ครู่ต่อมาชิดดาววางเครื่องตรวจจับเสียงร้องเด็กอีกอันมาวางไว้ที่โต๊ะด้านล่าง เต็งจัดของว่างมาเสิร์ฟ ชิดดาวชั่งใจอยู่ครู่ก็ตัดสินใจถามขึ้นมา
“ได้ยินโต้เล่าว่าอาจจะได้เป็นพิธีกรร่วมกับคุณเต็งในรายการเหรอคะ”
เต็งชะงัก หน้าเสียไปเลย คำถามจี้ใจเรื่องเครียดพอดี
“ขอโทษค่ะ ดาวไม่ควรละลาบละล้วงเรื่องงานของคุณ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมก็อยากหาที่ปรึกษาอยู่เหมือนกัน”
ชิดดาวยิ้มบางๆ หยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบแก้อึดอัดไป
“คือรายการผมมีปัญหาเรื่องสปอนเซอร์เล็กน้อย รายเก่าถอนตัว รายใหม่มีข้อแม้ว่าต้องมีพิธีกรร่วมซึ่งก็คือคุณโต้ คุณดาวจะดีใจมั้ยถ้าคุณโต้ได้งานพิธีกรคู่กับผม” เต็งมองหน้าชิดดาว ถามสีหน้านิ่งๆ แต่แววตารอคำตอบ
ชิดดาวอึ้งกับคำถามที่นึกไม่ถึง “ดาวไม่กล้ายุ่งกับการตัดสินใจของคุณเต็งหรอกค่ะ”
“ผมอยากฟังเพื่อประกอบการตัดสินใจน่ะครับ ผมฟังทุกคน เดี๋ยวบ่ายผมก็จะเรียกประชุมทีมเพื่อถามความเห็นเหมือนกัน คุณดาวกับกาโม่ก็ถือว่าเป็นสมาชิกใหม่ของทีมผมเหมือนกัน คืนนี้ก็ว่าจะลองถามเจ้ากาโม่ดูด้วย” เต็งพูดหน้าตาย
“เอาไงดีล่ะคะ เอาเป็นความรู้สึกส่วนตัวแล้วกัน”
“ดีครับ ผมอยากฟัง”
“ถามส่วนตัว..ดาวก็ดีใจ โต้จะได้มีอนาคตที่ดีในวงการ ส่วนคุณเต็งก็ได้มีสปอนเซอร์เข้ามาต่อเนื่อง นาทีนี้คุณเต็งมีค่าใช่จ่ายเรื่องกาโม่เพิ่มขึ้น เด็กช่วงนี้ป่วยบ่อยมากนะคะ รับข้อเสนอของสปอนเซอร์ใหม่ก็ดีกับทุกฝ่าย นี่แค่ความเห็นส่วนตัวของคนนอก ดาวไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไร อย่าเอาความเห็นดาวไปมีส่วนกับการตัดสินใจอะไรเลยนะคะ” ชิดดาวออกตัว
“ที่คุณดาวพูดก็มีเหตุผล มันดีกับทุกฝ่ายจริงๆ ถ้าพิธีกรคู่คนใหม่ของผมไม่ใช่คุณโต้ คุณดาวยังจะมีความเห็นแบบนี้มั้ยครับ” เต็งยิงคำถามต่อด้วยความน้อยใจโดยไม่ทันระวังว่าจะกระทบความรู้สึกอีกฝ่ายหรือไม่ “ผมอยากรู้ที่คุณดาวพูดแบบนี้เพราะห่วงผมกับกาโม่ หรือห่วงแฟนคุณมากกว่ากัน”
ชิดดาวอึ้งไปเลยกับคำถามที่คาดไม่ถึง ในใจก็สับสนตอบไม่ถูกเหมือนกัน ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่ง ฝ่ายหนึ่งรอคำตอบ ฝ่ายหนึางตอบไม่ถูก ทันใดเสียงกาโม่ร้องไห้จ้าดังผ่านเครื่องจับเสียงร้องเด็กขึ้นมาพอดิบพอดี อารามรีบพูดทำให้ชิดดาวเผลอพูดผิด
