ปั๊มมาแจ้งข่าวชิดจันทร์กับเก่งเรื่องที่ชิดดาวจะแต่งงานกับเต็ง ขณะที่เต็งพาชิดดาวมาดูห้องจัดเลี้ยงและชวนหญิงสาวไปหาพี่สาวเธอในวันเสาร์ที่จะถึงนี่ ชิดดาวตกใจนิดๆ ที่เต็งรีบร้อนอยากแต่งงาน เต็งให้เหตุผลว่ากลัวเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นอีก รวมถึงแต่งงานเสร็จเขาจะได้มีแรงบันดาลใจไปคิดรายการใหม่
ชิดดาวขำ ก่อนนึกขึ้นได้ “เอ่อ แล้วไม่พาดาวไปกราบพ่อกับแม่คุณเต็งก่อนเหรอคะ”
“เคลียร์กับพี่สาวคุณน่าจะง่ายกว่า ค่อยๆ ไต่บันไดจากง่ายไปหายากดีกว่าครับ” เต็งสีหน้าแอบหวั่นๆ ว่าแม่จะว่ายังไงอยู่เหมือนกัน
“งั้นก็ตามใจคุณค่ะ”
เต็งยิ้มดีใจสุดๆ จากนั้นชิดดาวก็โทร.ไปคุยกับชิดจันทร์ พอวางสายแล้วชิดจันทร์บอกเก่งกับปั๊มว่าวันเสาร์นี้ชิดดาวจะพาเต็งมาแนะนำให้รู้จัก ปั๊มคิดว่าคงมาสู่ขอ ชิดจันทร์กับเก่งมองปั๊มที่กำลังเศร้าด้วยความเห็นใจ ฝ่ายทอยแอบมาหากาโม่ที่โรงเรียน เพราะแปลกใจที่กาโม่ไม่โทร.หา
กาโม่บอกลุงเต็งห้ามคุยกับอาทอยอีก อาทอยจะไม่มาบ้านเพราะลาออกไปแล้ว ทอยข่มความไม่พอใจเอาไว้ บอกกาโม่ว่าลุงจะแต่งงานกับอาดาวแล้วพาเข้ามาอยู่ในบ้านแทนตน กาโม่ได้ฟังแบบนั้นก็เกิดกังวลขึ้นมา ย้ำถามกับทอยว่าแน่ใจเหรอว่าถ้าลุงแต่งงานแล้วจะไล่ตนกลับไปอยู่กับพ่อจริงๆ
“แน่ใจสิ เขาต้องมีลูกของเขาเอง จะเก็บกาโม่ไว้เป็นภาระทำไม ไม่ต้องกลัวนะกาโม่ เราต้องทำให้เขาตายใจไปก่อน”
“กาโม่ไม่เข้าใจ” กาโม่งง
“เอางี้นะ ช่วงนี้กาโม่อย่าดื้อ ลุงเขาจะเตรียมงานแต่งกับอาดาวยังไงก็ปล่อยเขาไป เขาพูดอะไรก็ครับๆ ทำตามใจเขา ทำตัวเป็นเด็กน่ารัก ว่าง่ายเชื่อฟังพวกเขาไปก่อน เข้าใจมั้ย”
“ครับ”
“ถ้ากาโม่ทำตามที่อาทอยบอกทุกขั้นตอน อารับรองว่าจะไม่มีใครไล่กาโม่ออกจากบ้านไปอยู่กับพ่อเด็ดขาด” ทอยย้ำ
กาโม่ค่อยยิ้มออกมาอย่างดีใจ ส่วนทอยหน้านิ่ง สีหน้าแววตามีแผนการ ด้านโต้กลับจากไปทำงานญี่ปุ่นก็เข้ามาออดอ้อนละอองอย่างเอาใจ ก่อนจะหน้าซีดตกใจเมื่อละอองส่งรูปเขากับหนมอบที่โดนแอบถ่ายที่สนามบินให้ดู จึงรีบแก้ตัวว่าไม่ได้ไปด้วยกัน
ละอองบอกข่าวโต้กับหนมอบไปเที่ยวญี่ปุ่นกันสองต่อสอง กำลังแชร์กันสนุก อีกไม่เกินชั่วโมงคงเป็นกระแส จังหวะนั้นมีนักข่าวโทร.เข้ามา ละอองบอกโต้มีงานโชว์ตัวตอนค่ำ รับรองว่าเคลียร์ชัดทุกประเด็น เตรียมคำถามไว้เลย พอละอองวางสาย โต้รีบขอโทษทันที
“ขอโทษเรื่อง..” ละอองถามสีหน้านิ่งๆ “ก็ไหนบอกว่าไม่ได้ไปด้วยกันไงล่ะ”
“ครับไม่ได้ไปด้วยกัน แต่โต้ทำให้พี่อองเดือดร้อน”
“เดือดร้อนตรงไหน ได้งานได้กระแส ได้ตังค์ใช้” ละอองเดินเข้าไปหาโต้ จ้องหน้า “คราวนี้พี่ทัณฑ์บนไว้ก่อน อย่าโกหกพี่อีกก็แล้วกัน”
โต้หน้าซีด กลัวและเกรงละอองอยู่มาก ตกเย็นเต็งชวนชิดดาวมารับกาโม่ด้วยกันเพราะตั้งใจจะบอกความจริงให้กาโม่รับรู้ ทั้งคู่พากาโม่กินข้าวนอกบ้านแล้วพามาเดินเล่น พูดคุยทบทวนถึงเหตุการณ์ตอนที่กาโม่เพิ่งเกิด โดยเต็งย้ำกับกาโม่ว่าทั้งลุง อาดาว พ่อแม่ ปู่ย่า ตายายรักกาโม่ทุกคน ไม่มีใครคิดร้ายและไม่หวังดีกับกาโม่
