อาชีพที่ไม่เหมือนเรา

ไม่อยากให้ชาวสวนถูกเอาเปรียบ หนุ่มวิทย์-มหิดล คิดเทคนิคส่งออก ทุเรียนแกะเนื้อ  ผมไปติดต่อกับร้าน บอททอมส์ อัพ ซึ่งเป็นร้านกินดื่มชื่อดัง ที่ซอยทองหล่อ เพื่อนำงานศิลปะไปแสดง บังเอิญได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งนำทุเรียนแกะเนื้อมาฝากขาย ผมทราบชื่อภายหลังว่า ชื่อ คเชนท์ ทาหุ่น ทุเรียนแกะเนื้อ ที่นำมาส่งหรือจะเรียกว่าฝากขายก็ได้ เป็น ทุเรียน ที่บรรจุอยู่ในกล่องพลาสติกสีขาวใสสวย มองทะลุลงไปเห็นเนื้อทุเรียน น่ากินมาก ผมจึงถือโอกาสอุดหนุน เพื่อนำมากินกับกาแฟร้อน เพราะเข้ากันดี ผมเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้ประกอบอาชีพที่น่าสนใจ เพราะปกติผมเคยเห็นแต่คนส่งทุเรียนขายเป็นลูกๆ ผู้ขายส่งทุเรียนเป็นลูกๆ ถ้าไม่ส่งเองก็จะมีพ่อค้าคนไทยส่ง ต่อมามีพ่อค้าคนจีนมารับซื้อถึงสวน แล้วนำขึ้นรถส่งไปขายที่เมืองจีน หรือที่เรียกว่า ล้ง นั้นแหละ จะส่งทุเรียนไปขายต่างชาติวิธีไหนก็ได้ประโยชน์กับเมืองไทยทั้งนั้น เท่าที่ผมได้สอบถามกูเกิ้ล จึงได้รู้ตัวเลขว่า ไทยส่งทุเรียนไปขายที่เมืองจีนได้มากที่สุด ถ้ารวมการส่งทุเรียนไปต่างประเทศทั่วโลกเมื่อปีที่แล้วทั้งปี ส่งขายได้เป็นเงินเกือบแสนล้านบาททีเดียว ปีนี้ทั้งๆ ที่มีวิกฤตโควิด แต่ทุเรียนไ

ปลาทูออนไลน์ ขายดิบขายดี ปัญหาใหญ่อยู่ตรงที่ หามาส่งแทบไม่ทัน โควิด-19 ระบาดเข้ามาเยี่ยมเมืองไทยเป็นเวลาปีกว่าแล้ว ทำให้คนเดือดร้อนกันทั่วไปหมด เพราะต้องตกงาน บางคนเป็นถึงนักบินยังต้องมาขับรถส่งของ บางคนต้องแก้ปัญหาให้ตัวเองกับครอบครัวด้วยการเดินทางกลับบ้านเกิดช่วยพ่อแม่ทำไร่ ทำนา ปลูกผัก เพราะการมีอาชีพทางการเกษตร ถึงรายได้น้อย แต่ก็มีกิน คนที่มีอาชีพเดิมทำงานเกี่ยวกับการท่องเที่ยวน่าจะเดือดร้อนมากที่สุด เพราะจะพาคนไปเที่ยวต่างประเทศก็ไม่ได้ อีกทั้งแทบไม่มีนักท่องเที่ยวจากต่างขาติเข้ามาเที่ยวเมืองไทยเลย อย่างไรก็ตาม อาชีพที่ยังดีอยู่ก็พอมี เช่น ร้านขายอาหารสดประเภท ขายเนื้อ ขายปลา ขายผัก เพราะคนยิ่งต้องกักตัวอยู่บ้านมากเท่าไร อาหารสดยิ่งขายดี เพราะแต่ละบ้านจะต้องมีคนออกมาซื้อเพื่อกลับไปทำอาหารกินกันเองที่บ้าน  อาชีพรับส่งสินค้าก็ไปได้ดี เพราะแทบทุกบ้านจะใช้วิธีสั่งซื้อของที่อยากได้ทางออนไลน์ เมื่ออยากจะกินอาหารประเภทใดก็สั่งทางโทรศัพท์ได้ เพียงไม่นานนาทีก็จะมีอาหารมาส่งถึงบ้าน จึงทำให้เกิดอาชีพใหม่ที่ทำกันมากเหลือเกินก็คือ ขายของทางออนไลน์ การขายของทางออนไลน์จะต้องมีเทคนิคและวิธีการเส