“โต้ตื่นแล้ว”
“กาโม่ครับ” เต็งหน้านิ่งแต่แววตาน้อยใจ
“ไปเนิร์สเซอรี่กันเลยนะคะ” พูดจบชิดดาวรีบลุกเดินเร็วขึ้นชั้นบนไปเลย
เต็งตบปากตัวเองที่ปากเสียไม่ควรพูดเลย ถอนใจยาวทิ้งตัวพิงโซฟาดูท้อแท้ห่อเหี่ยวอยากบอกไม่ถูก
************
เวนิสคุยโทรศัพท์กับม้าด้วยสีหน้าเซ็งๆ อยู่ในห้องตัดต่อ เพราะม้าอยากให้ไปเจอกับสาวที่นัดไว้ให้ พอวางสาย ทอยเปิดประตูเข้ามา เวนิสอยากเช็กความรู้สึกทอยเลยแกล้งทำเป็นคุยโทรศัพท์กับลูกกวาด ทอยแกล้งถามว่าคุยกับใคร เวนิสบอกลูกกวาด
ทอยทำหน้าเฉยๆ ถามว่าตัดเสร็จหรือยัง พี่เต็งเรียกประชุมบ่ายสอง เวนิสบอกทันอยู่แล้ว ทอยเปิดประตูออกไป เวนิสยิ้มขำชอบใจเมื่อคิดว่าเธอหึง จู่ๆ ทอยเปิดประตูกลับเข้ามา บอกนังจิ้งจกเพิ่งวางสายจากเธอก่อนเข้ามาในห้อง
ตะกี้เอง
“นายมีเพื่อนชื่อลูกกวาดหลายคนเหรอ” ทอยยิ้มกวนๆ ยักคิ้วให้ก่อนออกจากห้องพร้อมปิดประตู
เวนิสยกสองมือปิดหน้า อับอายขายหน้าสุดๆ ระหว่างนั่งรถไปเนิร์สเซอรี่ ชิดดาวแกล้งเล่นโทรศัพท์ง่วนเพื่อหลีกเลี่ยงการพูดคุยกับเต็ง และเมื่อเธอมาถึงก็เจองามพิศยืนรอหน้าหงิกอยู่ งามพิศต่อว่าอย่างไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นเต็งเดินตามเข้ามาก็รีบเปลี่ยนสีหน้ายิ้มแย้ม บอกให้พากาโม่เข้าไปในห้องก่อน
ชิดดาวรับคำแล้วเดินเลี่ยงเข้าไปด้านใน เต็งมองตามชิดดาวไปด้วยสีหน้าเสียใจจนลับตา งามพิศปราดเข้ามาชวนคุย เต็งรีบชิ่งด้วยการขอตัวกลับก่อน อ้างว่ามีประชุม เต็งตัดสินใจที่จะมีพิธีกรร่วมดีกว่าต้องเสียรายการไป เวนิสรู้สึกผิดที่ตนเองเป็นต้นเหตุ
ทอยได้ทีซ้ำเติม เวนิสเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เต็งห้ามขึ้นมา สั่งทอยติดต่อสปอนเซอร์กลับไปว่ารับข้อเสนอ ส่วนเขาต้องเริ่มเขียนสคริปต์พิธีกรคู่ ทอยหยิบมือถือโทร.หาแป๊ด พอละอองได้รับโทรศัพท์จากแป๊ดก็แจ้งข่าวดีให้โต้รู้ทันที