จากนั้นเต็งให้สัญญากับกาโม่ว่าเขากับชิดดาวแต่งงานกันแล้ว จะไม่ไล่กาโม่ไปอยู่กับพ่อเด็ดขาด ชิดดาวให้สัญญาด้วยอีกคน บอกจะอยู่กันสามคนไปจนกาโม่โต กาโม่ไม่วายกังวล ถามว่าถ้าอาดาวกับลุงเต็งมีลูกล่ะ ชิดดาวบอกกาโม่ก็มีเพื่อนอีกคน เราก็อยู่กัน 4 คน เต็งท้วงว่าเขาอยากมีลูกห้าคน ให้กาโม่ช่วยเลี้ยง ชิดดาวเขินๆ บอกจะเอาเงินที่ไหนเลี้ยง แล้วมองหน้ากาโม่นิ่งๆ บอกว่าเธอไม่มีลูกก็ดี เพราะกลัวเหมือนกันว่าจะรักไม่เท่ากาโม่
“อาผูกพันกับกาโม่มากรู้มั้ย” ชิดดาวน้ำตารื้นขึ้นมา
เต็งชำเลืองมองหน้าชิดดาว ตื้นตันไปด้วย กาโม่นิ่งๆ ไป สัมผัสได้ถึงความจริงใจของชิดดาว
“กาโม่จะยอมให้ลุงกับอาดาวแต่งงานกันได้รึยังครับ” เต็งอ้อนวอน
กาโม่นิ่งไปอย่างใช้ความคิด เต็งและชิดดาวมองกาโม่ลุ้นๆ
“ก็ได้ครับ” กาโม่ยิ้มออกมา
“ลุงรักกาโม่ที่สุดเลย” เต็งสวมกอดชิดดาวและกาโม่ไว้ในอ้อมกอด
ทุกคนยิ้มแย้มมีความสุข ทอยที่แอบสะกดรอยตามมา มองภาพนั้นด้วยสีหน้าบึ้งตึง พอถึงวันที่จะต้องเดินทางไปพบชิดจันทร์กับเก่งที่รีสอร์ต เต็งกับกาโม่ใส่เสื้อยืดรูปหมีแพนด้าเหมือนกันเพราะถือว่าเป็นเสื้อนำโชค เต็งกังวลว่าพี่สาวชิดดาวจะชอบเขามั้ย เขาควรทำตัวยังไง
ชิดดาวปลอบไม่ให้กังวล เป็นอย่างที่เต็งเป็นดีที่สุดแล้ว เธอต่างหากที่ต้องกังวลที่จะต้องไปพบพ่อแม่เขา กาโม่เองก็กลัวปู่กับย่าจะไม่ชอบเหมือนกัน เต็งบอกปู่กับย่าเคยเจอกาโม่แล้ว หลงรักกาโม่จะตายไป กาโม่บอกจำไม่ได้ เต็งนึกได้ว่าหลายปีผ่านมาแล้ว
“ท่านรู้มั้ยคะว่ากาโม่เป็นลูกของโต๊ด” ชิดดาวถามด้วยความอยากรู้
“รู้ครับ ผมบอกไปแล้ว แม่จะขอตัวกาโม่ไปเลี้ยงให้ด้วยซ้ำ แต่ผมไม่ยอมให้ ตอนนี้แม่ยังงอนผมอยู่เลย คนแก่เห่อหลานก็งี้แหละ”
ชิดดาวยิ้มๆ เต็งเหล่ๆ มองแล้วกระแซะถามเรื่องที่ยังคาใจ
“คุณดาวพอเดาออกมั้ยครับว่าเสื้อนำโชคของเราสองคนทำไมถึงเป็นรูปหมีแพนด้า”
“ทำไมเหรอคะ”
“ผมเคยมีเพื่อนในเฟสบุ๊คคนหนึ่ง ใช้รูปโปรไฟล์เป็นรูปหมีแพนด้า”
ชิดดาวชะงักยิ้มค้างไป ลืมเรื่องนี้ไปสนิท
“อยู่ๆ เขาก็บล็อกผมเฉยเลย ไม่รู้โกรธอะไรผม”
“ช่วยไม่ได้ อยากทำตัวเป็นนักสืบเอง” ชิดดาวทำหน้างอนๆ ปั้นปึ่ง
“คุณดาวจริงๆ ใช่มั้ย”
“ไม่รู้” ชิดดาวบอกเขินๆ
เต็งยิ้มเอ็นดู ยื่นมือไปหยิกแก้มชิดดาวเบาๆ กาโม่มองจากข้างหลังด้วยสีหน้านิ่งๆ แอบคิดน้อยใจกลัวลุงจะรักชิดดาวมากกว่าตัวอยู่ดี ครั้นมาถึงรีสอร์ต เต็งเกิดอาการกลัวขึ้นมาที่จะต้องเผชิญหน้ากับชิดจันทร์และเก่ง ชิดดาวกับกาโม่คอยให้กำลังใจ
นอกจากจะแนะนำพี่สาวกับพี่เขยให้เต็งกับกาโม่รู้จักแล้ว ชิดดาวยังแนะนำชิดตะวันหลานสาวที่รุ่นราวคราวเดียวกันให้สองหนุ่มรู้จักด้วย กาโม่หลบหลังเต็งอย่างเขินนิดๆ ชิดจันทร์แอบกระซิบบอกชมเต็งกับชิดดาวและออกอาการปลื้มชายหนุ่มไม่น้อย ทำเอาชิดดาวรู้สึกสบายใจ
