FootNote:สังคมจับตา รัฐบาล ฝ่ายค้าน ผ่านร่างกฎหมาย งบประมาณ
ร่างพรบ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2567 ที่ส่งผ่านที่ประชุมคณะรัฐมนตรี ไปกำหนดเป็นวาระในที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรวันที่ 3 มกราคม มีบทบาทอย่างสำคัญ
ไม่เพียงเพราะเป็นเครื่องยืนยันว่ารัฐบาลจะนำเงินงบประมาณที่กำหนดไว้ 3.48 ล้านล้านบาทไปใช้อย่างไรเท่านั้น
หากที่ไม่ควรมองข้ามก็คือ สมาชิกรัฐสภา ไม่ว่าจะเป็นสภาผู้แทนราษฎร ไม่ว่าจะเป็นวุฒิสภา จะดำเนินการตรวจสอบและควบคุมให้ดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพอย่างไร
ตามความเคยชินอาจมีตราประทับแบ่งแยกในเรื่องของพรรคร่วมรัฐบาลกับเรื่องของพรรคฝ่ายค้าน แต่ในความเป็นจริงเมื่ออยู่ในมือของรัฐสภานั่นคือบทบาทของ “ผู้แทนปวงชน”
บทบาทของ “ผู้แทนปวงชน” เช่นนี้สามารถเห็นได้อย่างเด่นชัด นับแต่การเลือกนายกรัฐมนตรี ตามมาด้วยการแถลงนโยบายรัฐบาล จากนั้นย่อมเป็นการนำเสนองบประมาณรายจ่าย
เนื้อหาใจกลางจึงอยู่ที่ว่ารัฐบาลจัดทำงบประมาณ เพื่อสนองนโยบายของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพเพียงใด ขณะเดียวกันผู้แทนราษฎรได้ทำหน้าที่ในการตรวจสอบและควบคุมอย่างไร
นี่ย่อมเป็นโอกาส “ทอง” ทั้งในด้านของรัฐบาลและฝ่ายค้าน
มีภาพเปรียบเทียบอย่างแน่นอนระหว่างการจัดทำงบประมาณในอดีตกับที่เห็น และเป็นอยู่ในปัจจุบัน ตั้งแต่ในเรื่องของรูปแบบและในเรื่องของเนื้อหา
ระยะเวลาที่รัฐบาลให้กับฝ่ายค้านในการพิจารณาวาระ 1 ก็เป็นอีกเงาสะท้อนหนึ่งของการบริหารจัดการ
ไม่ว่าจะเป็นงบประมาณในยุครัฐบาลพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าจะเป็นงบประมาณในยุครัฐบาลพรรคเพื่อไทย ไม่ว่าจะเป็นประธานในยุคพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ว่าจะเป็นในยุคพรรคประชาชาติ
ขณะเดียวกันภายในเวลาอันจำกัด 3 สัปดาห์ 2 สัปดาห์และ แม้กระทั่ง 1 สัปดาห์ คำถามอยู่ที่ว่า “ผู้แทนราษฎร” ในฐานะ “ผู้แทนปวงชน” ทำหน้าที่อย่างรับผิดชอบเพียงใด
ร่างพรบ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2567 จึงกลายเป็นหินลองและสันปันน้ำอย่างทรงความหมายยิ่ง
ลักษณะการเล่นเกมไม่ว่าจะมาจากรัฐบาล ไม่ว่าจะมาจากฝ่ายค้าน เกิดขึ้นได้เสมอไม่ว่าในยุครัฐบาลพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าในยุครัฐบาลพรรคเพื่อไทย
แต่คำตอบสุดท้ายย่อมต้องถือ “ประชาชน” เป็น “ศูนย์กลาง”
ระยะเวลานับแต่ร่างพรบ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2567 ผ่านมติและความเห็นชอบของคณะรัฐมนตรีจึงเป็นระยะเวลาอันสำคัญและมากด้วยความแหลมคม
เป็นความแหลมคมในการพิสูจน์ต่อ “รัฐบาล” เป็นความแหลมคมในการพิสูจน์ต่อ “ฝ่ายค้าน” ในสายตาของประชาชน
คำตอบสุดท้ายอยู่ที่ประสิทธิภาพ อยู่ที่ประสิทธิผล
