เต็ง โต๊ดและพายมองชิดดาวและกาโม่ที่ปรับความเข้าใจกันด้วยความรู้สึกสบายใจ พายอินไปกับลูกชาย น้ำตาซึมๆ ซบไหล่โต๊ด โต๊ดกระชับกอดพายเอาไว้อย่างเข้าใจ
“ขอบใจแกมากนะที่พากาโม่กลับมาเยี่ยมฉัน” เต็งบอกขึ้นมา
“ผมผิดเองพี่เต็ง ผมควรให้ความสำคัญกับความรู้สึกทุกคนมากกว่านี้” โต๊ดเหลือบตามองพี่ชายด้วยความรู้สึกผิด
ตอนกลางคืนโต๊ดเคยแอบย่องมาดูกาโม่ พบว่ากาโม่ใส่เสื้อลายหมีแพนด้านอนกอดตุ๊กตาหมีที่ใส่เสื้อนำโชคลายหมีแพนด้าของเต็งด้วย
“กาโม่ร้องไห้แบบนี้แทบทุกคืนจนหลับ พี่เต็งว่าผมจะทนเห็นลูกเป็นแบบนี้ต่อไปไหวมั้ย”
เต็งน้ำตาคลอเบ้า หันไปมองกาโม่ที่อยู่ในอ้อมกอดของชิดดาว พายเปิดเป้ที่วางอยู่มุมห้อง หยิบตุ๊กตาหมีสวมเสื้อยืดนำโชคตัวนั้นออกมา ชิดดาวมองไปที่เสื้อ ก่อนพูดกับกาโม่
“ลุงเต็งหาเสื้อตัวนี้มาตลอด ที่แท้กาโม่เป็นคนเอาไปนี่เอง”
“กาโม่จะเอาไว้กอดตอนคิดถึงลุงเต็งครับ”
“โธ่เอ๊ย..” เต็งสงสารหลานจับใจ เดินเข้ามาอุ้มกาโม่กอดเอาไว้
“ผมทำสำเร็จ ให้กาโม่กอดตุ๊กตาหมีที่ผมกับพายซื้อให้ตอนนอนทุกคืน แต่เขาอบอุ่นเพราะเสื้อที่ตุ๊กตาใส่ ไม่ใช่เพราะตัวหมีของพ่อกับแม่”
พายสงสารโต๊ดจับใจ เข้ามาจับมือสามีเอาไว้
“ผมพยายามใจแข็ง อดทนให้ถึงที่สุด หวังว่ากาโม่จะต้องดีขึ้น แต่ฟางเส้นสุดท้ายก็คือวันที่พี่เต็งโทร.ไป”
เต็งเหลือบตามองชิดดาวเล็กน้อย ส่งสายตาขอบคุณ
“ผมรู้สึกแย่มากจริงๆ ผมมันก็ไอ้คนเห็นแก่ตัวดีๆ นี่เอง เรื่องทั้งหมดเกิดจากผม ผมก็ต้องเป็นคนแก้ไข” โต๊ดบอกเสียงเครือ “ผมแอบสมัครงานที่เมืองไทยโดยที่ไม่ได้บอกพาย ต่อให้ได้เงินเดือนน้อยกว่าที่เคยได้ที่นี่แค่ไหน ผมก็ไม่เกี่ยง ตอนนั้นคิดแค่ว่าอยากกลับมาอยู่เมืองไทยให้เร็วที่สุด”
แต่ระหว่างที่โต๊ดขะมักเขม้นสมัครงานผ่านเว็บต์ไซต์ของบริษัทต่างๆ ในเมืองไทย พายก็เดินเข้ามาหาโต๊ดพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ บอกว่าแม่ไลน์มาหา บอกโอนเงินเข้าบัญชีให้เป็นค่ารับขวัญหลาน ยังไงพ่อกับแม่ก็ตัดลูกไม่ขาด โต๊ดดีใจที่พ่อแม่พายให้อภัยพวกตนแล้ว พายส่งโทรศัพท์ให้โต๊ดอ่านว่าพ่อกับแม่ให้เงินพวกเธอเท่าไหร่ โต๊ดเห็นจำนวนเงินถึงกับอึ้ง พายชวนโต๊ดกลับเมืองไทยเพราะสงสารกาโม่และพวกเธอก็มีทุนตั้งหลักกันแล้ว
