หากพูดถึงเจ้าพ่อหนังผีระทึกขวัญของเมืองไทย หนึ่งในนั้นจะต้องมีชื่อของ ภาคภูมิ วงศ์ภูมิ ที่สร้างชื่อจากการกำกับภาพยนตร์ระดับตำนานอย่าง “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” และ “แฝด” ที่ร่วมกำกับ กับ โต้ง-บรรจง ปิสัญธนะกูล ทั้งยังฝากฝีมือไว้ในภาพยนตร์หลอนยอดนิยมอย่าง “สี่แพร่ง” ตอน เที่ยวบิน ๒๒๔ “ห้าแพร่ง” ตอน รถมือสอง และ “Homestay โฮมสเตย์”
นอกจากนี้ ยังมีผลงานกำกับซีรีส์ทาง Netflix อย่าง “DELETE” อีกด้วย ถ้านับจนถึงปัจจุบัน ภาคภูมิ วงศ์ภูมิ ก้าวเข้าสู่โลกภาพยนตร์เต็มตัวมาได้เกือบ 20 ปีแล้ว และยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำหนังให้คนดู
จุดเริ่มต้นก่อนจะมาเป็นผู้กำกับภาพยนตร์
ภาคภูมิ วงศ์ภูมิ จบการศึกษาจากสาขาวิชาการภาพยนตร์ วิทยาลัยนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต โดยก่อนสำเร็จการศึกษาเขาได้ทำโปรเจ็กต์ภาพยนตร์สั้นเรื่อง “หลวงตา” ความยาวประมาณ 8 นาที ซึ่งได้รับรางวัลจากมูลนิธิหนังไทยและรางวัลจากเทศกาลภาพยนตร์สั้นต่างๆ และได้ไปฉายในหลายประเทศ ตรงนี้ทำให้ได้เปิดหูเปิดตาให้กว้างไกลขึ้น ได้เห็นการทำหนังในระดับนานาชาติว่าทำอย่างไร และเป็นจุดสำคัญที่นำมาต่อยอดให้ไปทำหนังใหญ่ต่อไป
ภายหลัง ภาคภูมิได้เริ่มงานด้านการกำกับ โดยได้ทำงานกำกับโฆษณากับทางบริษัท ฟีโนมิน่า หลังจากนั้นจึงได้เริ่มอาชีพผู้กำกับอย่างเต็มตัว โดยกำกับภาพยนตร์เรื่อง “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” ซึ่งสามารถทำรายได้ไปกว่า 100 ล้านบาท และได้สร้างกระแสหนังสยองขวัญของไทยให้กลับมาคึกคักอีกครั้ง และ “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” ยังเป็นผลงานที่สามารถขายลิขสิทธิ์ให้แก่ฮอลลีวูดนำไปรีเมกด้วย ทำให้ชื่อของภาคภูมิ วงศ์ภูมิ เป็นที่รู้จักบนเส้นทางสายผู้กำกับหนังของเมืองไทยนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
แรงบันดาลใจในการทำหนังผี แนวสยองขวัญ
สำหรับแรงบันดาลใจในการทำหนังแต่ละเรื่องของภาคภูมิ วงศ์ภูมิ ขึ้นอยู่กับช่วงจังหวะเวลาและโอกาส เช่น หนังเรื่อง “ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ” โจทย์ที่ได้รับมาคือให้ทำหนังอะไรก็ได้ และตอนนั้นแนวหนังผีสยองขวัญกำลังอยู่ในกระแส จึงเป็นที่มาของเรื่องดังกล่าว
ส่วนเรื่อง “แฝด” เกิดจากการที่เก็บสะสมเรื่องราวรอบตัวทุกวัน หรือไปอ่านเจออะไรแปลกใหม่น่าสนใจก็จะนำมาจดบันทึกไว้ และเมื่อถึงเวลาก็หยิบออกมาต่อยอดเพื่อเขียนบทและสร้างหนัง จึงไม่แปลกที่หนังแต่ละเรื่องจากฝีมือของผู้กำกับคนนี้จะกลายเป็นที่ยอมรับของคนดูเสมอ