สอนมวยไทย ให้ต่างชาติ อาชีพทำเงินดี ลูกศิษย์เชื่อฟัง แถมให้เกียรติ มวยไทย ชาวต่างชาติให้ความสนใจกันมาก ไม่ได้เพิ่งมาสนใจ แต่สนใจมานานแล้ว วัดจากเวลามีนักท่องเที่ยวมาเมืองไทย ก็จะถือโอกาสไปดูการชกมวยไทยที่เวทีราชดำเนินบ้าง ลุมพินีบ้าง ที่พัทยา เกาะสมุย ภูเก็ต และอีกหลายเมืองที่เป็นเมืองท่องเที่ยวจะต้องมีสนามมวย เพื่อให้นักมวยไทยขึ้นชกโชว์ศิลปะมวยไทยให้ฝรั่งชม ผมมีโอกาสได้พบกับ คุณปัญญา ไกรทัศน์ ปรมาจารย์เรื่องมวยไทยคนหนึ่ง คุณปัญญาไม่ได้แค่เขียนตำราเกี่ยวกับศิลปะมวยไทยเท่านั้น ในช่วงชีวิตหนึ่งยังได้ไปเป็นครูสอนมวยให้ฝรั่ง ทั้งที่เยอรมนี ออสเตรเลีย ฝรั่งเศส เบลเยียม เนเธอร์แลนด์ และอีกหลายประเทศ ที่ผ่านมาคุณปัญญา มีงานหลักเป็นข้าราชการอยู่ที่กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา แต่ก็สามารถแบ่งเวลาไปสอนมวยถึงต่างประเทศปีละหลายครั้ง โดยใช้วันหยุดยาวของเทศกาลต่างๆ เช่น ปีใหม่ สงกรานต์ และลาพักร้อน ซึ่งมีสิทธิลาพักร้อนปีละ 10 วัน ถึงแม้ใช้เวลาไปสอนเพียงครั้งละไม่กี่วัน แต่ก็ได้ค่าแรงคุ้มกับการต้องจ่ายค่าเดินทาง ค่าที่พัก และอื่นๆ ก่อนจะมาถึงวันนี้ คุณปัญญา เป็นเด็กภูเก็ต เขาเป็นคนตัว

อาชีพขับแท็กซี่ ให้ขยันอย่างเดียว รับรองไปรอด ไม่กี่ปี มีรถเป็นของตัวเอง  จากบ้านที่สำโรง ผมนั่งรถแท็กซี่ไปทำธุระที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย วันนั้นก่อนขึ้นทางด่วนรถก็ติด ลงจากทางด่วนรถก็ติด แม้อยู่บนทางด่วนรถก็ไม่สามารถเคลื่อนตัวได้คล่อง ผมแก้เครียดกับการต้องนั่งไปบนรถนานด้วยการชวนคนขับรถแท็กซี่คุย อย่างน้อยๆ อาจจะได้เรื่องของเขามาเขียน แล้วก็ได้จริงๆ คนขับแท็กซี่แม้อยู่ในหน้ากากอนามัยป้องกันติดเชื้อโควิด แต่ก็ดูรู้ว่า เขายังเป็นคนหนุ่ม แต่พอได้ยินเสียงเขาพูดแล้ว รู้สึกแปร่งหู จะว่าแป็นคนอีสานก็ไม่ใช่  หรือเป็นคนสุพรรณฯ ยิ่งไม่ใช่ พอได้เห็นป้ายชื่อของเขาที่ติดอยู่ในรถว่า จำนงค์ ละมินโท ทำให้ยิ่งแปลกใจตรงนามสกุลว่าเขาไม่น่าจะเป็นคนไทย “น้องเป็นคนที่ไหน” ผมอดถามไปตรงๆ ไม่ได้ “คนสุรินทร์ครับ” พอรู้ว่าเขาเป็นคนสุรินทร์ ทำให้ผมเข้าใจได้ทันทีว่าเขาคงจะมีเชื้อสายเขมรแน่ๆ แล้วก็จริงดังคาด เมื่อเขาบอกผมว่า “พ่อผมเป็นคนเขมรครับ” “พ่อเป็นเขมร แต่แม่เป็นไทย” “ไม่ใช่ครับ แม่ผมเป็นลาว” “อ้าว ไม่มีเชื้อสายไทยเลยหรือ” “ครับ แต่ผมเกิดเมืองไทย ผมจึงเป็นคนไทย” ถึงตรงนี้รถติดแยกไฟแดง เขาจึงหันหลังมาพูด

