“ดอกพุทธรักษา” เป็นทั้งไม้ประดับ พืชอาหารและพืชสมุนไพร

ผู้เขียนมีโอกาสเดินทางไปจังหวัดทางภาคเหนือ คือ จังหวัดแพร่ สิ่งที่คิดไว้เป็นอันดับแรกหากไปเยือนเมืองแพร่ นั่นก็คือการไปเดินสำรวจตลาดสดในตอนเช้า เพราะส่วนมากมักจะมีผักพื้นบ้านประจำถิ่นให้ตื่นตาตื่นใจ ที่ทำให้อยากรู้ว่าคนที่นั่นเขากินอย่างไร? รสชาติเป็นแบบไหน? และตลาดสดยังทำให้เราได้รู้ว่าวิถีชีวิตและการดำรงอยู่ของคนจังหวัดนั้นๆ เขาเป็นอย่างไร? สำหรับเรื่องอาหารการกินนั้น การเดินตลาดสดสามารถตอบโจทย์ได้ดีเสมอๆ และในการเดินตลาดสดยังบ่งบอกถึงวัฒนธรรมประเพณีของคนพื้นถิ่นนั้นๆ ได้เป็นอย่างดีอีกด้วย เมื่อได้เดินชมตลาดสดสักพัก แล้วก็ต้องสะดุดตากับผักชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นฝักสีเขียวอ่อนแบนๆ ยาวประมาณ 1 คืบ คล้ายใบไม้ ดูแปลกๆ ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ตอนแรกๆ คิดว่าเป็นฝักของต้นกระถิน และคงเป็นสายพันธุ์ของทางภาคเหนือ น่าจะเอาไปกินกับลาบต่างๆ กระมั้ง! พอถามแม่ค้าจึงได้คำตอบว่า อ๋อ! ผักชนิดนี้ชาวบ้านเขาเรียกกันว่า งวม นั่นเอง! มีรสชาติเปรี้ยว ส่วนมากคนที่ซื้อไปมักจะนิยมนำไปทำอาหารประเภท แกง หรือยำ สำหรับคนเหนือหรือคนล้านนา มักจะนิยมนำเอาผักสดหลายๆ ชนิดมายำรวมกัน ได้เมนู ยำ หรือ ส้า ประเภทต่างๆ เช่น ส้าย

ปลาหมอ เป็นปลาน้ำจืดอีกหนึ่งชนิดที่ปัจจุบันในหลายพื้นที่นิยมเลี้ยงกันอย่างแพร่หลาย เพราะปลาหมอในแหล่งน้ำธรรมชาติเริ่มมีจำนวนน้อยลง แต่ความนิยมบริโภคยังมีมากขึ้นอยู่เรื่อยๆ จึงทำให้เกษตรกรหลายพื้นที่เห็นช่องทางการทำตลาดได้หันมาปรับเปลี่ยนพื้นที่ทางการเกษตรของตัวเอง มาเลี้ยงปลาหมอเป็นการค้าเพื่อสร้างรายได้ตามความต้องการของตลาด และศึกษาการเลี้ยงแบบลดต้นทุนเข้ามาช่วยก็จะทำให้การเลี้ยงปลาหมอมีผลกำไรมากขึ้น คุณวิทยา ดิษราธร เป็นเกษตรกรที่เห็นช่องทางการทำตลาดของการเลี้ยงปลาหมอสร้างรายได้ โดยเขาได้ลงพื้นที่ตามแหล่งต่างๆ เพื่อสอบถามการเลี้ยงปลาหมอจากผู้ที่ประสบผลสำเร็จ จากนั้นนำองค์ความรู้ที่ได้มาทดลองเลี้ยงปลาหมอในพื้นที่ของตนเองจนประสบผลสำเร็จและสร้างรายได้มาจนถึงปัจจุบัน ทำการเกษตร เป็นอาชีพเสริมรายได้ คุณวิทยา เล่าให้ฟังว่า อาชีพหลักของเขาทำงานอยู่บริษัทเอกชน แต่ด้วยพื้นเพครอบครัวทำอาชีพทางการเกษตร ซึ่งตัวเขาเองก็มีความผูกพันอยู่กับงานทางการเกษตรอยู่ไม่น้อย เพราะเมื่อมีเวลาว่างจากการทำงานประจำก็จะมาช่วยงานของครอบครัวอยู่เสมอ ต่อมาได้เห็นการเลี้ยงปลาหมอจากสื่อโซเชียลมีเดียต่างๆ จึงเกิดความคิ