ในส่วนของนิยามความเป็นหนังผีของเขาคือ นอกจากหนังจะเล่าเรื่องคนแล้ว หนังต้องสะท้อนอะไรบางอย่างของชีวิตมนุษย์ด้วย ไม่ว่าจะเป็นมุมมองความคิด ด้านมืดในจิตใจของคนมันต้องสะท้อนออกมาในหนังผีได้ ไม่ใช่เพียงแค่หลอกหรือหลอนอย่างเดียว การหลอกเฉยๆ มันเป็นเทรนด์ที่คนดูเปลี่ยนไปเสมอ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนเลยเวลาเราดูหนังผีคือ เรารู้สึกจับใจความบางอย่างที่เกี่ยวกับความเป็นมนุษย์ได้
ทำให้หนังผีเรื่องนั้นมันคลาสสิค ให้ความรู้สึกกลัว รู้สึกว่ามันมีมุมสยองขวัญแม้เราไม่ได้ใช้เทคนิคอะไรที่แลบลิ้น ปลิ้นตา หรือแต่งหน้า เพราะความน่ากลัวมันอยู่ที่เรื่องคนมากกว่า ไม่รู้จะเรียกว่านี่คือนิยามหรือเปล่า แต่ทุกครั้งที่ผมทำหนังสยองขวัญจะมองหาเรื่องของคนเสมอ
จากผู้กำกับภาพยนตร์สู่ซีรีส์
เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนจากกำกับหนังใหญ่ก็เริ่มมาทำแนวซีรีส์ ซึ่งแนวคิดแง่มุมอะไรบางอย่างในการทำซีรีส์ไม่เหมือนภาพยนตร์ มันมีเสน่ห์หรือวิธีการที่แตกต่างกัน เราต้องจับทางให้ได้ว่าการทำซีรีส์เป็นอย่างไร จุดจบแต่ละตอนต้องเป็นอย่างไร เนื้อเรื่องต้องเป็นแบบไหน ถึงจะสามารถเชิญชวนคนให้ดูตอนต่อไปได้
และเมื่อได้มาลองทำซีรีส์ก็รู้สึกว่าทำให้เราเติบโตขึ้น มุมมองของเราจากวันนั้นตั้งแต่เป็นนักศึกษาภาพยนตร์ สู่ผู้กำกับหนัง ผู้กำกับซีรีส์ ประสบการณ์และความสำเร็จบนเส้นทางนี้ก็เกิดมาจากงานที่เราทำ มันเป็นงานชนิดที่ว่าเราจะมานั่งคิดอย่างเดียวไม่ได้ เมื่อเราได้ลงมือทำก็ทำให้เกิดประสบการณ์ เราต้องเรียนรู้และปรับตัวให้ทันกับโลกที่เปลี่ยนไปทุกวัน
เมื่อก่อนทำหนังแล้วเวิร์กแต่ยุคนี้เราก็ต้องมองบริบทอื่นประกอบด้วย เพื่อนำไปพัฒนางานในรูปแบบที่คนดูให้ความสนใจ โดยไม่ทิ้งแนวคอนเซ็ปต์การเล่าเรื่องหนังในรูปแบบของเรา
สำหรับความประทับใจของอาชีพนี้ คือการได้เป็นนักเล่าเรื่อง มีเรื่องมากมายที่จะเล่าให้คนหมู่มากฟังในเรื่องที่สนใจ ผ่านมุมมองทัศนคติที่นำเสนอ การเป็นผู้กำกับ ทำให้ได้เล่าเรื่องเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เป็นอาชีพที่ได้ค้นหาและวิเคราะห์เรื่องของคน ได้รู้จิตใจคน ได้รู้จักสังคม บริบทของสังคม และได้รู้จักเรื่องต่างๆ ก่อนจะกลั่นกรองเรื่องราวออกมาเล่าให้คนได้ดู ได้ฟัง รู้สึกว่านี่แหละมันคือเสน่ห์ของการเป็นผู้กำกับ
ทุกครั้งที่ไฟปิดมืด หนังเรื่องใหม่ฉายและไฟเปิดขึ้นมา เราไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น คนจะชอบหรือไม่ชอบหนังเรื่องนั้น ความตื่นเต้นมันยังอยู่ในห้วงความรู้สึกเสมอ ทุกครั้งที่หนังของเราฉายรู้สึกถึงอะดรีนาลินที่หลั่งออกมา และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร หนังจะสื่อสารสิ่งที่จะนำเสนอไปสู่ทุกคนได้หรือไม่ แต่เรารู้สึกได้ว่ามันคือความสุขในการได้ทำหนัง