ไม่กี่วันต่อมาเวนิสก็รับหน้าที่เป็นช่างภาพถ่ายรูปพรีเวดดิ้งให้เต็งกับชิดดาว ลูกกวาดมาคอยช่วยและจัดท่าทางให้ และตอนไปถ่ายที่เนิร์สเซอรี่ เต็งกับชิดดาวแต่งตัวในชุดหมีแพนด้าถ่ายรูปกับเด็กๆ ได้บรรยากาศสนุกสนานร่าเริง กาโม่แต่งสูทอย่างหล่อร่วมถ่ายรูปแต่งงานกับเต็งและชิดดาวด้วย ภาพถ่ายออกมาทั้งสดใสน่ารัก ทั้งดูอบอุ่นเป็นครอบครัว
หลังจากนั้นเต็งก็พาชิดดาวและกาโม่มาพบพ่อกับแม่ ทั้งสามใส่เสื้อยืดหมีแพนด้าเหมือนกัน ถือเคล็ดเป็นเสื้อนำโชค พอเข้ามาในบ้านทั้งสามเจอแม่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โซฟา กาโม่ตกใจกลัวถึงกับหลบหลังเต็ง ชิดดาวเองก็ยิ้มแหยๆ แม่จ้องชิดดาวเขม็ง ถามว่าเป็นใคร
เต็งรีบบอกว่าแฟนเขาเอง แม่มองสำรวจชิดดาวหัวจรดเท้า แล้วบอกเต็งว่าโต๊ดโทร.มาสารภาพความจริงเรื่องกาโม่หมดแล้วนะ เต็งบ่นน้องชายที่เพิ่งจะโทร.มา แม่เรียกกาโม่เข้าไปหา แล้วพูดคุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดถึงมาก จากนั้นไล่เต็งออกไปรอข้างนอก
เต็งเดินไปเดินมากระวนกระวายอยู่หน้าบ้าน ไม่รู้ว่าแม่คุยอะไรกับชิดดาวและกาโม่ กลัวชิดดาวจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับตนเพราะแม่ จังหวะนั้นพ่อขับรถเข้ามาจอดพอดี เต็งรีบปรี่เข้าไปหา แอบต่อว่าที่พ่อกลับช้า พ่อบอกเต็งไม่บอกล่วงหน้าว่าจะมา เต็งกลัวว่าขืนบอกแม่ก็หลบหน้าไม่ยอมเจอตนอีก
พ่อถามว่าเจอแม่หรือยัง เต็งบอกเจอแล้ว แต่ไล่ออกจากบ้านอยากคุยกับแฟนตนตามลำพัง พ่อดีใจที่เต็งมีแฟน เพราะนึกว่าจะชอบกับไอ้พระเอกนั่น เต็งไม่ให้เชื่อข่าวลือไร้สาระ บอกกำลังจะแต่งงาน พ่อดีใจขึ้นไปอีก แถมกาโม่ดีใจสุดๆ เมื่อรู้ว่ากาโม่มาด้วย
เต็งรีบให้พ่อเข้าไปข้างใน แล้วอึ้งเมื่อเห็นชิดดาว กาโม่นั่งพูดคุยหัวเราะขำอยู่กับแม่ กาโม่หันมาแซวเต็งเรื่องสมัยเด็กที่ย่าเล่าให้ฟัง เต็งได้แต่อาย แม่ถามถึงวันแต่งงานว่าสรุปได้หรือยัง พวกตนจะได้เตรียมตัวทัน เต็งบอกที่มาวันนี้จะให้พ่อกับแม่ช่วยเลือกวัน
“ไม่ให้พระหาฤกษ์ให้ล่ะ” พ่อแปลกใจ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เอาฤกษ์สะดวก แล้วพ่อแม่ช่วยเลือกให้ก็ถือว่าเป็นวันดีทั้งนั้นล่ะ”
“มันเข้าใจพูดนะ” พ่อยิ้มชอบใจ
“ไม่ต้องทำมาปากดีเลยเจ้าเต็ง” แม่ค้อนใส่ “คดีเก่าๆ ฉันยังไม่ยกโทษให้หรอกนะ เห็นว่าจะแต่งงาน เลยยอมยกยอดไปก่อน”
“ขอบคุณครับแม่” เต็งยกมือไหว้ แล้วรีบเข้าเรื่อง เข้าไปนั่งกับชิดดาวและกาโม่ “คือตอนนี้ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมที่ผมจะใช้จัดงาน เดือนหน้ามีว่างอยู่ 5 วัน”
“มีวันไหนมั่งล่ะ” พ่อถาม
เต็งกำลังจะอ้าปากตอบ แต่แม่พูดขัดขึ้นซะก่อน
“เอาวันหลังกลางเดือนไปแล้วก็ดีนะ พ่อกับแม่เจ้ากาโม่เขาจะกลับมาพอดี”
กาโม่ชะงักไป หน้าเสียไปอย่างเห็นได้ชัด เต็งและชิดดาวชำเลืองมองหน้ากาโม่พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แม่พูดต่อโดยไม่รู้อะไร
“จะได้ไม่เสียเที่ยว มาเยี่ยมลูกแล้วก็ได้มางานแต่งพี่ชายควบไปเลย”