“ข้าว” เป็นอาหารหลักของคนไทยมาตั้งแต่ครั้งบรรพกาลและถือเป็นชีวิตจิตใจของคนไทย การทำนาจึงเป็นอาชีพหลักของประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ และถือได้ว่าข้าวเป็นพืชเศรษฐกิจสำคัญยิ่ง ที่นำรายได้จำนวนมากเข้าสู่ประเทศเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ จะพาไปทำความรู้จักกับชนิดของข้าว ที่นิยมทานกันในบ้านเรา ทั้ง 7 ชนิดว่ามีอะไรบ้าง ซึ่งแต่ละชนิดก็จะมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นแตกต่างกัน แต่ละชนิดให้สัมผัสที่ต่างกัน ทั้งรสชาติและกลิ่น พร้อมแล้วไปสัมผัสข้าวแต่ละชนิดกันได้เลย 1. ข้าวหอมมะลิ  ข้าวหอมมะลิ เป็นสายพันธุ์ข้าวที่มีถิ่นกำเนิดในประเทศไทย จัดเป็นข้าวนาปี ปลูกได้เพียงปีละ 1 ครั้ง ลักษณะข้าวเปลือกเรียวยาว เมื่อสีเป็นข้าวสารจะได้ข้าวเมล็ดเรียว ยาว ขาวใสเป็นเงา มีท้องไข่น้อย มีกลิ่นหอมคล้ายใบเตย ลักษณะที่สำคัญของข้าวหอมมะลิคือ เมื่อหุงหรือนึ่งสุกแล้วเมล็ดข้าวสุกจะอ่อนนุ่มมากกว่าข้าวเจ้าทั่วไป แต่ร่วนน้อยกว่าและมีกลิ่นหอม เป็นข้าวเจ้าที่มีคุณภาพเมล็ดดีมาก เมล็ดข้าวสารใส แข็งแรง คุณภาพการขัดสีดี ข้าวหอมมะลิเป็นพันธุ์ข้าวที่นิยมบริโภคอย่างแพร่หลายทั้งในประเทศและต่างประเทศ และเป็นพันธุ์ข้าวที่สร้างชื่อเสียงให้ข้าวไทยเป็น

ใครที่กินสับปะรดแล้วอย่าเพิ่งนำเปลือกไปทิ้ง เพราะสามารถเอาไปทำประโยชน์ได้ เป็นจุลินทรีย์ชนิดหนึ่งที่มีอยู่ในตาและเปลือกของสับปะรด นำมาทำจุลินทรีย์น้ำหมักสับปะรดได้ เพื่อบำรุงการเจริญเติบโตของต้นพืช และยังมีสรรพคุณช่วยปรับสภาพดินจากดินแข็ง ดินเหนียว ดินดาน ทำให้ดินมีความร่วนซุยมากขึ้น ใครที่กินสับปะรดแล้ว อย่า อย่า❗️เพิ่งนำเปลือกไปทิ้ง สามารถเอาไปทำประโยชน์ได้ เป็นจุลินทรีย์ชนิดหนึ่งที่มีอยู่ในตาและเปลือกของสับปะรด นำมาทำจุลินทรีย์น้ำหมักสับปะรดได้ เพื่อบำรุงการเจริญเติบโตของต้นพืช และยังมีสรรพคุณช่วยปรับสภาพดินจากดินแข็ง ดินเหนียว ดินดาน ทำให้ดินมีความร่วนซุยมากขึ้น  เปลือกสับปะรด — เศษเหลือจากครัวที่หลายคนมักมองข้าม แท้จริงแล้วซ่อนคุณค่ามหาศาลสำหรับพืชผักในสวน ในเปลือกสับปะรดมีเอนไซม์ธรรมชาติอย่าง โบรมีเลน (Bromelain) ช่วยเร่งการย่อยสลาย เพิ่มจุลินทรีย์ในดิน บำรุงรากให้แข็งแรง 🪴วิธีการ 1. ฉีกหรือสับเปลือกสับปะรดให้มีขนาดเล็กลง ยิ่งเล็กก็ยิ่งทำให้การนำไปใช้ประโยชน์และการย่อยสลายง่ายขึ้น จากนั้นนำไปใส่ถังหมัก 2. เติมน้ำเปล่าเล็กน้อยในขวดบรรจุกากน้ำตาล เพื่อทำการละลายกากน้ำตาล เมื่อกากน้

