“วงค์ ตาวัน”
กระแสขวาจัดหรือฝ่ายอนุรักษนิยมการเมืองมาแรงอย่างมากในยุโรปช่วงปีสองปีมานี้ ส่งให้ผลการ เลือกตั้งพลิกโฉม พรรคแนวขวาสุดโต่งได้รับชัยชนะ เข้ามาเป็นรัฐบาลกันเป็นทิวแถว โดยประเด็นสาเหตุแทบจะเหมือนๆ กันในทุกประเทศคือ ประชาชนได้รับผลกระทบ จากผู้อพยพสงคราม
นำมาสู่ภัยก่อการร้ายที่แฝงมากับคนลี้ภัย ไปจนถึงความรู้สึกขาดความเป็นระเบียบเรียบร้อย สร้างภาระให้กับประเทศ ที่แบกรับปัญหา
ถ้าเป็นพรรคการเมืองฝ่ายซ้าย หรือแนวประชาธิปไตย ย่อมต้องยึดหลักสิทธิมนุษยชน เปิดกว้างรับคนลี้ภัย
เลยแห่ไปเลือกฝ่ายขวาแทน เพราะมีจุดยืนไม่แคร์อะไร ชาตินิยมเป็นใหญ่ ผลประโยชน์ของประเทศมาก่อนมนุษยธรรม
แต่ทั้งหมดนี้ เขาดำเนินไปตามวิถีประชาธิปไตย ผ่านการเลือกตั้ง
เมื่อคนส่วนใหญ่ต้องการอะไร กระแสสังคมโน้มเอียงไปทางไหน ผลการเลือกตั้งก็ออกมาเช่นนั้น
จึงเป็นชัยชนะของฝ่ายขวาที่สง่างาม ถูกต้องชอบธรรม!
แต่ในบ้านเรา ช่วง 10 ปีที่เกิดความแตกแยก ฝ่ายอนุรักษนิยม ฝ่ายขวาในบ้านเรา ลุกฮือผ่านการชุมนุมหลายหน ตั้งแต่ม็อบพธม. มาจนถึงนกหวีด
โดยเป้าหมายการเรียกร้องคือ การรัฐประหาร ให้รถถังออกมาล้มรัฐบาลเลือกตั้ง
ฝ่ายขวาของไทย มุ่งเอาชนะแบบทางลัดตลอด
ที่สำคัญทำลายประชาธิปไตย
หนักที่สุดคือ ทำลายอำนาจการเมืองที่อยู่ในมือประชาชนส่วนใหญ่ จนสูญเสียไป!
ประเด็นก็คือ ฝ่ายขวาบ้านเรา ไม่เคยเลือกการต่อสู้ บนหนทางเลือกตั้ง ด้วยมีทัศนะดูหมิ่นประชาชนโจ่งแจ้ง มองว่าคนในชนบทยังมีความรู้น้อย เลยเป็นเหยื่อนักการเมือง
พรรคตัวแทนฝ่ายอนุรักษ์แพ้เลือกตั้งบ่อยๆ ก็สรุปว่าแพ้เพราะเขาซื้อเสียง
ตอนนี้กลุ่มอำนาจฝ่ายขวา ชนชั้นสูงชนชั้นกลางขวาจัดล้าหลัง แสดงท่าทีไม่อยากให้เลือกตั้ง รังเกียจการเลือกตั้ง ขยับเลือกตั้งไปเรื่อย
เพราะไม่มั่นใจประชาชนคนส่วนใหญ่ ด้วยหลุดคำพูดบ่อยๆ ว่า เดี๋ยวก็จะเลือกตั้งเพื่อกลับไปเหมือนเดิมอีก
คงนึกว่าตนเองฉลาดล้ำ เลยคิดแทนชาวบ้านทั้งประเทศ
ขนาดปูทางจะต่อท่ออำนาจผ่านการเลือกตั้ง ก็ยังไป เปิดช่องให้มี “นายกฯคนนอก” ให้พรรควุฒิสภา 250 เสียงร่วมโหวตตัวนายกฯ
ไม่คิดแบบตรงไปตรงมา คือ ให้ประชาชน ส่วนใหญ่ตัดสินในการเดินเข้าคูหา
ฝ่ายขวาในยุโรปไม่เคยดูหมิ่นประชาชนส่วนใหญ่ว่า “โง่” เลยต่อสู้ตามวิถีเลือกตั้งโดยตลอด
แต่ฝ่ายขวาบ้านเรา โหนท็อปบู๊ตรถถังตลอด
เลยไม่น่าแปลกใจที่มีโครงการ”ทำอย่างไรให้ประชาชนหายโง่”ปรากฏอยู่ในเอกสารราชการยุคนี้!