เต็งวางกาโม่ลง ถามโต๊ดและพายให้แน่ใจ “สรุปว่าแกสองคนจะย้ายกลับมา อยู่เมืองไทยถาวรใช่มั้ย”
“ครับพี่”
ชิดดาวดีใจมาก หันมากอดกาโม่ไว้ เต็งดีใจจนน้ำตารื้นขึ้นมา
“ถึงเวลาที่ผมต้องทำเพื่อพี่ชาย เพื่อลูกชายของผมซะที”
“ตั้งแต่เกิดมาเป็นพี่น้องกัน ฉันไม่เคยรักแกมากเท่านี้มาก่อนเลยไอ้โต๊ด” เต็งโผเข้ากอดรัดโต๊ด แล้วหอมแก้มซ้ายขวา
โต๊ดตกใจปนจั๊กจี้ พยายามปัดป้อง “ทำอะไรพี่เต็ง จั๊กจี้”
กาโม่หัวเราะชอบใจ ชิดดาวยิ้มดีใจทั้งน้ำตา ก่อนย่อตัวลงสวมกอดกาโม่เอาไว้ กาโม่เองสวมกอดชิดดาวแนบหน้าซบอย่างเปิดใจรับ หลังจากนั้นไม่กี่วันเต็งกับชิดดาวตัดสินใจประกาศขายบ้านทั้งสองหลัง ก่อนจะย้ายมายังบ้านหลังใหม่ที่ซื้อติดกันกับโต๊ดและพาย พอย้ายเข้าบ้านแล้ว ทุกคนก็ออกมายืนรวมตัวกันที่ถนนหน้าบ้าน มองดูบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดีใจ
“งานนี้ถ้าไม่ได้พ่อกับแม่ช่วย สงสัยจะกู้ไม่ผ่าน” เต็งมองพ่อกับแม่อย่างปลื้มใจ
“ก็อาจจะผ่านแหละพี่ แต่คงใช้หนี้กันจนแก่ตายไปข้างหนึ่ง” โต๊ดกระเซ้า
“ก็ถือว่าโชคดีที่ได้เงินขายบ้านของเต็งกับดาว แล้วก็เงินรับขวัญกาโม่มาช่วย ไม่งั้นเงินที่พ่อใส่ไหฝังดินไว้คงหมดก็งานนี้แหละ” พ่อบอกแล้วหันมามองชิดดาวกับพาย “ขอบใจเธอสองคนมากนะที่ทำเพื่อครอบครัวของเรา”
ชิดดาวและพายยิ้มรับคำชม
“นี่ถ้าแม่ไม่เห็นกับหลาน 2 คน กลัวว่าจะลำบากไปด้วย อย่าหวังเลยย่ะ” แม่ค้อนควัก
โต๊ดและพายมองไปที่กาโม่ยิ้มๆ เต็งเลื่อนมือมาประคองท้องชิดดาวเล็กน้อย
“จำไว้เป็นบทเรียนเลยนะ ทั้งสองคู่นั่นแหละ มีปัญหาอะไร ต้องเปิดใจพูดความจริงกัน จะได้ช่วยกันคิดแก้ไข ตรงนี้ก็มีแต่คนที่รักกันทั้งนั้น”
เต็งและโต๊ดเหลือบตามองกันเล็กน้อย โต๊ดทำทะเล้น ยกมือไหว้สาธุ พายหยิกพุงโต๊ดเบาๆ ตำหนิว่าเล่นไม่เข้าเรื่อง
“นี่ถ้าบอกความจริงกับแม่แต่แรก เรื่องก็ไม่วุ่นวายมา 5-6 ปียังงี้หรอก ปรึกษาใครไม่ปรึกษา ไปปรึกษาไอ้กระต่ายตื่นตูม” แม่ประชดขึ้นมา
“ถ้าไม่เกิดเรื่องยังงี้ ผมก็อาจจะไม่ได้เจอกับดาวก็ได้นะแม่” เต็งแก้ตัวพลางชำเลืองมองชิดดาว