ถ้าผมไม่ไปต่างจังหวัด ผมชอบไปที่ชอบๆ ที่ชอบของผมคือศูนย์การค้าอิมพีเรียล สำโรง เหตุที่ผมชอบศูนย์การค้าแห่งนี้ก็เพราะอยู่ใกล้บ้าน นั่งรถจากบ้านใช้เวลาประมาณ 10 นาที (ถ้ารถไม่ติด) ก็สามารถไปนั่งจิบกาแฟได้แล้ว ทั้งสะดวกสบาย เพราะในศูนย์การค้ามีทุกอย่างให้ผมใช้บริการ มีคนใช้ศูนย์การค้าเป็นที่ประกอบอาชีพมากเป็นร้อยเป็นพัน มีมากเหลือเกิน มีทั้งคนขายของกิน ของใช้ เสื้อผ้า หมอนวดแผนไทย รับพิมพ์นามบัตร และอื่นๆ แม้การประกอบอาชีพเช่าพระเครื่องก็มี ไม่น่าเชื่อว่า การเช่าพระเครื่องมีเงินสะพัดวันละเป็นล้าน ถึงเวลาช่วงจังหวะดีๆ ผมจะนำมาเขียน สำหรับวันนี้ขอเขียนถึงพ่อค้าขายของเล็กๆ ได้วันละพันบาทก็ดีใจแล้ว พ่อค้าขายของที่ว่านี้เรียกชื่อให้ตรงกับสินค้าที่ขายค่อนข้างยากว่าเป็นพ่อค้าขายอะไร เพราะสินค้ามีดังต่อไปนี้ ประเภทกินได้ก็มี มะขามป้อม มะขามเปียก พุทราไทยลูกเล็กๆ  มะดัน ตะลิงปลิง กระท้อน มะม่วง สมอ มะม่วงหาวมะนาวโห่ บอระเพ็ด มะตูมแห้ง ข่า มะเฟือง องุ่นดอง มะกอกน้ำ รางจืด และที่ผมไม่รู้จักชื่ออีกหลายอย่าง นอกจากนี้ก็มีของขายสำหรับใช้เพราะกินไม่ได้ เช่น ดินสอพอง ฝอยบวบสำหรับขัดตัว หนังสติ๊กสำหรับยิง

ปกติเวลาผมไปเที่ยวที่ต่างจังหวัด จะไปพักที่ไหนก็ตาม  ไม่มีความคิดว่าจะนำมาเขียน ทว่า พอได้ไปพักที่ เฮือนสวนดอนธรรม ซึ่งเป็นรีสอร์ตน่าไปพัก ตั้งอยู่ที่บ้านสะอาดใต้  ตำบลเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์ เพียงได้เห็นที่พักและได้รู้เรื่องราวของผู้เป็นเจ้าของ ทำให้ผมเกิดความสนใจขึ้นมาทันที จะไม่สนใจได้อย่างไรในเมื่อคนที่พาผมไปพักที่นี่ เล่าให้ฟังคร่าวๆ ว่า เจ้าของชื่อ โชฎึก (อ่านว่า โชดึก) คงสมของ  แค่ชื่อก็น่าสนใจแล้ว ก่อนที่คุณโชฎึกจะมาเป็นเจ้าของรีสอร์ตกว่า 20 หลัง  อาคารสัมมนา และร้านอาหารอยู่บนเนื้อที่ 50 ไร่ นั้น เขามาจากพ่อค้ารถเข็นขายส้มตำ ที่ใช้รถเข็นขายส้มตำก็เพราะไม่มีทุนที่จะไปเช่าบ้าน หรือเซ้งตึกแถวขาย ปกติอีกนั่นแหละ คนที่เข็นส้มตำขายก็จะเข็นส้มตำขายอย่างเดียว แต่สำหรับเขานั้น มีอาชีพหลักอยู่ที่การบินไทย ในตำแหน่งไม่ใหญ่โตอะไรมากนัก ได้เงินเดือนไม่มาก เขาจึงใช้วิธีหารายได้เสริมด้วยการเข็นรถขายส้มตำดังกล่าว เนื่องจากเขาเป็นคนจังหวัดกาฬสินธุ์ ซึ่งเป็นภาคอีสานของไทย จึงสามารถทำส้มตำได้อร่อยถูกคอคนกิน ส้มตำของเขาจึงขายดีมีรายได้โดยรวมมากกว่าการทำงานประจำที่การบินไทย ทั้งๆ ที่ขายส

