ฉันชอบไปเดินตลาดในแฟลตคลองจั่น ซึ่งเป็นศูนย์รวมของชาวใต้ ที่นั่นมีอาหารและวัตถุดิบสำหรับปรุงอาหารใต้ทุกชนิด หรือจะเป็นอาหารปรุงสำเร็จก็มากมายจนเลือกไม่ถูก รวมถึงของกินเล่นที่ฉันชอบมากๆ คือ ข้าวเกรียบปลา ที่เรียกว่า กรือโป๊ะ กือโป๊ะ หรือ กะโป๊ะ ซึ่งได้อิทธิพลมาจากมลายูที่เรียกว่า เกโรโปะก์ (Keropok) ภาษาอินโดนีเซีย เรียกว่า กรุปุ๊ก (Krupuk / Kerupuk) และภาษาฟิลิปิโน เรียกว่า โกรเปก (Kropek)
กล่าวกันว่า ชาวอินโดนีเซียเป็นต้นตำรับของข้าวเกรียบที่เราๆ กินกันอยู่ในทุกวันนี้ โดยมีวัตถุดิบหลักคือ แป้งข้าวเจ้าและแป้งมัน ซึ่งในอดีตอาจจะใช้แป้งสาคูเป็นหลักเพราะหาได้ง่ายในท้องถิ่น แล้วผสมส่วนผสมอื่นๆ ลงไปทำให้เกิดข้าวเกรียบหลากหลายชนิด เช่น ข้าวเกรียบกุ้ง (Krupuk udang) ข้าวเกรียบปลา (Krupuk kemplang / Krupuk ikan) ข้าวเกรียบมันสำปะหลัง (Krupuk singkong/Krupuk kampang/ Krupuk putih) ข้าวเกรียบหัวหอม (Krupuk bawang) แม้กระทั่งเมล็ดของต้นเหมียงหรือต้นเหลียงก็สามารถเอามาทำข้าวเกรียบได้เรียกว่า เอมปิง (Emping) นอกจากนี้ยังมีข้าวเกรียบอีกสารพัดชนิด ซึ่งคนที่เคยไปอินโดนีเซียจะต้องพบกับข้าวเกรียบหลากชนิดที่มีสีสันคัลเลอร์ฟูลอย่างแน่นอน
เรื่องข้าวเกรียบนั้นมีมากมาย วันนี้ฉันขอพูดถึงข้าวเกรียบปลาเป็นหลัก ไว้จะเล่าเรื่องข้าวเกรียบชนิดอื่นให้อ่านกันอีกทีค่ะ ข้าวเกรียบปลานี้ เป็นวัฒนธรรมอินโดนีเซียและมาเลเซีย ซึ่งแพร่หลายมายังจังหวัดชายแดนใต้ของไทย โดยการโยกย้ายถิ่นของชาวมลายูหลังตกเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร ว่ากันว่าที่บ้านดาโต๊ะ ตำบลแหลมโพธิ์ อำเภอยะหริ่ง จังหวัดปัตตานี มีผู้นำแป้งจากต้นสาคูผสมปลาและเกลือทำเป็นข้าวเกรียบ นวดแล้วปั้นเป็นแท่งยาวตัดเป็นชิ้นๆ แล้วนำไปต้มหรือนึ่งให้สุกแล้วทอดกินเป็นอาหาร ข้าวเกรียบปลาแบบนี้เป็นแบบสด จะมีความเหนียวคล้ายกับกินลูกชิ้นปลาทอดที่เหนียวๆ ส่วนข้าวเกรียบที่หั่นเป็นชิ้นแล้วตากแดดให้แห้งเมื่อนำไปทอดจะได้ข้าวเกรียบกรอบๆ พองฟู ไว้กินเล่นจิ้มกับน้ำจิ้มสามรส หรือกินแนมกับอาหารต่างๆ
ปลาที่นิยมนำมาทำข้าวเกรียบจะเป็นปลาทู และปลาหลังเขียว ซึ่งเป็นผลผลิตของชาวประมงในพื้นที่ ข้าวเกรียบปลาจะมีสีคล้ำๆ ตุ่นๆ อร่อยและมีโปรตีนจากเนื้อปลา นับเป็นของกินเล่นที่มีประโยชน์ ส่วนน้ำจิ้มนั้นฉันไม่ค่อยนิยม แต่ถ้าใครอยากจะทำเองก็ไม่ยาก เพียงผสมพริกสด กระเทียม น้ำตาลทราย เกลือ น้ำส้มสายชู และซอสมะเขือเทศ บดเข้าด้วยกัน แล้วปรุงรสตามชอบค่ะ
เดี๋ยวนี้หาซื้อข้าวเกรียบปลาได้ง่ายค่ะ นอกจากไปในตลาดชาวใต้แล้วในซุปเปอร์มาร์เก็ตก็มีขาย อีกทั้งงานโอท็อปต่างๆ ต้องมีข้าวเกรียบปลาขายแน่นอน