“ครับแม่” เต็งหน้าเจื่อนๆ ห่วงความรู้สึกกาโม่มากกว่า
พ่อถามว่ามีวันไหนมั่ง ชิดดาวเปิดปฏิทินจากโทรศัพท์มือถือให้ดู ขณะที่กาโม่นั่งนิ่ง หน้าซึมเศร้า เงียบไปอย่างเห็นได้ชัด และตลอดเวลาที่นั่งรถกลับ กาโม่เอาแต่ร้องไห้จนหลับคาอ้อมกอดชิดดาว เต็งขับรถไปเหลือบมองทางเบาะหลังไปอย่างเป็นห่วง บ่นว่าแม่ไม่น่าพูดขึ้นมาเลย
“คุณแม่ไม่ได้ใกล้ชิดกับกาโม่ ก็คิดไม่ถึงหรอกค่ะว่ากาโม่จะเป็นเด็กช่างคิด คิดมากขนาดนี้” ชิดดาวลูบผมกาโม่ด้วยความสงสาร
“แต่ผมก็พูดย้ำแล้วย้ำอีกว่าลุงไม่ไล่กาโม่ไปไหน เราก็อยู่ด้วยกันแบบนี้ล่ะ ทำไมไม่เข้าใจซะทีก็ไม่รู้” เต็งหงุดหงิด
“กาโม่น่าจะตกใจกลัวมากกว่านะคะ อยู่ๆ พ่อกับแม่ก็มาอย่างไม่คาดฝัน ถึงจะไม่ได้มารับไปอยู่ด้วยก็เถอะ”
“จะกลัวไปทำไม พ่อแม่ตัวเองแท้ๆ”
“แกยังเด็กมากนะคะ ความรู้สึกของเด็กถูกพ่อแม่ทิ้งมันซับซ้อนมากกว่ากาโม่จะเข้าใจ แกถึงรักแล้วก็หวงคุณมาก” ชิดดาวอธิบาย “แกคงไม่อยากถูกทอดทิ้งอีกมั้งคะ”
“ดูคุณจะเข้าใจกาโม่มากกว่าผมซะอีกนะ”
“ฉันก็แค่เข้าใจล่ะค่ะ แต่คนที่จะดูแลความรู้สึกกาโม่ได้ดีที่สุดก็มีแต่คุณคนเดียว”
เต็งนิ่งไปอย่างคิดตาม เหลือบตามองกาโม่ที่หลับสนิทอีกครั้ง ก่อนจะถอนใจยาวออกมาอย่างหนักใจแล้วขับรถต่อไปเงียบๆ ชิดดาวสีหน้าไม่สบายใจ มองกาโม่ด้วยความสงสาร เลื่อนมือมือลูบผมกาโม่ไปมาอย่างรักมาก
โต๊ดได้รับโทรศัพท์จากแม่แจ้งเรื่องที่เต็งจะแต่งงาน จึงบอกพายให้รับรู้ พายดีใจเพราะเต็งจะได้ไม่เหงาเวลาพวกเธอรับกาโม่มาอยู่ด้วย โต๊ดกลัวว่ากาโม่จะไม่ยอมมาอยู่กับพวกตน เพราะลูกไม่ผูกพันกับพวกตนเลย พายปลอบไม่ให้คิดมาก บอกความผูกพันอยู่ในสายเลือดอยู่แล้ว ก่อนจะชวนโต๊ดช่วยกันจัดห้องเตรียมต้อนรับกาโม่
ด้านกาโม่ร้องไห้สะอึกสะอื้นบอกเต็งว่าอยากอยู่กับลุง แถมยังคาดคั้นให้เต็งสัญญาว่าจะไม่ไล่ตนไปไหน เต็งสงสารหลานจับใจ จำต้องรับปากออกไป หลายวันต่อมาเต็งกับชิดดาววุ่นอยู่กับการแจกการ์ดแต่งงาน ทำให้มารับกาโม่ช้า ทอยอาศัยจังหวะนั้นมาหากาโม่ตอนที่อยู่เพียงลำพัง พูดยุแยงและให้กาโม่ลงมือทำบางอย่างเพื่อขัดขวางการแต่งงาน
พอถึงวันแต่งงาน เต็งตั้งขบวนขันหมากโดยมีพ่อแม่ โต๊ด พาย ญาติสนิทและเพื่อนๆ ร่วมขบวน เวนิสรับหน้าที่เป้นช่างภาพ ลูกกวาดกับเพื่อนๆ คอยกั้นประตู ชิดตะวันกับกาโม่เป็นคู่สุดท้ายที่กั้นประตูตรงบันได ก่อนที่ขบวนขันหมากจะแห่มา กาโม่เข้าไปหาชิดดาวที่กำลังแต่งหน้าทำผมอยู่ อ้างว่าเบื่อไม่มีอะไรทำ
หลังแต่งหน้าเสร็จ ชิดดาวรู้สึกหิวนิดๆ เลยจะลงมาหานมกินรองท้องก่อนขบวนขันหมากมาถึง กาโม่ที่เดินตามหลังมา ตัดสินใจผลักชิดดาวจนตกบันได ชิดตะวันเงยหน้ามองอย่างตกใจ ส่วนกาโม่เอาแต่นั่งร้องไห้ด้วยความกลัว ชิดดาวไม่เป็นอะไรมากเพราะยั้งตัวไว้ทัน
ชิดดาวเสียใจมากจึงวิ่งหนีเตลิดออกจากบ้านไปท่ามกลางความตกใจของทุกคน พายเอะใจว่ากาโม่จะแผลงฤทธิ์อะไรอีกหรือเปล่า โต๊ดมีสีหน้ากังวลขึ้นมาเล็กน้อยเพราะฟังอิทธิฤทธิ์ลูกชายจากเต็งมาบ้างเหมือนกัน เต็งวิ่งตามหาแต่ก็ไม่เจอ ขณะที่ชิดตะวันเล่าเหตุการณ์ให้ทุกคนฟังด้วยความตื่นเต้น