หนุ่มวิศวะ เรียนจบ ไม่รองาน เปิดร้านหมูกระทะ ไม่กี่วัน ลูกค้าเกือบเต็มร้าน ตรงกับที่มีนักวิชาการท่านหนึ่งพูดเลยทีเดียว “เด็กสมัยก่อน พอเรียนจบมหาวิทยาลัยจะรองาน แต่เด็กสมัยนี้พอเรียนจบจะสร้างงาน” ก็คงจะเป็นเช่นที่ว่านี้ แต่คงไม่ทั้งหมด เพียงแต่มีมากขึ้นเท่านั้น ถึงอย่างไรก็มีคนรุ่นใหม่ทำอาชีพที่สร้างขึ้นมาเอง จนพบกับความสำเร็จก็มีให้เราได้รู้หลายคน ที่เรารู้จักกันดี จนได้ฉายาว่า “เถ้าแก่น้อย” บ้าง “อายุน้อยร้อยล้าน” บ้าง เมื่อไม่กี่วันมานี้ ผมได้ไปกินอาหารที่ร้าน BUTTER ร้านที่ว่าเป็นร้านหมูกระทะ ปิ้ง ย่าง ซึ่งเป็นอาหารที่กำลังได้รับความนิยมจากคนไทยทั่วประเทศ ร้าน บัตเตอร์ เพิ่งเปิดใหม่ยังไม่ถึงเดือน แต่มีลูกค้าเกือบเต็มร้าน ซึ่งมีอยู่ประมาณ 60 โต๊ะเห็นจะได้ การได้ไปกินอาหารร้านแบบนี้ถือว่าสะดวกและสนุก เพราะพอนั่งที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว คนบริการก็จะนำถาดปิ้ง และหม้อต้มมาให้ จากนั้นเราก็เดินไปเลือกอาหารสดมาปิ้ง ย่าง และต้ม กินกันเอง อาหารสดที่มีไว้บริการมีทั้งหมูสามชั้น หมูชั้นเดียว และ ตับ ไต ไส้ พุง ของหมู ชอบกินชิ้นส่วนอะไรของหมูก็เลือกมากินได้ไม่อั้น ส่วนอาหารทะเลก็มีปลาหมึกสด กุ้งสด แ

ช่างติดฟิล์มกรองแสง บริการถึงหน้าบ้าน แม้โควิด ระบาด ยังมีงานตลอด ช่วงโควิดระบาด ผมจะออกเดินทางไปนอกบ้านน้อยมากเพราะกลัวติดโควิด เมื่อเดินทางน้อยก็ได้พบกับคนที่มีอาชีพต่างๆ น้อย โชคดีที่ผมมีเรื่องตุนไว้มาก จึงยังสามารถนำมาเขียนให้ เส้นทางเศรษฐีออนไลน์ ได้ทุกเดือน แต่พอมาถึงเดือนนี้ วัตถุดิบที่จะนำมาเขียนเริ่มหมด จึงตั้งใจว่า เดือนหน้าจะต้องออกไปเที่ยวนอกบ้านเพื่อเสาะหาคนที่มีอาชีพต่างๆ มาเขียนให้ได้ ทว่า ยังไม่ทันได้ออกไปไหน บังเอิญเป็นอย่างยิ่งที่รถยนต์ของลูกสาว ฟิล์มกรองแสงถลอกจึงต้องโทรศัพท์หาช่างมาทำถึงบ้าน ร้านที่มารับติดฟิล์มกรองแสงมีชื่อว่า ชัชชัยฟิล์ม ตอนแรก ผมนึกว่าชื่อร้านคงเป็นชื่อของช่างที่มาติดตั้ง แต่ปรากฏว่าถูกครึ่งหนึ่ง เพราะชื่อร้านเอามาจากชื่อของช่างและภรรยามารวมกัน  ช่างมีชื่อว่า โชคชัย บุญปลก ส่วนภรรยามีชื่อว่า ชัชดา รวมกันกลายเป็น ชัชชัยฟิล์ม ก็คงเป็นชื่อที่ดีมีมงคล เพราะช่างเล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่แยกตัวออกมาตั้งร้านเอง เพียงไม่นาน ก็เจริญก้าวหน้าได้ดีทีเดียว มีงานให้ทำตลอด วันไหนมีงานน้อยก็จะทำกัน 2 คนกับภรรยา ถ้ามีงานมากก็จะจ้างช่างมาเพิ่ม ช่างโชคชัย เล่าให้ฟังว่า

