คอลัมน์ วิเคราะห์การเมือง
เป้า 14 ตุลาคม – ในที่สุด การชุมนุมใหญ่ในวันที่ 14 ตุลาคม ก็ไปถึง “ทำเนียบรัฐบาล”
ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ไม่ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ จะแสร้งทำเป็นไม่รับรู้ต่อการปรากฏขึ้นของ “คณะราษฎร 2563”
แต่เรื่องเหล่านี้ได้กลายเป็น “ความจริง” ต่อหน้าต่อตา
ยิ่งบรรยากาศการจัดงาน “44 ปี วีรชน 6 ตุลาคม” ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มีความคึกคักมากเพียงใด ยิ่งเร้าความสนใจในทางการเมืองมากเพียงนั้น
ทุกอย่างรวมศูนย์ไปยังสถานการณ์วันที่ 14 ตุลาคม
สภาพความเป็นจริงของ “คณะราษฎร 2563” ดำรงอยู่อย่างไรในทางการเมือง
ยังถูกมองว่าเป็น “ม็อบมุ้งมิ้ง” อยู่อีกหรือไม่ ยังถูกประเมินว่าเป็น “ม็อบฟันน้ำนม” อยู่อีกหรือไม่ ยังถูกสังเคราะห์ว่าเป็น “ม็อบวูบวาบ” อยู่หรือไม่
จากเดือนกรกฎาคม สิงหาคม กันยายน มาถึงเดือนตุลาคม
การเคลื่อนไหวมีแต่พัฒนาเติบใหญ่ จากเคยมีปริมาณเพียง เรือนพัน “ได้ทะยานไปสู่ปริมาณ” เรือนหมื่น และ หลายหมื่น กระทั่งในที่สุดแตะ “เรือนแสน”
ยากเป็นอย่างยิ่งที่จะหมิ่นแคลนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คําประกาศของ “คณะราษฎร 2563” ในการเคลื่อนไหว 14 ตุลาคม จึงสำคัญ
ความสำคัญมิได้อยู่ที่ว่าเป็นวันที่ 14 ตุลาคม หากแต่ที่แหลมคมเป็นอย่างมากก็คือ เป็นการชุมนุมที่มีการยกระดับและรวมศูนย์ข้อเรียกร้องอย่างเด่นชัด
นั่นก็คือ เป็นการขับไล่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชาและเครือข่าย
เป็นการท้าทายโดยตรงไปยังอำนาจที่มีอยู่ในมือของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ประสานเข้ากับอำนาจที่มีอยู่ในมือของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
ท่ามกลางสายตาที่เฝ้ามองอย่างหวั่นไหวจากทุกสารทิศ
ถามว่า “คณะราษฎร 2563” จะเติบใหญ่ ขยายตัว หรือว่าล้มเหลว ไม่เป็นท่า
หากถามกองเชียร์รัฐบาล กองเชียร์ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ต้องตอบว่าการชุมนุมจะเรียวลง ฝ่อลง ขาดการสนับสนุนอย่างเพียงพอ มิได้มีพลังแต่อย่างใด
กระนั้นคำตอบแท้จริงยังอยู่ที่วันที่ 14 ตุลาคม
