไกล หรือพรรคเพื่อไทย
เหตุผลของพรรคก้าวไกลยืนยันว่าเป็นธรรมนิยมทางการเมืองที่พรรคอันดับ 1 จักต้องได้ตำแหน่ง “ประธานสภา” ตั้งแต่อดีตจนมาถึงวันนี้
พรรคเพื่อไทยเห็นว่าระยะระหว่างอันดับ 1 อันดับ 2 แตกต่างกันไม่มาก
ในเมื่อพรรคก้าวไกลได้ตำแหน่งทางด้านบริหารคือนายกรัฐมนตรีไปแล้วก็ชอบธรรมที่ตำแหน่งทางด้านนิติบัญญัติจะเป็นของพรรคเพื่อไทย
ที่สำคัญพรรคเพื่อไทยมีผู้ซึ่ง “เหมาะสม” มากกว่า
ท่ามกลางความขัดแย้ง “ตัวละคร” ที่ออกโรงมี “ปริมาณ” แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด
ตัวละครของพรรคก้าวไกลมีเพียง นายรังสิมันต์ โรม ในฐานะโฆษกพรรคเท่านั้นที่ยืนบทสรุปนี้ตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย
พรรคเพื่อไทยมีความมากหน้าหลายตายิ่งกว่า
ไม่เพียงมี นายภูมิธรรม เวชยชัย หากแต่ยังมี นายประเสริฐ จันทรรวงทอง มี นายอดิศร เพียงเกษ และตามมาด้วย นายอนุสรณ์ เอี่ยมสะอาด
ความนิ่งของพรรคก้าวไกลจึงกลายเป็นจุดเด่น
จากนี้จึงเห็นจุดต่างของลักษณะอันเรียกว่า “พรรคภาพ” ระหว่าง 2 พรรคการเมือง
เป็นพรรคภาพอันสะท้อนวิถีในแบบของพรรคก้าวไกล เป็นพรรคภาพอันสะท้อนวิถีในแบบของพรรคเพื่อไทย
1 เป็นพรรคใหม่ 1 เป็นพรรคเก่า