“ข้าวเหนียวมะม่วง” เมนูของหวานไทยๆ ที่หารับประทานได้ทั่วไป แต่จะว่าไป อาจหาเจ้าที่อร่อยจริงๆ ได้ยาก แต่มีอยู่เจ้าหนึ่งที่การันตีความอร่อยและแตกต่าง ด้วยการใช้วัตถุดิบมีคุณภาพ ผ่านกรรมวิธีการทำที่เจ้าของศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมมาอย่างลึกซึ้ง จนกลายเป็นร้านที่เคยเกิดปรากฏการณ์ลูกค้าต่อคิวซื้อมาแล้ว ร้านที่ว่าคือ “อยู่ ดี มี สุข ข้าวเหนียวมะม่วง” ของ คุณเบสท์–ณัฐธนนท์ สิทธิปัญญพัฒน์ ซึ่งตั้งอยู่ในโครงการ Haus Ari3 ซอยอารีย์ บริเวณเดียวกับร้านข้าวผัดอเมริกัน Lucky’s Hungry และมีบูธขายที่ศูนย์การค้าเอ็มสเฟียร์ เจ้าตัวเล่าว่า กว่าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้ ผ่านการล้มลุกคลุกคลานมาไม่น้อย “ธุรกิจที่บ้านเจอวิกฤตทางการเงิน ผมจึงตัดสินใจเลิกเรียนกลางคัน ทั้งๆ ที่เพิ่งเรียนไปปีเดียว เพื่อไม่ให้เป็นภาระของที่บ้าน” คุณเบสท์ เกริ่น ก่อนย้อนให้ฟังว่า “ครอบครัวเปิดร้านขายหมูในตลาดคลองเตย เรียกว่ามีฐานะปานกลาง แต่พอปี 2554 ทางบ้านประสบวิกฤตทางการเงิน เพราะพ่อกับแม่ทำการค้าแบบไม่มี Know How เลย ประกอบกับก่อนหน้านั้นมีสถานการณ์ทางการเมืองและน้ำท่วมใหญ่ อีกทั้งเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านของพฤติกรรมผู้บริโภคที่นิยม
รายได้ 300 ล้านบาทต่อปี! เริ่มต้นอบคุกกี้จากเตาอบเล็กๆ สู่แบรนด์ “Fancypants” กวาดรายได้ปังๆ ใครหลายๆ คนก็มักจะเริ่มต้นอาชีพหรือทำธุรกิจจากความชอบเป็นส่วนใหญ่ แต่จะทำอย่างไรให้เกิดประสิทธิภาพมากที่สุด และได้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ากับการลงทุน เรื่องราวของผู้หญิงคนนี้ เริ่มต้นธุรกิจขนมคุกกี้มาจากความชอบ และต่อยอดกลายเป็นธุรกิจ จนสามารถสร้างรายได้ถึง 300 กว่าล้านบาทใน 1 ปี โดยเป็นเรื่องราวของ Maura Duggan ผู้ก่อตั้งและซีอีโอของ Fancypants Baking Co. หลังจาก Maura Duggan สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาประสาทวิทยาและปริญญาโทสาขาการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เธอทำงานเป็นนักวิจัยให้กับองค์กรไม่แสวงหากำไรด้านการศึกษา แม้ว่างานนี้จะให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่า แต่เธอยังคงคิดถึงความท้าทายตัวเองและเรียนรู้ในรูปแบบที่แตกต่างออกไปได้ การอบขนมเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ช่วยให้เธอคิดถึงความทรงจำเกี่ยวกับแม่และยาย ดังนั้น เมื่อต้องการหารายได้พิเศษก็มักจะหันไปทำครัวและขนมสุดโปรด อย่างคุกกี้ ในปี 2547 เธอเริ่มทำจากครัวเล็กๆ ในคอนโด เมื่อเริ่มต้นจากธุรกิจเล็กๆ กลายเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่าอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้า เธอก็พบว่าต