ตกเย็นชิดดาวกลับถึงบ้าน ยืนรดน้ำต้นไม้ไปใจลอยคิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันที่บ้านเต็งตลอดเวลา ทำให้ไม่ได้ยินเสียงรถโต้ที่แล่นมาจอดหน้าบ้าน โต้รีบลงจากรถเข้าบ้านมาอย่างเร็วเพราะกลัวคนเห็น แล้วบอกข่าวดี ชิดดาวฝืนยิ้มแสดงความดีใจด้วย โต้ถามว่าเธอช่วยพูดกับเต็งให้ใช่มั้ย ชิดดาวอ้อมแอ้มว่าไม่ได้พูดอะไรมาก ไม่กล้า
“เขาคงเห็นกับดาวแหละ ถึงได้ตัดสินใจเร็วขนาดนี้ คงกลัวไม่มีคนเลี้ยงหลานให้ล่ะสิ”
“ไม่เกี่ยวหรอก” ชิดดาวหน้าเจื่อนๆ ไม่สบายใจ
“เกี่ยวสิ โต้บอกดาวแล้วว่าเขาแอบปลื้มดาวอยู่ แต่ช้าไปนิด” โต้สีหน้าสะใจแกมสมน้ำหน้า ก่อนจับมือชิดดาวมากุมไว้ “ไม่รู้ล่ะ ยังไงโต้ก็ถือว่าเป็นความดีความชอบของดาว”
ชิดดาวชักยิ้มไม่ออก ดึงมือออกจะเดินเลี่ยงไป โต้เหลือบตามองไปทางดอกกุหลาบพอดี เอื้อมมือไปโอบเอวชิดดาวเอาไว้
“กุหลาบที่โต้ปลูกให้ นี่งามจังเลย ดาวเลี้ยงเก่งเหมือนกันนะ”
“ใช่กุหลาบต้นนี้เหรอ” ชิดดาวถามหน้านิ่งๆ
“ใช่สิ โต้ซื้อมาก็เพราะสีมันแดงสดยังงี้ล่ะ”
“เหรอ นึกว่าโต้ซื้อกุหลาบสีชมพูมาปลูกให้ดาวซะอีก”
“แดงซะขนาดนี้จะชมพูได้ไง” โต้ยิ้มขำ
ชิดดาวฝืนยิ้มให้ ขยับตัวจะไปเตรียมน้ำกับขนมให้โต้ แต่เขาห้ามไว้เพราะต้องไปแล้ว มีงานต่อ ชิดดาวพยักหน้ารับ เดินไปเปิดประตูรั้วเพื่อส่ง โต้ห้ามไว้อีกและบอกให้เธอเข้าบ้านไป เดี๋ยวมีคนเห็น เขากำลังจะดังแล้ว ไม่อยากโดนข่าวสะกัดดาวรุ่ง พูดจบก็ขยับหมวกขยับแว่นให้มิดชิด เดินไปที่หน้ารั้วชะโงกมองซ้ายทีขวาที กลัวคนเห็นมากจนมั่นใจว่าไม่มีคนแล้ว
ชิดดาวเห็นท่าทางแล้วอดแขวะไม่ได้ “ถ้าลำบากมากนักก็ไม่ต้องมาหาดาวหรอก ดาวไม่อยากเป็นต้นเหตุทำลายอนาคตในวงการของโต้”
“ขอบใจมากดาวที่เข้าใจโต้” โต้จะเข้ามากอดขอบคุณ แต่กลับชะงักถออยห่างอย่างเร็ว “ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวคนผ่านมาเห็น ปลอดภัยไว้ก่อน”
ชิดดาวรอกอดเก้อ โต้ส่งจุ๊บแทนและไล่ชิดดาวไปอยู่ตรงสวนก่อน ชิดดาวเดินเลี่ยงไปตามคำขอ โต้รีบออกไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างเร็ว ชิดดาวก้มมองต้นกุหลาบ พูดประชดอย่างน้อยใจ
“แกสีแดงมาตลอดล่ะสิ สงสัยฉันจะตาบอดสี”