“น้าดาวกำลังจะเดินลงบันไดมา พี่กาโม่ก็วิ่งมาผลักอาดาวตกบันไดลงมาเลยค่ะ”
“ตายจริง ทำไมกาโม่ทำแบบนี้ได้ล่ะพ่อ แม่ไม่อยากจะเชื่อเลย” แม่หันมองหน้าพ่อ
พ่องงๆ ชิดจันทร์ไม่แน่ใจเท่าไหร่ ย้ำถามชิดตะวันว่าเห็นจริงๆ นะ ไม่ได้แต่งเรื่องเพิ่มเข้าไป ชิดตะวันถึงกับลงทุนสาบานว่าไม่ได้โกหก เก่งรีบห้ามไม่ให้สาบานเพราะเห็นว่าลูกสาวยังเล็ก ชิดตะวันยืนยันว่าพูดจริงๆ เก่งบอกเชื่อ พลางกวาดตามองทุกคนสีหน้าเครียดๆ เวนิสดึงแขนลูกกวาดออกไปคุยห่างจากวงเล็กน้อย
“ผมเชื่อว่าทอยต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่”
“อคติเกินไปแล้ว” ลูกกวาดติงสามี
“กาโม่ไม่มีทางคิดทำเรื่องร้ายกาจขนาดนี้ได้หรอกถ้าไม่มีคนเสี้ยม เด็กตัวแค่นี้เองนะกวาด” เวนิสสีหน้ามั่นใจว่าทอยเกี่ยวข้อง
ลูกกวาดพูดไม่ออกเหมือนกัน จังหวะนั้นช่างแต่งหน้าเดินลงมาจากชั้นบน บอกกาโม่ล็อกประตูห้องนอน เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเปิด แม่หันมาเปิดฉากเล่นงานโต๊ดกับพายทันที ออกโรงปกป้องหลาน แถมตำหนิไปถึงเต็งว่าไม่ได้เรื่อง เต็งเดินเข้ามาพอดี แม่มองค้อนๆ ชิดจันทร์รีบถามว่าเจอชิดดาวมั้ย เต็งส่ายหน้า
“พี่พยายามโทร.เข้ามือถือดาวแล้ว แต่ปิดเครื่อง”
“คุณดาวใส่มือถือไว้ในกระเป๋า อยู่บนห้องนอนค่ะ” ช่างแต่งหน้ารีบให้ข้อมูลเพิ่มเติม
“ตกลงรู้รึยังครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น คุณดาวถึงวิ่งร้องไห้ออกไปยังงั้น”
ทุกคนสบตากันไปมา ไม่มีใครอยากเป็นคนพูดก่อน พายรีบออกโรงช่วยลูกกลายๆ
“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะพี่เต็ง ยังไงก็คนรักกันทั้งนั้น”
เต็งฉุกคิด ชักพอจะเดาได้ “อย่าบอกนะว่าฝีมือเจ้ากาโม่”
“ยังไงกาโม่ก็ลูกชายผม หลานชายคนเดียวของพี่นะพี่เต็ง” โต๊ดมองเต็ง สีหน้าอ้อนวอนขอร้องอยู่ในที
“กาโม่อยู่ไหน” เต็งหน้าเครียด เสียงแข็ง
ฝ่ายชิดดาวที่หนีออกมา ไม่มีทั้งเงินติดตัวและโทรศัพท์มือถือ จึงตัดสินใจจะขายสร้อยทองและสร้อยข้อมือที่ใส่อยู่ ระหว่างนั่งแท็กซี่ไปร้านทอง หญิงสาวนึกถึงเหตุการณ์ที่ถูกกาโม่ผลักด้วยความเจ็บปวดและเสียใจสุดๆ โชคดีว่ากาโม่ผลักไม่แรงทำให้ชิดดาวยั้งตัวได้ทันและคว้าราวบันไดไว้
ชิดดาวถามกาโม่ทั้งน้ำตาว่าเกลียดเธอมาก ทำร้ายเธอได้ขนาดนี้เลยเหรอ บอกตรงๆ ก็ได้ ไม่ต้องรอถึงวันนี้ ก่อนจะแข็งใจบอกว่าเธอจะเป็นคนเดินออกไปเอง พลางมองกาโม่ด้วยความรัก เข้าใจและพร้อมจะให้อภัย และมองว่าเรื่องวันนี้กาโม่ไม่ผิด เธอผิดเอง เธอไม่ควรกลับมา
ด้านกาโม่ใช้โทรศัพท์ในห้องชิดดาวโทร.หาทอยและเล่าให้ฟัง ทอยสั่งกาโม่ห้ามพูดพาดพิงถึงเธอเด็ดขาด ให้บอกว่าเป็นอุบัติเหตุ กาโม่สงสัยว่าคืออะไร ทอยให้กาโม่บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ลื่นก็เลยชนอาดาว กาโม่เถียงว่าไม่ได้ลื่น ตนผลักแบบที่อาทอยสอน ทอยตกใจ สวนกลับเสียงดุทันที