เทคโนโลยีชาวบ้านได้มีโอกาสสัมภาษณ์ คุณปู–จงรัก จารุพันธุ์งาม ผู้ก่อตั้ง “มีกินฟาร์ม” เล่าให้ทางทีมงานฟังว่า “ก่อนหน้านี้ก็มีชีวิตไม่ต่างจากคนทั่วไป ที่ไปเรียนหนังสือในกรุงเทพฯ และทำงานวิจัยร่วมกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ต่อมาก็ได้ตัดสินใจเก็บกระเป๋าสองใบ เดินทางไปอังกฤษเพื่อเรียนภาษา ไปเรียนภาษาและทำงานด้านร้านอาหารไทย หาเลี้ยงตัวเองไปด้วย พอใช้ชีวิตที่อังกฤษเข้าสู่ปีที่ 5-6 ราวปี 2012 ก็เริ่มรู้สึกว่าไม่มีความสุขเหมือนเดิม พอเข้าสู่ปี 2013 ความรู้สึกสับสนกลับถาโถมมากขึ้น คำถามอย่าง “เกิดมาทำไม?” เริ่มวนเวียนอยู่ในหัว และกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการทบทวนชีวิต สุดท้ายคุณปูจึงตัดสินใจกลับบ้าน… กลับไปหาความเรียบง่ายที่ขอนแก่น และบอกตัวเองว่า “จะไม่กลับไปใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ อีกแล้ว” ที่มาที่ไปกว่าจะมาเป็น “มีกินฟาร์ม” ที่หลายๆ คนรู้จัก จุดเริ่มต้นกว่าจะมาเป็น “มีกินฟาร์ม” คุณปู เล่าให้ทีมงานฟังว่า “ที่บ้านไม่ได้มีพื้นที่ทำกิน มีเพียงบ้านหลังเล็กๆ อยู่ที่ขอนแก่น เมื่อปี 2556 ก็ได้ตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านและเริ่มทำธุรกิจรับซื้อของเก่าเล็กๆ ในชุมชน แต่ทำไปได้ประมาณ 2 ปี กลับเริ่มรู้สึกไม่มี

แวนด้า (Vanda) เป็นชื่อของกล้วยไม้สกุลหนึ่ง ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกและมีการพัฒนาสายพันธุ์มากที่สุด แวนด้าเป็นกล้วยไม้ที่อยู่ในประเภท โมโนโพเดี้ยล คือกล้วยไม้ที่ไม่แตกกอ มีการเจริญเติบโตไปทางยอด รากเป็นรากอากาศ ใบมีลักษณะกลมแบนหรือร่อง ใบจะเรียงตัวซ้อนสลับกัน    ช่อดอกจะออกด้านข้างของลำต้นสลับกับใบ ช่อดอกของแวนด้าจะยาวและแข็ง ส่วนกลีบดอกนอกและกลีบในมีรูปร่างคล้ายคลึงกัน สีดอกของแวนด้ามีหลายสีและที่ได้รับความนิยมคือ สีน้ำเงินเข้ม สีครามอ่อน สีชมพู สีเหลือง หากปลูกรวมกันมากๆ จะเห็นถึงความสวยงามของสีที่สลับกัน ดูสวยงามหลากหลายสีสันน่าชวนมอง ดอกแวนด้าสามารถอยู่ทนสำหรับการปักแจกันได้ 5-7 วัน และออกดอกตลอดทั้งปี คุณวสันต์ ชุบคำ อยู่บ้านเลขที่ 153 หมู่ที่ 13 ตำบลคุ้งพยอม อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี ได้สืบทอดการทำสวนกล้วยไม้แวนด้าต่อจากครอบครัว โดยการนำเทคโนโลยีและวิทยาการใหม่ๆ เข้ามาช่วย ทำให้การจำหน่ายเข้าถึงลูกค้าได้เป็นวงกว้าง แม้แต่ลูกค้าต่างประเทศที่ชื่นชอบในไม้ชนิดนี้ ก็ติดต่อเข้ามาดูแวนด้าถึงในสวนของเขา เกิดเป็นรายได้จากการขายทั้งในและต่างประเทศ คุณวสันต์ เล่าให้ฟังว่า อาชีพทางก