เต็งรับกาโม่มาแล้วก็รีบพาขึ้นมาที่ห้องนอน เวนิสกับทอยตามมาด้วย เต็งไม่กล้าอุ้มหลานออกจากเปลตะกร้าเพราะกลัวกาโม่จะตื่น เลยวางหลานลงไปทั้งที่อยู่ในตะกร้า สีหน้าชายหนุ่มค่อนข้างกังวล บ่นพึมพำว่าชีวิตพ่อลูกอ่อนกำลังจะเริ่มต้นอย่างแท้จริง จู่ๆ เต็งร้องเสียงหลงขึ้นมา เวนิสกับทอยพากันสะดุ้งตกใจ
“ไม่ใช่พ่อลูกอ่อน ต้องเรียกว่าลุงหลานอ่อน”
“เรื่องแค่เนี้ย ตกใจซะเว่อร์เลยเฮีย” เวนิสทำหน้าเซ็ง
“แค่เนี้ยอะไร ฉันเป็นลุงไม่ใช่พ่อ เดี๋ยวกาโม่มันเข้าใจผิดล่ะจบกันเลย ขายไม่ออกกันพอดี”
ทอยแอบมีหน้าจ๋อยๆ เหมือนตนไม่เคยอยู่ในสายตาเต็ง เวนิสเหล่มองทอยเล็กน้อยอย่างจับสังเกต เต็งเดินกลับไปที่เตียงเด็ก ก้มลงจ้องหน้ากาโม่ พูดเบาๆ
“จำเอาไว้ ฉันเป็นลุง ล.ลิง สระอุ ง.งู อ่านว่า..ลุง พูดได้วันไหนขึ้นมา อย่ามาเรียกฉันว่าพ่อเด็ดขาด จำเอาไว้ ฉันจะพูดกรอกหูแกทุกวัน ฉันคือลุงของแก ไอ้กาโม่”
กาโม่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ตกดึกกาโม่ตื่นขึ้นมาแล้วร้องจ้าเพราะหิวนม เต็งสะดุ้งตื่นตกใจ ลนลานลงจากเตียงจนสะดุดล้ม กว่าที่เต็งจะจัดการให้กาโม่กินนมได้ก็เล่นเอาชายหนุ่มถึงกับหมดแรง บ้านกลับสู่ความสงบอีกครั้งเพราะกาโม่หลับปุ๋ยไปแล้ว เต็งถอนใจ เหลือบมองไปทางครัวแล้วนึกถึงตอนกลางวันที่ชิดดาวสอนการล้างขวดนม นึ่งขวดนมและวิธีการรักษาความสะอาด
“ลุงมันปากเสีย เขาไม่ได้เป็นแฟนลุงซะหน่อย จะไปน้อยใจเขาได้ยังไง เขาก็ต้องเห็นแฟนเขาสำคัญกว่าเราสองคนอยู่แล้ว คุณดาวจะหายโกรธลุงรึยังก็ไม่รู้นะกาโม่” เต็งบ่น หน้าจ๋อยๆ
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังรัวขึ้นมา ปลุกเต็งที่คุกเข่าฟุบหน้าหลับอยู่ปลายเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความหวาดผวา ก่อนจะกวาดตามองรอบข้างพบว่าเช้าแล้ว พลางบ่นอุบอิบที่กาโม่ร้องทั้งคืน ทีเช้าทำเงียบ แล้วค่อยๆ คลานไปที่เตียงเด็ก โผล่หน้าไปดู กาโม่ตื่นแล้วนอนยิ้มตาหยีดีใจที่เห็นเต็ง
เต็งใจอ่อนยวบให้กับความน่าเอ็นดูของกาโม่ ยิ้มคืนให้ สียงกริ่งหน้าบ้านดังเรียกซ้ำอีกที เต็งเอะใจว่าอาจเป็นชิดดาว รีบวิ่งออกจากห้อง สำรวจหน้าตาตัวเองก่อนจะไปเปิดประตู คนที่กดกริ่งหน้าบ้านคืองามพิศ รอยยิ้มเต็งเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