“โอ๊ย คนเราลองเป็นเนื้อคู่กัน ยังไง้ก็ต้องเจอกัน” แม่ท้วง
ชิดดาวกับเต็งยิ้มๆ ให้กัน
“แกเหมือนกันไอ้โต๊ด ไม่อยากช่วยงานพ่อต่อก็บอกมาตรงๆ ไม่เห็นต้องวางแผนหนีไปเรียนต่อให้วุ่นวายเลย” พ่อหันมาต่อว่าโต๊ด “ตอนนี้พ่อไม่ง้อแกหรอก พ่อจะยกร้านให้กาโม่ให้หมดเลย”
“กาโม่โตแล้วไปช่วยงานปู่กับย่าที่ปราจีนมั้ยลูก” แม่หันมาถามกาโม่
“ไปครับ ปู่กับย่าจะได้ไม่เหนื่อย” กาโม่บอกอย่างเต็มใจ
“โอ๊ย..เข้าใจพูด หลานรักของย่า” แม่ก้มลงกอดหอมกาโม่เป็นการใหญ่
“พ่อมันสอนมาดี” พ่อรีบอวด
“โห..พี่เต็ง หมาหัวเน่าเลยเรา” โต๊ดแสร้งโอดครวญ
“คุณย่าครับ กาโม่มีอะไรจะบอก”
“อะไรครับ”
“72 ครับ” กาโม่ป้องปาก แต่พูดเสียงดังมาก)
ทุกคนหัวเราะกันครืน
“ทายาทสายตรงเลยเนี่ย” โต๊ดล้อลูกชาย
“ไปเอามาจากไหนลูก”
“กาโม่คิดเอาเองครับ” กาโม่ตอบย่าอย่างภูมิใจ
“หลานแม่นี่ขั้นแอ๊ดวานซ์นะครับ ตั้งสำนักใบ้หวยเองซะเลย” เต็งแซว
พายขยี้หัวลูกชายอย่างเอ็นดู
“เข้าบ้านกันเถอะค่ะ วันนี้สองสะใภ้จะโชว์ฝีมือทำอาหาร” ชิดดาวตัดบทขึ้นมา
“ถูกปากรึเปล่าไม่รู้นะคะ แต่งานนี้สุดฝีมือ” พายออกตัว
ชิดดาวและพายแปะมือไฮไฟว์กัน ยิ้มแย้มชอบใจ เต็งตรงเข้าไปอุ้มกาโม่จะพาเข้าบ้าน พร้อมกับถาม
“กินเมนูไข่อะไรดีครับกาโม่ ไข่ดาวหรือไข่เจียว”
กาโม่ทำท่านึกๆ ชิดดาวยื่นหน้ามาถามกาโม่แบบท้าทายเต็ง แข่งอยู่ในที
“ไข่เจียวหรือไข่ต้ม”
เต็งหันมองชิดดาวยิ้มๆ แบบรับคำท้า
“ไข่ต้มหรือไข่ตุ๋น”
“ไข่ตุ๋นหรือ…” ชิดดาวคิดๆ ว่าจะตอบโต้ยังไง
โต๊ดเสนอหน้ามาเล่นด้วย “ไข่เต็ง”
ชิดดาวอึ้งปนเขิน ขณะที่กาโม่หัวเราะชอบใจออกมา
“อร่อยนะ ใครกินก็ติดใจ” เต็งยิ้มกริ่ม
ชิดดาวเขินจัด ทั้งทุบตีทั้งหยิกเต็ง จนเต็งต้องอุ้มกาโม่วิ่งหนีไปเข้าบ้าน ชิดดาววิ่งตามหยิกตามทุบไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ โต๊ดโอบเอวพาย พ่อโอบเอวแม่พากันเดินตามเข้าบ้านไป บรรยากาศดูชื่นมื่น เป็นครอบครัวใหญ่ที่มีความสุขอีกครั้ง สามปีต่อมา..ตองลูกสาวเต็งกับชิดดาวนั่งระบายสีอยู่ที่โต๊ดกลางโซฟา พลางหันไปมองเต็งที่นั่งทำงานอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนจะส่งเสียงเรียก
“คุณพ่อขา..”