“อาไม่ได้สอน พูดดีๆ นะกาโม่ อาไม่เคยสอนกาโม่ อาแค่ยกตัวอย่างในหนังให้ฟัง กาโม่ทำตามเอง อาไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วย ถ้ากาโม่รักอาทอย ห้ามอ้างชื่ออาเด็ดขาด อาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เข้าใจมั้ยกาโม่”
จังหวะนั้นเสียงทุบประตูดังแทรกเข้า ทอยได้ยินเสียงเต็งร้องตะโกนบอกกาโม่ให้เปิดประตู ก็รีบสั่งให้กาโม่วางสายและห้ามพูดถึงเธอเด็ดขาด ก่อนจะวางสายไปด้วยสีหน้าไม่ดี กลัวกาโม่หลุดพูดพาดพิงถึงตนอีก จะเป็นเรื่องใหญ่ กาโม่รีบวาง แล้วลุกมายืนกลางห้องสีหน้ากลัวๆ
เต็งยังคงทุบประตูห้องพร้อมตะโกนเรียกไม่หยุด กาโม่ถามเสียงเครือว่าจะตีกาโม่มั้ย เต็งได้ยินไม่ถนัดว่ากาโม่พูดอะไร กาโม่ร้องถามเสียงดังว่าลุงโกรธกาโม่ จะตีกาโม่ใช่มั้ย เต็งถามกลับว่าแล้วเราทำผิดสมควรโดนจีมั้ยล่ะ เงียบ..ไม่มีเสียงตอบกลับมาอีก
“ลุงสั่งให้เปิดประตูห้องเดี๋ยวนี้” เต็งทุบประตูห้องอีกโครมอย่างโมโห
พายกับโต๊ดจับมือกันเดินตามมาห่างๆ
“ค่อยๆ พูดก็ได้พี่เต็ง หลานตกใจฉี่แตกแล้ว”
เต็งหันขวับไปจ้องโต๊ดเขม็ง โต๊ดได้แต่ยิ้มแหยๆ เต็งหันกลับไปตะโกนสั่งกาโม่เพื่อให้เปิดระตู ทันใดประตูห้องนอนชิดดาวค่อยๆ เปิดออก เต็งเเดินเข้าไป โต๊ดรีบวิ่งจะตามเข้าไปช่วยกาโม่ เต็งปิดประตูห้องใส่พร้อมกดล็อก โต๊ดตะโกนอ้อนวอนเข้าไป
“พี่เต็งอย่าฆ่าลูกชายผมนะ”
พายเดินมาหยิกแขนโต๊ด “พูดจาอะไรของเธอ”
โต๊ดและพายจับมือกัน แนบหูกับประตูแอบฟังการสนทนาภายในห้องด้วยความเป็นห่วง
*****************
กาโม่ถอยหนีเต็งไปยืนหลบชิดชั้นหนังสือการ์ตูนที่ชิดดาวสะสมไว้ เต็งตวาดเสียงดุว่าจะหนีไปไหน กาโม่ตั้งท่าจะร้องไห้ กลัวลุงตี เต็งบอกอย่างเคืองๆ ว่าทีตอนนี้กลัว ตอนผลักอาดาวจนตกบันไดทำไมไม่คิด กาโม่อ้าปากจะพูด เต็งโพล่งแทรกขึ้นมาทันทีว่าอย่ามาโกหก น้องตะวันเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
“กาโม่ไม่ได้ตั้งใจ”
“นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจ อาดาวต้องคอหักตายคาบันได กาโม่ถึงจะพอใจใช่มั้ย”
กาโม่ร้องไห้โฮออกมาด้วยความหวาดกลัวกับคำพูดเห็นของเต็ง เต็งเดินเข้าหาคาดคั้นให้สารภาพว่าใครยุให้ทำแบบนี้ กาโม่บอกไม่มี ยืนยันว่าไม่ได้ตั้งใจ เต็งตวาดลั่นว่าโกหก จับตัวกาโม่เขย่าแรงๆ ให้สารภาพว่าใครยุให้ทำร้ายอาดาว กาโม่เม้มปากส่ายหน้าปฏิเสธอย่างเดียว
เต็งถามอาทอยใช่มั้ย กาโม่เอาแต่ส่ายหน้า เต็งเหลืออด ฟาดก้นกาโม่หลายที กาโม่ร้องไห้โฮ เสียใจที่โดนลุงตีมากกว่าเจ็บ กระชากตัวออกจนชนชั้นหนังสือโยกเกือบล้ม แล้ววิ่งหนีออกไปจากเต็ง เต็งคว้าประคองชั้นหนังสือไว้ทันแต่กล่องเก็บของที่วางบนชั้นร่วงตกพื้น จนฝากล่องเปิดออก