วัยเกษียณ ยังมีไฟ! โอกาสทำงานมาแล้ว รวมบริษัทเปิดรับสมัครงานผู้สูงวัย พร้อมช่องทางการสมัคร วัยเกษียณ ยังไม่หมดไฟ! หลายบริษัทและองค์กรใหญ่ เปิดรับสมัครงานผู้ที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป สำหรับใครที่สนใจมาดูรายละเอียดกันได้เลย 1. ซีเจ มอร์ เปิดรับสมัคร ซีเจ ซีเนียร์ พลัส หน้าที่ความรับผิดชอบ พนักงานร้านกาแฟ Bao Café หรืองานอื่นๆ ใน CJ อัตราค่าจ้าง 50 บาทต่อชั่วโมง คุณสมบัติ อายุ 55 ปีขึ้นไป วุฒิการศึกษา ป.6 ขึ้นไป หรืออ่านออกเขียนได้ ลักษณะการทำงาน พนักงานพาร์ทไทม์ ทำงานอย่างน้อยสัปดาห์ละ 2 วัน ตามตารางที่ผู้จัดการสาขากำหนด สวัสดิการ ทำงานวันหยุด กองทุนเงินทดแทน ตรวจสุขภาพประจำปี ประกันชีวิต หมายเหตุ ตรวจสุขภาพประจำปี จะได้รับกรณีที่ทำงานต่อเนื่อง 1 ปี และได้รับการต่อสัญญา ส่วนประกันชีวิตจะได้รับกรณีทำงานต่อเนื่อง 1 เดือนขึ้นไป สอบถามเพิ่มเติม ติดต่อ : 02-026-2233 ไลน์ : @CJMORE 2. บิ๊กซี เปิดรับสมัครผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไป ผ่านโครงการ “พี่ใหญ่ไฟแรง” คุณสมบัติ เพศชาย-หญิง อายุ 60 ปีขึ้นไป วุฒิ ม.3 – ปริญญาตรี มีสัญชาติไทย สุขภาพร่างกายแข็งแรง มีใจรักงานบริการ สามารถทำงานเป็นกะได้ ช่อง
เมื่อพูดถึงอาหารอีสาน หลายคนอาจจะนึกถึงเมนูง่ายๆ รสชาติจัดจ้าน ที่ใครๆ ก็เข้าถึงได้ แต่สำหรับร้าน ‘เผ็ดเผ็ด’ การนำเสนออาหารอีสานกลายเป็นเรื่องราวที่ลึกซึ้งและมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งวัตถุดิบที่คัดสรรมาอย่างพิถีพิถัน สูตรอาหารที่ผ่านการทดลองและพัฒนาโดย คุณต้อม-ณัฐพงศ์ แซ่หู และ คุณโอม-ณัฐกร จิวะรังสินี เจ้าของร้าน ‘Phed Phed – ร้านเผ็ดเผ็ด’ ซึ่งทั้งคู่ดำเนินธุรกิจด้วยแนวคิดที่เต็มไปด้วยแพชชัน ปัจจุบันเปิดมาแล้ว 8 ปี ขยายสาขาไปกว่า 8 แห่ง ซึ่งแต่ละสาขาจะมีคอนเซ็ปต์และเมนูที่แตกต่างกันตามความต้องการของลูกค้าในแต่ละพื้นที่ หากใครอยากทานต้อง Walk-In เข้ามาเท่านั้น ซึ่งพีกสุดเคยมีลูกค้ามาต่อคิวมากถึง 120 คิว โดยจากผลประกอบการ บริษัท รสเผ็ดดี จำกัด เมื่อปี 2566 ที่ผ่านมาสามารถทำรายได้ 116 ล้านบาท กำไรสุทธิ 2.2 ล้านบาท เรียกได้ว่าเติบโตพุ่งสูงขึ้นจากปีก่อนๆ จุดเริ่มต้นของเผ็ดเผ็ด คุณต้อม เล่าว่า ก่อนที่จะมาทำร้านอาหาร เขาเคยทำร้านกระเป๋ามาก่อน ซึ่งก็มีการทำกระเป๋าบวกกับการลงรูปอาหารไปด้วย แล้วเหมือนกับว่าลูกค้ามีความสนใจในเรื่องอาหาร ทำให้เขาจุดประกายลองเปิดเป็นร้านอาหารเล็กๆ ที่ชื่อว่า “เผ็ด
