FootNote อุบัติเหตุ ที่สุขุมวิท 64/1 พลิกภาพ ส่วยรถบรรทุก
สถานการณ์อันเกิดขึ้นที่สุขุมวิท 64/1 ได้สะท้อนให้เห็นถึงลักษณะการแพร่กระจายในลักษณะอันเรียกได้ว่า “น้ำผึ้งหยดเดียว” ได้อย่างเด่นชัดมากยิ่งขึ้นเป็นลำดับ
ไม่เพียงแต่เป็น “อุบัติเหตุ” จากรถบรรทุก 10 ล้อ หากแต่ดำเนินไปอย่าง “บานปลาย” จนยากต่อการควบคุม
โดยพื้นฐานย่อมเป็นบทบาทของกรุงเทพมหานครประสานกับตำรวจจราจร ตำรวจนครบาลในพื้นที่ แต่เนื่องจากมีองค์ประกอบและความสัมพันธ์อันซับซ้อนจึงเกิดอาการ “ปลายบาน”
1 จากความระมัดระวัง “สูง” เป็นอย่างสูงเองของ “รถบรรทุก” จนโยงเข้าไปยัง “บริษัท ผู้รับเหมา” 1 จากความสัมพันธ์ในแต่ละ จังหวะก้าวมิได้มีแต่เพียงจราจรและกทม.
พลันที่ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ลงไปในพื้นที่ พลันที่ นายปิยรัฐ จงเทพ ลงไปในพื้นที่ พลันที่ นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร ลงไปในพื้นที่ สายระโยงระยางทั้งหลายก็มิได้เป็นเรื่องเร้นลับ
คำยืนยันของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ระบุรถบรรทุกบรรทุกเกินขีดที่กำหนด เมื่อแต่ละสำนักข่าวสังเกตเห็นสติกเกอร์พื้นเขียว พิมพ์อักษร อย่างเด่นชัดเสียงร้องอ้อก็ดังขึ้น
ภาพแห่ง “ส่วยสติกเกอร์” ก็ประกาศก้องโดยอัตโนมัติ
ต้องยอมรับว่าบทบาทของ นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ เมื่อประสานเข้า กับบทบาทของ นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร และ นายปิยรัฐ จงเทพ ในฐานะเจ้าของพื้นที่โดยตรง
ได้มีส่วนร่วมอย่างมากด้วยกัมมันต์กับเจ้าหน้าที่เขต เจ้าหน้าที่ตำรวจทำให้มีความคลี่คลาย
พลันที่ นายอภิชาติ ไพรรุ่งเรือง ประธานสหพันธ์ขนส่งแห่ง ประเทศไทย ออกมายืนยันว่า สติกเกอร์รูปดาวสีเขียวอักษรภาษา อังกฤษ B เป็นสัญลักษณ์ส่วยสติกเกอร์
“ที่ผู้ประกอบการใช้เคลียร์กับ สน.ท้องที่ให้รถบรรทุกวิ่งระหว่างไซต์งานก่อสร้างในช่วงระยะเวลาสั้นๆ 10 วันโดยสติกเกอร์จะเป็นสัญลักษณ์ให้รู้ว่าเคลียร์แล้ว”
คำถามไปยัง “ส่วยสติกเกอร์” จึงกึกก้องขึ้น คำถามไปยังสำนักงานตำรวจแห่งชาติจึงกังวานขึ้นหลังจาก “กรณีกำนันนก”
เมื่อเห็นบทบาทของ นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร เมื่อเห็นการเกาะติดในพื้นที่ของ นายปิยรัฐ จงเทพ ภาพแห่งการเสนอจัดตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญแก้ส่วยทางหลวงและตรวจสภาพรถ
ก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับมติ “วิปรัฐบาล” ที่ไม่ยอมให้ “ตั้ง” ทุกอย่างล้วนเป็นคำตอบอย่างดี ด้านหนึ่ง เป็นความพยายามของ “ฝ่ายค้าน” ขณะเดียวกัน ด้านหนึ่ง เป็นความพยายามอย่างเต็มเรี่ยวแรงของ “รัฐบาล”
บทบาทของ “วิปรัฐบาล” บทบาทของ “กรรมาธิการ” ปีกรัฐบาลจึงกลายเป็นเป้าตกอยู่ในพายุแห่งคำถาม
เป็นภาพการทำงานของ “ฝ่ายค้าน” เชิงรุกที่สร้างสรรค์