เต็งและกาโม่มองไปที่ของในกล่องที่กระจายออกมาบางส่วน เป็นเทียนปักเค้กวันเกิดของกาโม่ที่ชิดดาวเก็บสะสมไว้ตั้งแต่กาโม่ 1 ขวบจนถึง 5 ขวบ เทียนทุกเล่มได้รับการจุดแล้วแต่ชิดดาวก็เก็บเอาไว้หมด เต็งอึ้งไปถนัดตา รู้ว่าชิดดาวเก็บแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอ ค่อยๆ ย่อตัวลงเก็บ เสียงเคาะประตูจากนอกห้องดังขัดขึ้น
“พี่เต็งมีอะไรรึเปล่า” โต๊ดร้องถามเพราะได้ยินเสียงโครมคราม
“แกไม่เกี่ยว เงียบไปเลย” เต็งตวาด แล้วหยิบเทียนวันเกิดขึ้นมาโชว์ให้กาโม่ดู “กาโม่จำเทียนพวกนี้ได้มั้ย เทียนปักเค้กวันเกิดเราทั้งนั้นเลย อาดาวเขาเก็บเอาไว้หมด เทียนใช้แล้วทั้งนั้น อาดาวเขาจะเก็บไว้ทำไมถ้าเขาไม่รักเรามาก กาโม่ทำกับคนที่รักกาโม่แบบนั้นได้ยังไง”
“กาโม่ไม่ได้…”
เต็งลุกขึ้นยืนพร้อมตวาดเสียงดัง “หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ก่อนที่ลุงจะเกลียดกาโม่”
กาโม่ตกใจมาก เม้มปากแน่น กลัวลุงเกลียด เต็งสูดหายใจลึก จ้องหน้ากาโม่
“ลุงเคยขอกาโม่แล้วใช่มั้ย ว่าลุงต้องการมีชีวิตของลุงบ้าง เมื่อพูดกันไม่เชื่อ สอนกันไม่ฟัง ขอกันไม่ได้ ก็ไปอยู่กับพ่อแม่เราเลย”
กาโม่ช็อคเหมือนโดนหินทุ่มใส่หัว ร้องไห้โฮออกมา แย้งว่าลุงสัญญาแล้ว เต็งจ้องกาโม่เขม็ง บอกไม่อยากเลี้ยงเราแล้ว เข้าใจมั้ย กาโม่ถามเสียงสะอื้นว่าลุงไม่รักกาโม่แล้วเหรอ เต็งพยายามสะกดอารมณ์ แต่น้ำตาไหลออกม ตอบเลี่ยงๆ
“ลุงไม่เคยสอนหลานให้มีนิสัยโหดร้ายแบบนี้ ลุงจะไปตามหาคนรักของลุง” เต็งจะเดินออกไปจากห้อง
กาโม่วิ่งเข้าไปกอดเต็งเอาไว้ “กาโม่ไม่ให้ลุงไป”
“ปล่อย” เต็งดึงกาโม่ออกไปจากตัว
กาโม่ร้องไห้ เกาะเต็งเอาไว้แน่น เต็งดึงตัวกาโม่ออกแล้วดันจนล้มไปกับพื้น แล้วรีบเดินไปเปิดประตู โต๊ดและพายที่แนบหูฟังอยู่ด้วยความเป็นห่วงลูกชาย แทบจะถลาล้มเข้ามาแต่ทั้งคู่ยั้งตัวเอาไว้ทัน
“เอาลูกของแกคืนไปได้แล้ว” เต็งเดินหน้านิ่ง เบียดไหล่โต๊ดออกไปเลย
พายรีบเดินเข้าไปหากาโม่ที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้วสวมกอดเอาไว้
“ไม่ร้องไห้นะลูก…”
โต๊ดรีบวิ่งไปสวมกอดพายและกาโม่เอาไว้ น้ำตาคลอ สงสารลูกจับใจ
“กาโม่ไม่ต้องเสียใจนะลูก กลับมาอยู่กับพ่อแม่นะครับ”
กาโม่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ไม่ตอบอะไรได้แต่ซบหน้ากอดพายเอาไว้ เต็งหันกลับมามองกาโม่ที่อยู่ในอ้อมกอดของพ่อแม่ตัวจริงซะที แม้จะใจหายวูบวาบแปลกๆ แต่ก็ถือว่าได้ทำสิ่งที่ถูกต้องและเหมาะสมกับกาโม่แล้ว เมื่อลงมาด้านล่าง เต็งบอกทุกคนว่าถ้าตามชิดดาวไม่เจอ งานแต่งงานคืนนี้เขาขอยกเลิก
ชิดจันทร์และเก่งหน้าเสีย แม่กังวลเรื่องแขกเหรื่อ ออกปากตำหนิเต็งที่พาพ่อแม่มาขายหน้า เต็งบอกเวนิสกับลูกกวาดว่าจะไปเอาสมุดรายชื่อแขกที่เชิญไปทั้งหมดมาให้ ชิดดาวจดไว้หมด ถ้าเขาไม่ติดต่อกลับมา สักสี่โมงเย็นเริ่มโทร.บอกแขกได้เลย
เวนิสรับคำ ลูกกวาดถามว่าแล้วคนที่ติดต่อไม่ได้ล่ะ ชิดจันทร์เสนอตัวว่าจะไปรอรับแขกอยู่ที่หน้างานก็ได้ พ่อบอกพวกตนไปด้วย เชิญแขกผู้ใหญ่ไว้เยอะ แม่ดุเต็งให้รีบไปตามหาเจ้าสาวโดยเร็ว เต็งรีบออกจากบ้านไป ส่วนเวนิสโทร.ไปต่อว่าทอยเพราะมั่นใจว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือเธอ ทอยปากแข็งไม่ยอมรับและชิงตัดสายไป