“ข้าวเหนียวมะม่วง” เมนูของหวานไทยๆ ที่หารับประทานได้ทั่วไป แต่จะว่าไป อาจหาเจ้าที่อร่อยจริงๆ ได้ยาก แต่มีอยู่เจ้าหนึ่งที่การันตีความอร่อยและแตกต่าง ด้วยการใช้วัตถุดิบมีคุณภาพ ผ่านกรรมวิธีการทำที่เจ้าของศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมมาอย่างลึกซึ้ง จนกลายเป็นร้านที่เคยเกิดปรากฏการณ์ลูกค้าต่อคิวซื้อมาแล้ว ร้านที่ว่าคือ “อยู่ ดี มี สุข ข้าวเหนียวมะม่วง” ของ คุณเบสท์–ณัฐธนนท์ สิทธิปัญญพัฒน์ ซึ่งตั้งอยู่ในโครงการ Haus Ari3 ซอยอารีย์ บริเวณเดียวกับร้านข้าวผัดอเมริกัน Lucky’s Hungry และมีบูธขายที่ศูนย์การค้าเอ็มสเฟียร์ เจ้าตัวเล่าว่า กว่าจะประสบความสำเร็จเช่นนี้ได้ ผ่านการล้มลุกคลุกคลานมาไม่น้อย “ธุรกิจที่บ้านเจอวิกฤตทางการเงิน ผมจึงตัดสินใจเลิกเรียนกลางคัน ทั้งๆ ที่เพิ่งเรียนไปปีเดียว เพื่อไม่ให้เป็นภาระของที่บ้าน” คุณเบสท์ เกริ่น ก่อนย้อนให้ฟังว่า “ครอบครัวเปิดร้านขายหมูในตลาดคลองเตย เรียกว่ามีฐานะปานกลาง แต่พอปี 2554 ทางบ้านประสบวิกฤตทางการเงิน เพราะพ่อกับแม่ทำการค้าแบบไม่มี Know How เลย ประกอบกับก่อนหน้านั้นมีสถานการณ์ทางการเมืองและน้ำท่วมใหญ่ อีกทั้งเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านของพฤติกรรมผู้บริโภคที่นิยม
ในวงการขนมหวานชื่อดังเมืองเพชรบุรี หากพูดชื่อ “โรงงานลุงอเนกขนมหวานเมืองเพ็ชร์” ถือว่าไม่เป็นสองรองใคร โดยเฉพาะเรื่องความอร่อย สดใหม่ การชูวัตถุดิบดั้งเดิมในท้องถิ่นมาสร้างมูลค่าเพิ่ม โดย โจ้-ประวิทย์ เครือทรัพย์ ทายาทรุ่นที่ 3 ได้ผันตัวจาก “พ่อค้าขายขนมในออฟฟิศ” ปรับตัว คิดนอกกรอบ สร้างความต่าง มาต่อยอดธุรกิจครอบครัว และเคยได้รับรางวัล Inventor Awards จากเวที 7 Innovation Awards 2024 ล่าสุดพัฒนาสินค้าใหม่ “ขนมหม้อแกงกะทิสดเผือกหอม ลุงอเนก” ส่งขายเฉพาะร้านเซเว่นฯ และสามารถแจ้งเกิดหลังวางจำหน่ายได้ภายใน 2 เดือน กลายเป็นสินค้า SME ขายดี สร้างยอดขายกว่า 400,000 บาทต่อวัน โจ้-ประวิทย์ เครือทรัพย์ ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร บริษัท เพชรบุรี ไทยดีเสิร์ท จำกัด ผู้บริหารหนุ่มลูกหลานเมืองเพชร วัย 42 ปี เล่าถึงความเป็นมาว่า ธุรกิจนี้เริ่มต้นจากขนมไทยรสชาติต้นตำรับรุ่นคุณย่า ที่ได้รับการสืบทอดเรื่อยมาจนมีโรงงานลุงอเนกขนมหวานเมืองเพ็ชร์ ที่หมู่บ้านลาดโพธิ์ ต.สํามะโรง จ.เพชรบุรี เป็นโรงงานผลิตขนมไทยโบราณ ไม่ว่าจะเป็น หม้อแกง ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง ถ้วยฟู ฯลฯ ที่คงรสชาติแต่โบราณ และคงวัตถุดิบท้องถิ่น ส่