บอนไซ ปลูกยากแต่ดูแลไม่ยาก ยิ่งนาน ราคายิ่งสูง ไม่ต้องห่วงจะขาดทุน บอนไซ ในที่นี้หมายถึง การปลูกต้นไม้แบบควบคุมและบังคับไม่ให้ต้นไม้ได้เจริญเติบโตตามธรรมชาติ ยกตัวอย่างเช่น นำต้นโพธิ์มาปลูกในกระถาง ถ้าปล่อยให้ต้นโพธิ์เติบโตได้ตามธรรมชาติก็จะต้องมีลำต้นสูงกว่า 10 เมตร แต่คนปลูกสามารถทำให้ต้นโพธิ์สูงไม่ถึงเมตร อีกทั้งยังมีทรวดทรงสวยงามอีกต่างหาก ตอนที่ผมได้ไปเที่ยวชมงานบ้านและสวน ซึ่งจัดที่ไบเทค บางนา ได้ไปเห็นต้นโพธิ์ที่ว่านี้ คุณบุญส่ง ยังประเสริฐ บอกว่า ต้นที่เห็นราคา 120,000 บาท (หนึ่งแสนสองหมื่นบาท) มีคนจองแล้ว หลังงานต้องยกไปให้ถึงที่ โดยค่าขนส่งผู้ซื้อเป็นคนออก บอนไซ เป็นต้นไม้ที่ได้รับความนิยมนำไปตกแต่งบ้านของคนมีสตางค์ คือ คนรวยนั่นแหละ คนส่วนใหญ่จะนิยมปลูกต้นมะม่วงหรือต้นไม้ผลอื่นๆ ในบริเวณบ้าน มากกว่าต้นบอนไซ เพราะมีราคาถูกกว่า ภัตตาคารจีนก็นิยมนำต้นบอนไซไปประดับร้าน บอนไซ ปลูกยากแต่ดูแลไม่ยาก ให้ถูกแดดเพียง 50 เปอร์เซ็นต์ก็พอ และไม่ต้องรดน้ำทุกวัน ต้นก็ไม่ตาย ที่ผมรู้เรื่องเกี่ยวกับบอนไซข้างต้น ผมไม่ได้รู้เอง คุณบุญส่งเจ้าของสวนบอนไซบอกให้รู้ คุณบุญส่ง ยังบอกต่อว่า ถ้าอยากดูต

ชัยโรจน์ มหาดำรงค์กุล นักธุรกิจระดับชาติ กับบทบาท ปรมาจารย์ถ่ายภาพ  พี่ชายของเพื่อนสนิทผมคนหนึ่งมีงานอดิเรกคือ การตระเวนเช่าพระ เขาบอกว่าแค่ได้นั่งส่องพระก็มีความสุขแล้ว จากงานอดิเรก จนกลายเป็นอาชีพซื้อขายพระเครื่อง แกดูพระเป็น อีกคนหนึ่ง ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อเหมือนคนแรก รายหลังนี้ชอบสะสมนาฬิกาเป็นงานอดิเรก เขามีนาฬิกาหลายร้อยเรือน นาฬิกาแบบโบราณก็มี ซึ่งเขาสามารถทำได้ เพราะมีเงินระดับที่เรียกว่าเศรษฐี ส่วนตัวผมเองก็วาดรูปเป็นงานอดิเรก การวาดรูปเป็นงานอดิเรกดีอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ไม่ต้องเป็นคนรวยก็วาดรูปได้ เพราะลงทุนน้อย ค่าสี ค่าเฟรมราคาไม่แพง ส่วนงานอดิเรกของคนที่ผมจะเขียนเล่าต่อจากนี้ เป็นเรื่องของ คุณชัยโรจน์ มหาดำรงค์กุล เอ่ยชื่อนี้ ผมเชื่อว่าผู้อ่านและไม่ได้อ่านหลายคน โดยเฉพาะผู้ที่สนใจการถ่ายภาพจะต้องรู้จักดี ทั้งนี้ก็เพราะ คุณชัยโรจน์ เป็นนักถ่ายภาพที่มีชื่อเสียงทั้งระดับประเทศและระดับโลกนั่นเอง ถือเป็นปรมาจารย์ด้านถ่ายภาพของไทยก็ว่าได้ ผลงานถ่ายภาพของคุณชัยโรจน์ ที่โดดเด่นมีมากเหลือเกิน ผมได้นำมาลงประกอบเรื่องได้เพียงไม่กี่ภาพเท่านั้นแต่ละภาพสวยงามอย่างไร ดีแค่ไหน ผมยอมรับว่าอธิ