เวนิสวางสายอย่างหงุดหงิด เต็งขับรถมาจอดและส่งสมุดจดรายชื่อแขกให้ ชิดจันทร์เดินออกจากบ้านมาหาเต็ง บอกชิดดาวไม่ได้เอากระเป๋าตังค์ไป มือถือก็อยู่ เธอคงอยู่แถวนี้ ไม่น่าไปไหนได้ไกล เต็งมั่นใจว่าชิดดาวจะกลับไปที่รีสอร์ต เวนิสแปลกใจว่าจะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่ารถ
“อาจจะไปยืมคุณป้าก็ได้” ชิดจันทร์เดา
ทันใดลูกกวาดฉุกคิดขึ้นมาได้ “แต่ดาวมีสร้อยทองกับสร้อยข้อมือใส่ติดตัวอยู่นะคะ ถ้าจะใช้เงินก็ขายได้”
“คุณเต็งใจเย็นๆ รอดาวโทร.ติดต่อกลับมาก่อนไม่ดีกว่าเหรอคะ” ชิดจันทร์บอก
“ก็จริงนะเฮีย เดี๋ยวจะสวนกันเปล่าๆ”
“ผมไม่เชื่อว่าคุณดาวจะกลับมา เขาเลือกที่จะหนีมากกว่าพุ่งชนปัญหามาตลอด คุณจันก็รู้จักเขาดี”
ชิดจันทร์ ถอนใจออกมา ในใจก็แอบคิดยังงั้นเหมือนกัน
“ผมทนรออยู่เฉยๆไม่ไหวหรอกครับ ผมเชื่อเซนส์ตัวเอง ผมจะไปดักรอคุณดาวที่รีสอร์ต”
เวนิสและลูกกวาดหันสบตากัน ชิดจันทร์ยังลังเล ขอให้เต็งรออีกสักชั่วโมง ฝ่ายกาโม่นั่งพูดไปร้องไห้ไปอยู่ระหว่างปู่กับย่า โต๊ดกับพายมองดูลูกอยู่ด้วยความสงสาร กาโม่บอกอยากขอโทษลุงแต่ลุงไม่ฟังเลย แม่กอดปลอบหลาน รับปากว่าจะบอกลุงให้เองว่ากาโม่เสียใจ กาโม่ไม่ได้ตั้งใจ
ชิดตะวันที่นั่งตักเก่งอยู่ มองกาโม่อย่างกลัวๆ กระซิบถามพ่อว่ากาโม่จะผลักเธอตกบันไดมั้ย เก่งบอกพี่เขาไม่ทำหรอก ชิดตะวันท้วงเสียงอ่อยว่าตนเป็นคนฟ้องลุง กาโม่มองมาพอดี ชิดตะวันกลัวรีบกอดเก่งเอาไว้แน่น จังหวะนั้นชิดจันทร์เดินกลับเข้ามารายงานทุกคนว่าเต็งจะไปตามหาดาวที่รีสอร์ตของเธอ
“จันว่าเรารอที่นี่กันก่อน บางทีคุณเต็งอาจพาดาวกลับมาทันงานตอนเย็นก็ได้”
“ตกลงคุณดาวไปรีสอร์ตเหรอครับ” โต๊ดแปลกใจ
“ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่คุณเต็งเขามั่นใจว่าดาวจะไปค่ะ”
กาโม่รีบถามว่าตอนนี้ลุงเต็งอยู่ไหน ชิดจันทร์บอกอยู่หน้าบ้าน แต่น่าจะไปแล้ว กาโม่วิ่งออกไปที่หน้าบ้านทันที พายตกใจร้องบอกโต๊ดให้ตามลูกไป โต๊ดตามลูกชายไป พ่อกับแม่หันมามองหน้ากันแล้วถอนใจ เวนิสกับลูกกวาดกำลังดูรายชื่อแขกกันอยู่ กาโม่วิ่งหน้าตื่นออกมาถามถึงเต็ง
ลูกกวาดบอกไปแล้ว กาโม่วิ่งออกจากบ้านไปทันที โต๊ดวิ่งตามไปติดๆ กาโม่เห็นท้ายรถเต็งก็ตะโกนบอกให้รอด้วย เต็งขับรถเลี้ยวพ้นซอยไปโดยไม่เห็นกาโม่ กาโม่ร้องไห้วิ่งตามรถเต็งไปอีก โต๊ด วิ่งมาคว้าตัวกาโม่เอาไว้ กาโม่ดิ้นสะบัดตัว ร่ำร้องว่าจะหาลุง โต๊ดกอดกาโม่เอาไว้
“เดี๋ยวลุงเต็งก็กลับมานะครับ”
กาโม่หยุดดิ้นรนแต่ก็ร้องไห้ไม่หยุด
“ไม่ร้องไห้นะครับกาโม่ กลับเข้าไปในบ้านกับพ่อก่อนนะครับ” โต๊ดอุ้มกาโม่แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านชิดดาวด้วยสีหน้าเครียดขรึม
กาโม่ยังคงชะเง้อมองตามรถเต็งไป ร้องไห้ไม่หยุด
///////////////
คลิกย้อนอ่าน