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา “มัทฉะ” ได้ก้าวขึ้นมาเป็นเครื่องดื่มยอดนิยมอย่างรวดเร็วในประเทศไทย จากเดิมที่อาจเป็นที่รู้จักในวงจำกัด ปัจจุบันมัทฉะได้แทรกซึมเข้าไปในไลฟ์สไตล์ของผู้บริโภคหลากหลายกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มคนรักสุขภาพ ผู้ที่มองหาเครื่องดื่มที่มีรสชาติเป็นเอกลักษณ์ หรือแม้แต่ผู้ที่ต้องการสัมผัสวัฒนธรรมการดื่มชาแบบญี่ปุ่น ความนิยมนี้ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่เครื่องดื่ม แต่ยังขยายไปสู่ขนมหวาน เบเกอรี่ และผลิตภัณฑ์อื่นๆ ที่มีส่วนผสมของมัทฉะอย่างแพร่หลาย ปัจจัยสำคัญที่ขับเคลื่อนเทรนด์มัทฉะในไทยนั้นมีหลายประการ ไม่ว่าจะเป็นกระแสรักสุขภาพหรือความชื่นชอบในรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ รวมถึงอิทธิพลของโซเชียลมีเดีย จนทำให้มัทฉะกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมการดื่มของผู้บริโภคชาวไทยไปแล้ว เรื่องราวของ คุณวิน-นนท์นิพัทธ์ เสถียรบำรุงกิจ ก็เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่น่าสนใจของหนุ่มรุ่นใหม่ที่มองเห็นโอกาสและหลงใหลในเสน่ห์ของมัทฉะอย่างแท้จริง ที่แม้จะเติบโตในแวดวงธุรกิจของครอบครัว แต่เสน่ห์อันลุ่มลึกของมัทฉะกลับตรึงใจเขาไว้อย่างแนบแน่น ความชื่นชอบนี้ได้จุดประกายความมุ่งมั่นอันแรงกล้า จนนำไปสู่การก่อตั้ง Koyo T
“สนใจเรื่องเมือง เพราะตอนเรียนสถาปัตย์ มีวิชาเกี่ยวกับการพัฒนาเมือง รู้สึกชอบเป็นพิเศษ แต่พอเข้าโหมดชีวิตจริง รู้สึกว่าสถาปัตย์ไม่ได้ทำเพื่อสังคมเลย เราใช้วิชาไปทำบ้านให้คนมีเงินกันมากกว่า ผมว่ามันย้อนแย้งอยู่เหมือนกัน” คุณชัช-ชัชวาล สุวรรณสวัสดิ์ สถาปนิกหนุ่มในวัยสามสิบกว่า เริ่มบทสนทนากับ “เส้นทางเศรษฐีออนไลน์” อย่างนั้น เจ้าของเรื่องราวครั้งนี้ พื้นเพเป็นคนกรุงเทพฯ ดีกรีปริญญาตรี จากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ประกอบอาชีพสถาปนิกเป็นงานหลัก ชอบงานขีดเขียน เคยออกพ็อกเก็ตบุ๊กของตัวเองมาแล้ว 2 เล่ม ปัจจุบันเป็นเจ้าของธุรกิจรับออกแบบ ใช้ชื่อว่า Everyday Architect & Design Studio “เป็นสถาปนิกที่ชอบเขียนหนังสือเรื่องสังคม เรื่องคนจนเมือง ช่วงที่ออกจากงานประจำ ได้ไปทำงานชุมชน แนวสถาปนิกชุมชนลงพื้นที่คล้ายๆ เอ็นจีโอ แต่ไม่เข้มข้นขนาดนั้น โดยจะมีโจทย์สำรวจไปตามพื้นที่ต่างๆ แล้วคิดหาวิธีออกแบบเพื่อแก้ปัญหา สุดท้ายมีหนังสือตีพิมพ์ออกมา 2 เล่ม เล่มแรก ชื่อ อาคิเต็ก-เจอ และ สถาปัตยกรรม คณะเรี่ยราด” คุณชัช ย้อนประวัติให้ฟัง กระทั่งช่วงทำธุรกิจของตัวเอง เขาเริ่มนำงานเขียนที่สนใจเกี่