งามพิศยิ้มหวานให้ เต็งยิ้มแหะๆ งงว่าชิดดาวหายไปไหน งามพิศขอเข้าไปนั่งรอในบ้านเพราะแดดร้อน เต็งได้สติรีบมาเปิดประตูรั้วให้ น้องหนูแอบมองจากข้างบ้านสงสัยว่างามพิศเป็นใคร ครุ่นคิดอยู่ครู่ก็ยิ้มออกมาอย่างมีแผนการ งามพิศเดินสำรวจบ้านเต็งระหว่างที่รอ เห็นโต๊ะรกก็เข้าไปช่วยจัด
พักใหญ่เต็งหิ้วเปลตะกร้าลงมา ถามว่าจะไปกันเลยมั้ย งามพิศถามกาโม่หลับเหรอ เต็งบอกตื่นทั้งคืน ไม่หลับก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว งามพิศกระเซ้าว่าสงสัยจะรับน้อง เต็งบอกจัดหนักเลย งามพิศบ่นว่าเต็งคงเพลียแย่ เต็งบอกวันแรกพอไหว แต่ต่อไปถ้างานเยอะๆ ก็น่าเป็นห่วงเหมือนกัน
“เอางี้นะคะ ถ้าวันไหนลุงไม่ว่างจ้างป้าค่ะ ป้าคิดค่าแรงไม่แพงหรอกค่ะ”
“ขอบคุณครับ วันนี้คุณป้านึกยังไงถึงมารับกาโม่เองล่ะครับ” เต็งสงสัย
“ก็ดาวน่ะสิฝากให้ป้าช่วยดูกาโม่แทน เกรงใจคุณเต็ง กลัวหาว่าทิ้งหน้าที่ แต่ป้าเต็มใจช่วยคุณลุงนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“เออ ทำไมคุณดาวต้องฝากคุณป้าช่วยดูแลกาโม่แทนด้วยล่ะครับ”
“เขาลา…”
“ลาออกเหรอครับ” เต็งถามทันที
“ยังค่ะ เขาขอลาไปช่วยงานพี่สาวเขา กำลังท้องอ่อนน่ะค่ะ แหม..แต่ก็แปลก อยู่ๆ ก็ไปไม่มีปี่มีขลุ่ย” งามพิศบ่น
เต็งนิ่งไป คิดว่าจะเพราะตนรึเปล่า ทันใดประตูก็ออก น้องหนูที่แอบฟังอยู่ถลาตามเข้ามาอย่างเสียหลัก เต็งกับงามพิศหันขวับไปมอง น้องหนูฉีกยิ้มแหยๆ บอกเห็น ประตูรั้วเปิดอยู่ก็เลยเดินเข้ามา นึกว่าคุณเต็งลืมเปิดบ้านทิ้งไว้ ก็เลยกะเข้ามาบอก จากนั้นน้องหนูก็โทร.รายงานแม่เต็ง
“ป้าแก่ๆ ค่ะคุณป้า สงสัยจะแม่เมียล่ะค่ะดูเจ้ากี้เจ้าการมาก”
แม่เต็งรับฟังด้วยสีหน้าขุ่นเคือง “ขอบใจมาก เดี๋ยวป้าโอนค่าขนมให้ใช้ มีข้อมูลอะไรเพิ่มเติมโทรมารายงานป้าทันทีเลยนะ”
พอแม่วางสาย พ่อก็เดินเข้ามาถามว่าส่งทรายหยาบไปให้คุณวินหรือยัง แต่พอเห็นหน้าแม่หงิกก็สงสัยว่าเป็นอะไร แม่บอกอย่างน้อยใจแกมโกรธ
“ก็เจ้าเต็งลูกคนโปรดของพ่อน่ะสิ มันเหยียบย่ำน้ำใจแม่อีกแล้ว”
“เต็งมันทำอะไรอีกล่ะ”
“มันก็พาแม่ยายเข้าบ้านน่ะสิ ดูสิมันเห็นแม่เมียดีกว่าแม่ตัวเอง ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ” พูดจบแม่ลุกเดินหนีไป