เต็งละสายตาจากจอคอมพ์ หันมองมาทางลูกสาว
“ว่ายังไงคะ”
“คุณพ่อมาช่วยตองระบายสีหน่อยค่ะ”
“พ่อยุ่งอยู่นะคะ น้องตองระบายสีไปก่อน อีกเดี๋ยวหนึ่งพ่อไปช่วยนะคะ”
“ค่ะ” ตองหันไประบายสีต่อ หน้างอนๆ
เต็งก้มหน้าทำงานต่อ กาโม่วัย 9 ขวบเลี้ยงลูกบาสเข้าบ้านมา
“ลุงเต็งไปเล่นบาสเป็นเพื่อนกาโม่หน่อยสิ”
“ลุงไม่ว่าง ต้องรีบทำงาน กาโม่ไปเล่นคนเดียวก่อนนะ เดี๋ยวลุงตามไป”
“ลุงไม่ว่างทั้งปีเลย” กาโม่ทำหน้าเซ็ง
ทันใดชิดดาวเดินยิ้มแย้มดีใจ ลงจากบันไดชั้นบนมาหาแล้วเรียกเต็ง เต็งเงยหน้าขึ้นมอง ตองและกาโม่ก็มองไปทางชิดดาว ชิดดาว ยกมือขึ้นป้องปากบอกเต็งแบบอายๆ
“ไข่ตกแล้วค่ะ”
“จริงเหรอ” เต็งดีใจ รีบลุกเดินมาหาชิดดาวเลย
“ตองเปล่าทำไข่ตกแตกนะคะแม่” ตองออกตัวทันที
ชิดดาวยิ้มเจื่อนๆ ก่อนตอบลูกสาว
“แม่ทำเองจ้ะ”
“ไปแม่ จะให้พ่อช่วยเลื่อนตู้ไหนล่ะ” เต็งรีบจูงมือชิดดาวจะพาขึ้นชั้นบน
ตองไม่ยอม “คุณพ่อระบายสีให้ตองก่อนสิคะ”
“พ่อยุ่ง” เต็งรีบตอบ
“ลุงเล่นบาส” กาโม่ชวนขึ้นมา
“ลุงไม่ว่าง” เต็งตัดบท แล้วอุ้มชิดดาวทันที
“รอรอบหน้าดีมั้ยคะ” ชิดดาวบอกเขินๆ
“รอบนี้แหละ” เต็งอุ้มชิดดาวจะพาหนีขึ้นบันไดบ้าน
กาโม่หันมาสั่งน้องสาวทันที “พวกเราตาม จับตัวเอาไว้ อย่าให้ขโมยหนีไปได้”
จากนั้นตองกับกาโม่ก็วิ่งตามเต็งและชิดดาวไปทันที
“เฮ้ย..จะตามมาทำไม ไม่อยากมีน้องอีกคนรึไง”
“พูดทำไมคะ อายเด็ก” ชิดดาวเขินมาก
เต็งอุ้มชิดดาวหนีไปรอบ ชิดดาวกอดเต็งแน่นกลัวตก กาโม่และตองหัวเราะชอบใจวิ่งตาม ดักหน้าดักหลังไปมา สุดท้ายตองกอดขาเต็งไว้ด้านหน้า ส่วนกาโม่กระโดดเกาะหลังเต็ง เสียงหัวเราะสนุกสนานของทั้ง 4 คนดังก้องไปทั่วบ้าน
๛จบบริบูรณ์๛
//////////////////////////
คลิกย้อนอ่าน
