ไม่ว่าพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ว่าพรรคกล้าล้วนพยายามชูภาพของ “คนรุ่นใหม่”
ไม่ว่าจะเป็นการมอบบทบาทให้กับ เมธี ลาบานูน ไม่ว่าจะเป็นการยืนยันในเรื่องการเมืองใหม่ การเมืองคุณภาพ จาก นายอรรถวิชช์ สุวรรณภักดี
แต่เมื่อนำเอาตัวตนของนักการเมือง “รุ่นใหม่” มาแสดง
ปรากฏว่าที่เห็นอย่างเด่นชัดกลับเป็นนักการเมืองอย่าง นายรังสิมันต์ โรม กลับเป็นนักการเมืองอย่าง น.ส.จิราพร สินธุไพร
มองไปทางพรรคประชาธิปัตย์กลับไม่เห็น
ต้องยอมรับว่าความพยายามชู “คนรุ่นใหม่” เป็นผลสะเทือนจาก “พรรคอนาคตใหม่”
เนื่องจากภาพของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ภาพของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ภาพของ น.ส.พรรณิการ์ วานิช มีความโดดเด่น
โดดเด่นต่อเนื่องมาถึง นายรังสิมันต์ โรม
ยิ่งเมื่อ นายรังสิมันต์ โรม เปิดประเด็นว่าด้วย “ป่ารอยต่อ” ประสานเข้ากับ “ตั๋วช้าง” และล่าสุดคือ “การค้ามนุษย์” ยิ่งมากด้วยสีสัน
บทบาทที่เป็นจริงต่างหากคือเครื่องพิสูจน์ ยืนยัน
ต้องยอมรับว่าบทบาทของ น.ส.จิราพร สินธุไพร มิได้ดำเนินไปอย่างว่างเปล่า
ตรงกันข้าม เธอเกาะติดกับกรณี “เหมืองทอง อัครา” มาอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นเมื่อเดือนกรกฎาคม 2562 ไม่ว่าจะเป็นในเดือนกุมภาพันธ์ 2565
เมื่อประสานกับการให้โอกาสของพรรคเพื่อไทยที่เปิดกว้างขึ้น
บทบาทของ น.ส.จิราพร สินธุไพร จึงได้รับการยอมรับในวงกว้าง และฉายชี้ให้เห็นพัฒนาการของพรรคเพื่อไทยอย่างเป็นรูปธรรม
นั่นก็คือ เป็นเวทีและมีพื้นที่ให้กับ “คน รุ่นใหม่”
จากนี้จึงเห็นได้ว่า จะตรวจสอบบทบาท “คนรุ่นใหม่” ในพรรคการเมืองต้องดูจากไหน
ดูจากแถลงการณ์และคำคุยโวของพรรคการเมือง หรือดูจากความเป็นจริงที่พรรคการเมืองนั้นๆ ให้โอกาสและเปิดพื้นที่สำหรับ “คนรุ่นใหม่” อย่างไร
ไม่ว่าจะเป็น “พรรคกล้า” ไม่ว่าจะเป็น “พรรคประชาธิปัตย์”