“บานปลายไปใหญ่แล้ว” พ่อได้แต่ถอนใจ ส่ายหน้าไปมา
เต็ง เวนิสและทอยมาประชุมกับละอองและโต้ โต้วางท่าเป็นซุปตาร์และหัวเราะขำท่าประกอบรายการของเต็ง ขณะที่ละอองต้องการให้เปลี่ยนรูปแบบ เสื้อผ้าและสคริปต์ทั้งหมด เต็งโกรธแต่จำต้องอดทนเอาไว้ นอกจากนี้ชายหนุ่มยังกังวลที่จู่ๆ ชิดดาวหายตัวไป คิดว่าเธอคงโกรธเขาแน่ๆ
ชิดดาวมาหาชิดจันทร์และเก่งผู้เป็นสามีที่รีสอร์ต “ชิดจันทร์ใกล้ดาว” หญิงสาวอ้างว่ามาช่วยงานชิดจันทร์ที่ใกล้จะคลอดแล้ว ด้วยนิสัยชอบหนีปัญหาของชิดดาว ชิดจันทร์ก็จับได้ว่าน้องสาวมีเรื่องไม่สบายใจ ชิดดาวยอมเล่าให้ฟังว่ามีผู้ชายเข้ามาพัวพันสองคน
ทอยอาศัยจังหวะที่ชิดดาวไม่อยู่ อาสามาช่วยดูแลกาโม่เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับเต็ง ถึงขั้นนอนค้างที่บ้านเต็ง ส่วนชิดดาวนึกขึ้นได้เลยถ่ายคลิปสอนวิธีเรอนมส่งมาให้เต็งเพราะกลัวชายหนุ่มจะทำไม่เป็น เต็งดีใจสุดๆ ที่อย่างน้อยชิดดาวก็ไม่ลืมกัน ขณะเดียวกันทอยก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหว แอบหอมเต็งตอนที่ชายหนุ่มเผลอหลับอยู่ที่โซฟา หารู้ไม่ว่าเต็งไม่ได้หลับจริงแต่แกล้งหลับเพื่อหนีความอึดอัด และทำให้เต็งรู้ชัดเจนว่าทอยคิดยังไงกับตน
สองอาทิตย์ต่อมาเต็งก็มาฟิตติ้งเสื้อผ้าคู่กับโต้ที่บริษัทแป๊ดเพื่อโปรโมตรายการ ละอองเจ้ากี้เจ้าการทั้งการถ่ายแบบ รวมถึงสั่งให้ยกเลิกท่าเปิดรายการ อ้างว่าสปอนเซอร์ไม่ชอบ ส่วนตอนพูดปิดรายการก็ให้โต้พูดคนเดียว เต็งได้แต่รับฟังโดยไม่โต้แย้งอะไร ขณะที่เวนิสกับทอยฮึดฮัดไม่พอใจ
ละอองให้ช่างภาพถ่ายรูปเดี่ยวโต้เพื่อฝากข่าวลงหนังสือพิมพ์ โต้หอมแก้มละอองอย่างขอบคุณ ทอยอึ้งไปเล็กน้อยกับภาพที่เห็น เต็งเห็นเหมือนกัน สั่งห้ามไม่ให้ทอยเล่าให้ลูกกวาดฟัง เดี๋ยวเรื่องจะเข้าหูชิดดาว ทอยแย้งว่าคุณดาวควรรู้ไม่ใช่เหรอ
“ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วก็ไม่ใช่จากปากของพวกเรา”
“ดูเฮียจะห่วงใยความรู้สึกคุณดาวมากเลยนะ” ทอยน้อยใจ
“สิ่งที่เราเห็นมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด” เต็งเบี่ยงประเด็น
“มันจะเป็นอะไรได้ล่ะเฮีย”
“จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่เฮียขอห้ามไม่ให้ทอยพูดต่อก็เท่านั้น ถ้าไม่เชื่อกันก็ไม่ต้องฟัง ก็แค่นั้นแหละ” เต็งหงุดหงิด เดินเลี่ยงออกไป
ทอยมองตามเต็งไปด้วยความรู้สึกน้อยใจ ลึกๆ ก็หมั่นไส้ชิดดาวขึ้นมาเหมือนกัน ฝ่ายชิดดาวกำลังน้อยใจที่โต้หายเงียบไม่โทร.หาเธอเลย มีแต่เต็งที่โทร.มาแต่เธอไม่ได้รับ ชิดจันทร์เห็นน้องสาวนั่งซึมอยู่ก็เข้ามาคุยด้วย เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะจากที่ชิดดาวเล่ามาทั้งหมดก็รู้ว่าใครใส่ใจชิดดาวมากกว่ากัน ชิดดาวจ๋อยๆ
“ไหนๆ แกก็ไม่ทิ้งสันดานเดิม ชอบวิ่งหนีปัญหาอยู่แล้ว”
“นิสัยก็พอพี่จันทร์” ชิดดาวท้วง
“เหมือนกันแหละย่ะ”
“ท้องนี้ลูกชายแหงๆ พูดจาไม่เข้าหูคน”
“พูดขัดซะจริง จะฟังคำแนะนำฉันมั้ย” ชิดจันทร์ดุ
“โอเค ไหนๆ แกก็ไม่ทิ้งนิสัยเดิมที่ชอบวิ่งหนีปัญหามาตั้งแต่เล็กจนโต แล้วไงต่อเจ้าคะ”
“ก็แก้ปัญหาแบบที่แกชอบทำสิ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แบบไม่เนียนด้วย เฟกสุดๆ”
“พี่จันทร์อ้ะ” ชิดดาวอายๆ
“แต่แกก็เอาตัวรอดมาได้ทุกที ไม่ว่าปัญหาจะหนักหนาแค่ไหน แกก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้” ชิดจันทร์มองหน้าน้องสาว สีหน้าแววตาห่วงใย เอาใจช่วย
ชิดดาวสบตาพี่สาว สัมผัสได้ถึงกำลังใจที่ส่งมา
“พี่ก็ไม่อยากแนะนำอะไร เรื่องแบบนี้มันตอบแทนกันไม่ได้ พี่ทำได้แค่อวยพรให้แกตัดสินใจเลือกคนถูกก็แล้วกัน”
ชิดดาวหน้าเครียดๆ สวมกอดพี่สาวเอาไว้ ชิดจันทร์ลูบผมน้องสาวปลอบโยนให้กำลังใจ ชิดดาวที่คิดไม่ตก ได้แต่ถอนใจออกมา ฝ่ายเต็งที่ต้องเลี้ยงกาโม่เอง ก็กลัวจะหลงรักหลานชายเลยต้องสั่งใจตัวเองและพูดบอกตลอดเวลาว่าจะไม่ทำตัวผูกพันกับกาโม่ จะรักษาระยะความห่างแบบลุงหลานที่สนิทกันแค่ผิวเผิน เพราะกลัวผูกพันและต้องเสียใจเมื่อถึงเวลาที่ต้องจากกัน แต่ดูท่าทางแล้วเต็งไม่น่าจะทำได้
โต้ควงละอองออกจากฟิตเนสและจับได้ว่ามีช่างภาพแอบถ่ายภาพพวกตนไว้อยู่จึงเข้าไปโวยวายต่อว่าอย่างไม่พอใจ ละอองขอเคลียร์เอง เพราะจริงๆ แล้วเธอแอบจ้างช่างภาพให้มาถ่ายรูปเธอกับโต้เอาไว้ แล้วรอจังหวะปล่อยภาพออกมา
ช่างภาพแปลกใจว่าปล่อยภาพแบบนี้เธอจะไม่เสียชื่อเหรอว่าเป็นสมภารกินไก่วัด ละอองบอกบางครั้งก็ต้องยอมแลก เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เด็กกำลังจะดัง ก่อนหยิบเงินค่าจ้างส่งให้แล้วเดินกลับไปหาโต้ โต้ถามอย่างร้อนใจว่าลบภาพหมดมั้ย ละอองบอกเรียบร้อย ปัญหาแค่นี้เงินแก้ได้
เทปแรกของการทำพิธีกรร่วม ละอองย้ายโลเกชั่นมาถ่ายทำที่ฟิตเนส เต็งไม่พอใจแต่จำต้องข่มอารมณ์ไว้และพูดแนะนำเปิดตัวโต้ที่มาในแนวเซ็กซี่ ใส่กางเกงว่ายน้ำโผล่จากสระ พอรายการออกอากาศ ชิดจันทร์เห็นหุ่นโต้แล้วแอบกรี๊ดนิดๆ ชิดดาวแซวพี่สาวให้เก็บอาการหน่อย
“เอาเหอะ..ฉันท้องอยู่ อะไรกันย่ะแฟนตัวจริงกับกิ๊กออกรายการเดียวกันเลย”
“ไม่ตลกนะพี่จันทร์”
“แล้วใครว่าฉันพูดตลกล่ะ ร้ายนะยะ คนหนึ้งก็หล่อ คนหนึ่งก็แซ่บ เป็นพี่ก็เลือกไม่ถูกเหมือนกัน” ชิดจันทร์ยิ้มขี้เล่น
“จะแซวน้องอีกนานมั้ย”
“พูดจริงจังก็ได้ คนดีเราคบเอาไว้เป็นเพื่อนไม่เสียหลายหรอก เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายซะหน่อย ทุกคนมีสิทธิ์เลือกคนที่ดีที่สุดให้กับตัวเองกันทั้งนั้นแหละ ไม่ใช่ทำได้แต่เฉพาะผู้ชายฝ่ายเดียว”
“แต่มันเหมือนเราไม่ซื่อสัตย์” ชิดดาวท้วง
“แกอย่ามาทำตัวเป็นนางเอกย้อนยุคหน่อยเลย ถ้านายโต้ดูแลแกดี ไม่ทิ้งๆ ขว้างๆ ก็น่าซื่อสัตย์อยู่หรอก ผู้ชายดีๆ ไม่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตแกทุกวันนะยะ”
ชิดดาวนิ่งไป คิดตาม
“เชื่อพี่นะดาว คุยๆ เอาไว้ เพื่อนพี่หลายคนทุ่มเทกับแฟน ปิดหูปิดตาเหมือนงมงายอยู่คนเดียว แล้วไง โดนมันทิ้งก็ค้างเติ่งถึงทุกวันนี้ เพราะโอกาสจะเจอคนดีๆ ตอนเรากำลังบานสะพรั่งมันเลยมาแล้ว พอไม่มีใครโดนใจ ก็อยู่คนเดียวดีกว่า นางเอกสมัยใหม่ต้องทันคน ใช้ชีวิตเป็น มีเล่ห์เหลี่ยมบ้างไรบ้าง” ชิดจันทร์จับมือให้กำลังใจ
“ก็จะเก็บไว้พิจารณานะคะ” ชิดดาวยักไหล่
“ย่ะ สวยเลือกได้” ชิดจันทร์ค้อนแล้วเหลือบมองไปทางทีวี “อ้าว…จบซะแล้ว”
โต้พูดปิดรายการ ชิดจันทร์กับดาวมองหน้ากันงงๆ ที่ไม่มีท่าประจำพูดปิดรายการ
///////////////////////////
คลิกอ่านย้อน
อ่านตอนต่อไป
พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอนที่ 20 (จบบริบูรณ์)
